Halloween Horror voor de regering en Expensive Car Insurance

De Ierse regering heeft het hard te verduren. Het budget heeft de 70-plussers aangezet tot een ware grijze revolutie. Vorige week troken ze met 15.000 naar Dublin. Ze betoogden er tegen de afschaffing van de medische kaart voor alle 70 plussers.
Betogingen gebeuren wel meer, en de regering verwachtte ook wel heel wat oppositie tegen de keiharde besparings maatregelen, maar ze hadden niet verwacht dat de 70-plussers er ook bij zouden zijn. En deze betogers deden het goed,zoals in de goede oude tijd gaven ze niet op, ze zongen zelfs 'We shall overcome', naar goede gewoonte uit de jaren 60.
De ministers trachtten de gemoederen te kalmeren en de oudere betogers aan te spreken , maar de grootouders van Ierland lieten hen geen woord zeggen.
Daar stonden ze dan,de stoute ministers, duidelijk bang van de grijze woede.
Met rode kaken, pruillippen en ogen naar de schoenen gericht, zoals een kind dat berispt werd door haar moeder,maakten ze een U-turn. De begrotings maatregel werd aangepast zodat 95% van de 70-plussers nog steeds recht zal hebben op gratisch medische hulp.
Het was echter te laat. Het feit dat de regering het gedurfd heeft de oudere burgers te doen betalen zal hun duur kosten.
Na de 70 plussers kwamen 10.000 studenten betogen, gisteren trokken 12.000 leerkrachten en ouders naar Dublin.

Thuis merken de kinderen ook wel dat alles niet bij het oude is. Milo, mijn tien jarige zoon besloot om zich voor Halloween te verkleden als 'expensive car insurance', een Pytonesque interpretatie van de huidige problemen als je't mij vraagt.

The Rise and Fall of Bandon

Onlangs las ik een artikel van een arrogante 19-jarige auteur dat ze de recessie helemaal niet voelt en nog steeds leeft zoals vorig jaar, van de éne coktailbar naar de andere en de éne party naar de andere. Misschien in Dublin, maar zeker niet in West-Cork waar ik woon.
Toen we ons hier 10 jaar geleden vestigden in de buurt van Bandon, was alles hier nog vrij oud en ouderwets. De 'boom' begon nog maar net. Bandon was een veemarkt stadje, waar de boeren zaken deden en de boerinnen naar de kapper kwamen.
Bandon telt ook vier middelbare scholen, voor de kinderen uit de omliggende dorpjes.
Met een grote Church of Ireland kerk, een Methodist Chapel, een Baptist Church, en een Tempel van de Getuigen van Jehova naast de katholieke St. Patrick's kerk, is Bandon met zijn 4000 inwoners, éen van de weinige plaatsen in Ierland met zo'n grote variatie van verschillende Christelijke kerken.
Er was een kleine supermarkt, één thee- en koffie shop, waar je boterhammen met coleslaw kon eten, en waar de koffie naar afwaswater smaakte.
Ik vermeed Bandon als de pest. Vooral omwille van de slechte koffie. Waar ik ook naartoe ga, ik moet en zal goede koffie vinden, en dat was 10 jaar geleden niet zo gemakkelijk in Ierland.
De Keltische Tijger maakte van Bandon in een korte tijd een aangename plaats om te gaan shoppen. Er kwamen nieuwe boutiques, een culinaire winkel, waar ze Franse kazen en Belgische paté's (veel te duur) verkochten, een tapasbar met live jazz muziek, een kunstgalerij , een aantal nieuwe restaurants en zelfs een tienercafé, het eerste in Zuid-Ierland.
Plots was het leuk om naar Bandon te gaan. Iedereen was rijk en gelukkig.
'The Wind that Shakes the Barley' van Ken Loach werd voor een groot deel in Bandon gefilmd en iedereen nam er aan deel als extra's. De Bandonians waren dan ook fier toen de film won in Cannes.
Het geluk kon maar niet op. Bandon groeide en bloeide, er bestonden geen limieten!

Maar mooie liedjes duren inderdaad niet lang, de recessie heeft in Bandon al een heel pak slachtoffers gemaakt. De galerij sloot haar deuren, de tapasbar is sinds vorige week ook dicht. Er zijn in de voorbije maand 3 winkels gesloten en het Indisch restaurant bestaat ook niet meer.
De appartementen die er door gretige ondernemers gebouwd werden staan er voor 75% leeg, de Polen gaan weer naar huis. Het is maar een zielig zicht.

Een kleine troost is dat de Ieren koffie ontdekt hebben tijdens de gouden jaren. De koffie doet het nog steeds goed, dat bespaart me een heel pak kilometers, nu moet ik niet meer naar Cork of Kinsale rijden om lekkere koffie te vinden.

Zero Dollar Notes

De crisis heeft ondertussen de hele wereld in zijn greep. De Ierse begroting liegt er niet om. Er werden keiharde maatregelen getroffen om Ierland uit de penarie te helpen.
De maatregelen die het hardst aankomen zijn onder andere het afschaffen van kindergeld voor kinderen vanaf 18, student of niet, het optrekken van de maximum grens dat men per maand besteed aan medicatie alvorens de staat de medicatie betaalt tot €95, het afschaffen van de medische kaart voor 70 plussers die voldoende inkomen hebben ( maw, ze zouden niet arm genoeg zijn om een medical card te krijgen als ze jonger waren), het invoeren van een 1% tax op bruto inkomen voor iedereen, dit gaat op tot 2% voor inkomens over 100,000€.

Iedereen moet dus meebetalen om de crisis op te lossen.
De wereld van de kunst is ook niet gelukkig. Hun budget werd met 145,4 miljoen Euro verlaagd.


