Let's have some Craic!

"Craic" is een Iers woord voor plezier. Ieren houden van "Craic". "Craic agus Ceol" betekent Muziek en plezier, en dat vind je dus wel in elke pub.
Niet alleen in pubs, zo blijkt nu. Zelfs het Olympisch Committee wou de Craic in Peking niet missen.
Omdat er niet genoeg officielen mee konden gaan omwille van het kleine aantal goede sportmannen en -vrouwen, besloten de officielen om in naam van de "Craic" ook B-atleten te laten deelnemen en natuurlijk de A-athleten die gewond waren en niet echt in staat waren om goede prestaties te leveren, zoals Derval O' Rourke, de horde loper.
"Och, hoe meer zielen, hoe meer Craic",dachten ze dus in het Ierse Olympisch Committee, en ze contacteerden dus elke athleet, A of B, om mee te gaan. Eén van die athleten was een vrouwelijke lange afstands loper,die al weken niet meer getraind had en op vakantie was met de kinderen. Ze kreeg een paar dagen voor het vertrek naar Peking telefoontje om te vragen of ze mee wilde... En ze ging mee natuurlijk.


And it's NO, Nay, Never ....No Nay Never no More.....

De arme athleten...

Het was weer zover. De arme Ierse athleten werden weer aangevallen in de Ierse pers. Ze waren niet goed genoeg, ze haalden geen medailles, en volgens de Ierse media hadden ze dus Iers geld verspild.
Vandaag lees ik in de Belgische pers dat ook daar geklaagd wordt. In Groot-Brittanie zijn ze natuurlijk heel gelukkig, maar in de VS vinden ze de athletiek resultaten ook maar niks.
Ik kan me alleen maar uitspreken over de staat van de sport in Ierland, en ik weet er nu al zo'n beetje over, zei het dan de juvenile athletiek.
Eén ding is zeker. Als je kwalificeert voor de OS als Ierse athleet, dan is dat het resultaat van jaren eenzaam en hard werken. IK heb groot respect voor alle Ierse athleten die zich gekwalificeerd hebben.
De faciliteiten in Ierland zijn echt erbarmelijk. Welk land heeft een Indoor-stadium in een koeiestal, zonder verwarming en met een lekkend dak?

Mijn twee zonen Sipke en Fintan hebben verschillend Ierse medailles gewonnen over de laatste 3 jaar. Ik heb nog nooit de rekening gemaakt van de reizen die we gemaakt hebben naar de verschillende athletiek pistes . Als je van Brussel naar Antwerpen rijdt duurt dat een half uur, vele mensen in Belgie vinden dat te lang.
Hier varieren de afstanden tijdens het seizoen van 40 tot 500 km. En we hebben geen autostrades. Een trip naar Dublin vanuit Cork duurt 5 uur. Je moet er heel wat voor over hebben om het te maken in de athletiek.
En wat ik vastgesteld heb is dat elke jonge athleet die een medaille wint, een vader of moeder aan de kant heeft staan. Het is een commitment, maar de resultaten zijn dan ook fantastisch.
Op financieel gebied,krijg je pas steun van de athletiek bond als je een buitengewone prestatie geleverd hebt. Wel te verstaan natuurlijk. Maar er zijn zoveel kinderen met echt talent, wiens ouders de kosten niet echt aankunnen. Voor ons is het al moeilijk genoeg. Toen de all irelands in Antrim was, zijn er vele athleten niet komen opdagen. Mij heeft dat weekend zo'n € 600 gekost.

Fintan is 12 en sprong dit jaar 4,75m en niet-officieel zelfs meer! Toen we naar het verspringen aan het kijken waren, zei ik hem dat hij daar ook wel zou geraken met zijn talent. En toen zei hij! Moeder, dat is toch onmogelijk! Ik woon in Ierland!!!

Triestig toch he?

Lekker eten in Kinsale

OK, we gaan weer de positieve weg op.... Of het nu regent of niet, eten is altijd een leuke manier om de grijze lucht te vergeten. Wij wonen in Kilbrittain, co. Cork, dicht bij Kinsale.
Kinsale wordt hier de cullinaire hoofdstad van Ierland genoemd. Nu... dit is wel lichtjes overdreven. Er zijn inderdaad een twintig tal restaurants, maar de kwaliteit is niet altijd zo goed.
Ik ga hier maar enkel de goede restaurants vernoemen.
OP de allereerste plaats, een gezellig, warm , aangenaam restaurant, met heel lekker eten uit..... Polen! Jola's restaurant is het beste dat Kinsale te bieden heeft. Jola is een jonge Poolse, met 10 jaar ervaring als restaurant manager in London. Op het menu staan heerlijke Poolse en meestal Oost-Europese gerechten bereid door uitstekende chefs.
De home made Wodka mixtures zijn heerlijk!

