'Oude gewoonte' is de letterlijke vertaling van het Ierse 'sean nós' ( zeg sjan noos), een traditionele manier van zingen die ik nog maar net ontdekt heb.
Er zijn verschillende soorten van sean nós, de verschillende provincies hebben verschillende zangtechnieken en verschillende liederen. Sean nós wordt in het Iers gezongen, hoewel er af en toe ook Engelse versies opduiken.Ik woon intussen al 15 jaar in Ierland, en ik dacht dat ik het meeste wel gezien had, maar ik was verkeerd.
Er is hier een beweging van Iers sprekers die een eigen traditie van muziek maken hebben.
Ik heb het zelf maar ontdekt toen ik research aan het doen was voor mijn programma op de internet radio Irish Radio International.
Ik heb daar al sinds Januari een programma voor expats in Cork, en nu sinds een drietal weken heb ik ook een wereldmuziekshow, Sounds And Places.
Ik was voor mijn eerste show van Sounds and Places op zoek naar de connecties tussen Ierse muziek en wereld muziek, en kwam terecht op een website die het had over de invloed van Arabische muziek op de sean nós, vooral dan die uit Connemara.
Sean nós zingen is dus heel oud, de Arabische invloed komt uit de tijd dat Galway een drukke handelsplaats was. Naast goederen werd er dus ook muziek uitgewisseld.
Sean nós is een vorm van muzikale vertellingen. Het is zonder begeleiding, en heeft meestal plaats in een intieme kring, in een pub. De liederen worden in het Iers gezongen, hoewel er meer en meer Engelstalige ledjes te horen zijn.
Als je sommige Bedouinse gezangen aanhoort kan je dikwijls het verschil niet uitmaken tussen Sean Nós en Arabisch gezng. Ook de Flameco liederen uit Spanje hebben overeenkomsten. Vooral dan de versieringen van de klanken.
Sean Nós is een echte traditie van de Gaeltacht ( Iers sprekende)gebieden. Er hebben regelmatig sean nós wedstrijden plaats en één keer per jaar is een Iers kampioenschap.
Dankzij de vele muzikanten die ik hier ken, heb ik Máire Ní Cheileachair ( zeg: Moira Nie Chjalaher-Iers voor Gallagher) leren kennen. Ze is een vrouw uit de Corkse Gaeltacht die al als kind is beginnen te zingen, maar slechts op haar 40e in het publiek durfde zingen.
Vorige week heeft ze de nationale sean nós wedstrijd voor vrouwen gewonnen.
Máire heeft ook een CD opgenomen die nu bij haar thuis ligt. De winkel die dit soort muziek verkocht bestaat niet meer.
Je kan hier naar haar interview luisteren, en je kan haar hier horen zingen:
Mooi toch, niet? Mocht je meer willen weten over sean nós of Máire Ní Chéileachair, zend me dan een berichtje.