De Amerikaanse kunstenaar, Laura Gilbert, uit Manhattan heeft op een ingenieuze manier uiting gegeven aan haar frustratie met de financiele moeilijkheden waarin haar land verkeert.
Ze ontwierp het ' Zero Dollar Biljet', een perfecte weergave van de Dollar met een waarde van 0.
De prints zijn genummerd, en getekend, maar om de werkelijke waarde echt tot nul te laten dalen, heeft ze er meteen 10,000 gedrukt, en ze gratis uitgedeeld in Wall Street.Daar confronteerde ze ook de financiers die volgens haar de oorzaak zijn van de huidige moeilijkheden.
Door deze prints gratis uit te delen stelt Laura Gilbert ons ook de vraag'Is kunst waardeloos als het gratis is?', en klaagt ze ook meteen de irrationele inflatie van de hedendaagse kunst aan door rijke Wall streeters.
Je kan de video
hier bekijken.

Het zijn kunstenaars zoals Laura die ons soms een spiegel voor het hoofd zetten en ons laten zien waar we nu eigenlijk mee bezig zijn. En de spiegel in Wallstreet laat niet veel moois zien tegenwoordig.

Celtic Pussy

De Ieren beseffen het nu pas echt. De Keltische tijger is gekrompen en is nu nog slechts een Keltisch poesje.
Was het nu echt een 'boom', of was het maar waan? Vele Ieren vrezen wat er nu nog gaat komen. Het budget dat volgende week voorgesteld wordt zal niet van de poes zijn, dat weten we nu al. Alles is hier'doom and gloom'.
Het aantal huizen dat door banken in beslag genmomen worden stijgt hier zienderogen, evenals de werklozen . Het wordt moeilijk om nog positief nieuws te vinden.

En hoe reageert Jan met de pet?
Er wordt op alles bespaard. De verkoop van cappucino's en koffies in benzine stations is naar beneden gedoken.Er worden weinig of geen huizen verkocht. De autoverkoop sukkelt ook. In de bouwsector is de werkloosheid angstaanjagend.
Elke dag hoor je wel van een ander bedrijf dat zijn deuren sluit. Aer Lingus wil 1500 personeelsleden ontslagen, enz, enz.
Het aantal emigranten is voor het eerst weer gestegen. De Expo van de Australische overheid om mensen aan te trekken die willen emigreren trok dit jaar 25% meer mensen aan dan de vorige jaren, en het was opvallend dat de bezoekers niet enkel een kijkje namen, ze wilden emigratie papieren en waren actief op zoek naar een job in Australie.

Sommige bedrijven doen het heel goed dankzij de recessie. Lidl is nu de supermarkt voor iedereen, het is nu de plaats waar huisvrouwen elkaar ontmoeten. De grote 4x4's staan er trots buiten geparkeerd. Lidl is 'in', Marks &Spencers 'out'.
Kleine bedrijven die keukens herschilderen doen het heel goed, men koopt geen nieuwe keukens meer. Architecten ontwerpen nu nog enkel huisverbouwingen, er worden geen nieuwe huizen gebouwd.
Ook IT training floreert met de crisis:
Werklozen worden aangezet tot herscholing, en IT trainers werken samen met FAS (de tewerkstellings dienst) om die herscholing te bezorgen.

En wat met de kunst? Er zijn nog twee galerijen gesloten sinds vorige week. Wij zijn er nog steeds,pour vue que ca dure....

Don't Mention the R word

Het is nu dus officieel. Ierland is het eerste land in de EU, in recessie. The Celtic Tiger, is nu The Celtic pussy!
De kranten liegen er niet om. De Ieren zijn niet fier op hun R woord. Natuurlijk worden er veel verwijten naar verschillende richtingen gestuurd, en de Taoiseach, Brian Cowen heeft het hard te verduren.
Mr. Cowen was minister van financien vóórdat hij Taoiseach, of eerste minister, werd.
De oppositie partij, Fianna gael , heeft nu een goede reden om hem aan te vallen. Maar hebben ze gelijk?
Mijn nederige opinie is dat Ierland inderdaad met geld gegooid heeft, en niet altijd naar de juiste doelen. Wat met de SSIA's, of Special Savings Incentive Account, een spaarders incentive plan waar de regering elke maand een bonus van 25% van het gespaarde geld weg gaf. Dus als je elke maand 100€ spaarde, gaf de regering je 25 € surplus, en dit op voorwaarde dat je 5 jaar spaarde, reken maar uit 60 maanden 25€ cadeau van de regering!

De andere kant van de medaille was natuurlijk dat hoog noodzakelijke investeringen niet gebeurden. De erbarmelijke staat van de gezondheids sector is er niet op verbeterd. De scholen in dit land zijn dikwijls in een schandalige toestand, daar is ook niet veel aan veranderd. En elke toerist zal wel begrijpen waar ik het over heb als ik de toestand van de wegen aanklaag.

Voor de kunst galerijen is deze recessie slecht nieuws. De grote namen blijven natuurlijk verkopen. Het zijn de kleinere galerijen die nieuwe kunstenaars steunen, die het nu erg moelijk beginnen te krijgen. In onze buurt zijn er de laatste twee maanden drie galerijen gesloten, dat is wel angstaanjagend!
Wat doen wij eraan ? Onze galerij heeft nu meer een focus op de bedrijven wereld. Met de New Media Art die we verkopen kunen we intallaties doen voor bedrijven en op die manier een buzz creeren rond die bedrijven. We zijn ook lid van een Business referral organisatie, BNI. Dit is een uitstekende manier om nieuwe connecties te maken en op die manier hebben we een aantal interessante projecten in de pipeline.

Riding the Storm, is de enige optie, en wij blijven vechten!