Voor een heerlijke visschotel ga je naar het Fishyfishy restaurant, waar je heerlijke visgerechten kan eten. Het restaurant is enkel open voor lunch, van 12 to 16 u, maar het is echt de moeite waard, zeker nu ze er een Franse manager, Patrick, aangewerfd hebben. Hij geeft het restaurant een echte warme ambiance a la Francaise.

Iets meer kinky, maar echt wel lekker, is het eten bij Ozhaven, een Australische onderneming.

Een melding waard, is Crackpots, niet slecht, en nu is er ook een kunstgalerij op de eerste verdieping. (Geen New Media Art, anders zou ik het niet vermelden!)
Verder is er The Spaniard, The Blue Haven ( het bar-food is lekker, het restaurant veel te duur!), Man-Friday, Toddies, en nog een aantal andere. De laatsten zijn allemaal 'over-rated and over-priced' volgens mij, maar wie ben ik om daarover te oordelen....

Overstroomde Pentathlon

Net voor we naar Belgie vertrokken, gingen we naar Santry, Dublin voor de All-Ireland Juvenile Combined events.

Sipke nam er aan deel, hij deed de pentathlon. ( 100m hordelopen, verspringen, hoogspringen, kogelstoten en 800m) De laatste twee jaar was hij tweede geeindigd. Dit jaar was hij vast besloten de wedtrijd te winnen.

En het ging goed. Na de eerste drie events was hij in een leidende positie.
De zon scheen, het was warm, we genoten echt van het zonnetje toen het vierde event, hoogspringen, begon.
Sipke deed het heel goed. Gauw waren er nog 4 athleten over, de rest kon niet over 1.50m springen. OP 1.59m hoogte lukte het enkel Sipke in de eeerste beurt. Hij zag het echt wel zitten, hij steefde duidelijk op een overwinning af.
En toen gebeurde het...
Plots opende de hemel zich en de engelen gooiden emmers water naar beneden. OP 30 minuten tijd was de hele piste overstroomd. Er was zo'n 5 cm water over het hele stadium. De wedstrijd werd afgelast. Het was afgelopen....Arm Sipke, zo dicht bij zijn doel...de goden waren hem niet gunstig gezind...

Wij zaten ondertussen ook vast. De taxi's konden ons niet bereiken. UIteindelijk konden we op een bus, die deed er drie uur over om tot aan het station te geraken, een rit die normaal gezien maar 20 minuten duurt. Onderweg zagen we auto's tot aan het dak in het water, het was een echte ramp.

Terwijl we in Belgie waren is hetzelfede nog twee keer gebeurd. De Dublin-Cork trein is vorig weekend ontspoord door een land verschuiving, de ene overstroming volgde de andere.
We kwamen terug in regen, zelfs voor Ierland is dit een uitzonderlijke natte zomer.

'k Wil terug naar de Kust....

We zijn dus voor een weekje naar Oostduinkerke gegaan. Hier in Ierland,worden we omringd door zee en strand, maar toch gaan de kindeen graag naar de Belgische kust. Waarom?

Omdat er daar altijd iets te doen is. De kust in Belgie is echt wel een goed gehouden geheim. En je beseft het pas als je niet meer in Belgie woont. De dijken, de winkeltjes, de gezellige cafés, de lekkere restauranten, de mosselen, de wafels, de ijsjes, de gratis concerten,en last but not least de koele Kriek!
De kust bruist!
Het is ook een heel beschaafde omgeving. Geen dronken vecht partijen, geen luide disco's, iedereen is daar om zich te ontspannen.
Zelfs de Brusselse 60-jarige blondjes, horen bij de hele Vlaamse kust-ervaring!

Wat mij vooral opviel is dat er daar in de laatste veertig jaar niet veel veranderd is. ( behalve dan de massa's gebouwen die erbij gekomen zijn) De mensen doen exact hetzelfde dan toen ik klein was. Iedereen wandelt nog heen en weer op de dijk. De kinderen huren nog steeds de wagentjes. De vaders bouwen nog altijd vol energie de zandkastelen, terwijl hun kroost hulpeloos toekijkt, en af en toe zie je een man door de duinen sluipen.....hij speelt dan verstoppertje met zijn zoon.

Haydn , mijn echtgenoot, was nogal wantrouwig toen we vertrokken, maar hij vond het uiteindelijk ook een zalige vakantie, en was erg onder de indruk van Oostduinkerke, en de hele Westhoek.

Ik ken een heel pak Ieren die er heel wat voor zouden geven om zulk een vakantie oord te vinden. En ga ik er nu reclame voor maken?

Ik denk het niet. Hou de kust maar lekker voor ons!

Morgen nog wat meer foto's.