Magdalenes

Ze waren jong, ze hadden plezier. Sommigen hadden voorhuwelijkse betrekkingen, sommigen waren te mooi. Sommigen waren ongehuwd zwanger, anderen waren verkracht, en sommigen hadden een moeder die een buitenhuwelijkse relatie had. Soms waren het meisjes uit een arme familie.
Ze werden allemaal opgesloten en tot dwangarbeid verplicht in de Magdalene Laundries of wasserijen. daar bleven ze voor onbepaalde tijd, dikwijls voor de rest van hun leven. Hun naam werd er veranderd om met het verleden te breken. De babies die er geboren werden werden opgegeven voor adoptie, dikwijls na een paar maanden. De Vrouwen, 'penitent s' genoemd, moesten boeten voor hun zondig verleden. Zoals Maria Magdalena moesten ze de zonden wegwassen. Maar Maria Magdalena's zonden werden in één keer weg gewassen, de Magdalenes moesten blijven wassen. Ze mochten niet met elkaar praten, moesten constant bidden om vergiffenis te vragen voor hun zondelijk verleden, en werden lichamelijk en geestelijk misbruikt door wrede nonnen.
Niemand sprak erover, tenzij om de kinderen angst aan te jagen. Het was, net zoals de kinderen in de industriele scholen , een onderwerp waar niemand iets wilde over weten.
Maar als een vader zijn dochter 's morgensvroeg weg bracht, en het kind niet meer gezien werd, werd er nooit een vraag over gesteld.

Toen in 1993 de zusters van liefdadigheid in Dublin een stuk van hun eigendom dat voordien als wasserij gebruikt werd terug verkochten aan de staat, werden er 133 naamloze graven ontdekt in het kerkhof van het klooster. Het waren de lijken van Magdalenes, die er gestorven waren en waarvan nooit melding gegeven was aan de familie. De lijken werden gecremeerd en naar een ander kerkhof gebracht. Tijdens de exhumatie werden er nog 22 extra lijken ontdekt.
Het bleek ook dat de dood van verschillende vrouwen nooit officieel was aangegeven.

De laatste Magdalene Laundry werd pas in 1996 gesloten.
Noch de staat, noch de kerk heeft zich verontschuldigd tegenover de overlevende slachtoffers of de familie van de overledenen.
Toen de overlevende slachtoffers, net als de overlevenden uit de industriele scholen , compensatie eisten ,werd hun dat geweigerd. De staat beweert er niets mee te maken te hebben, Mr Bat O' Keefe, de minister van Onderwijs, verwees naar de vrouwen als 'werknemers ' van de wasserijen.


Een paar weken geleden kreeg ik plots en onverwachts bezoek van twee Vlamingen, Ierland-liefhebbers en, zo bleek, lezers van mijn blog.
Ik had spijtig genoeg niet veel tijd, want ik was net op weg om mijn dochter en haar vriendje naar de athletiek training te brengen. We hadden dus een kort gesprek over de omgeving en Ierland en ik kreeg een lekker drankje paardemelk te drinken.

Net voor ik echt moest vertrekken, begon mijn bezoeker te praten over het morele verval van Belgie, over homofiele en lesbische koppels, enzovoort.
en, volgens hem heeft het geloof in Ierland, en dus de katholieke kerk, het land gered van morele ondergang. Hier wordt nog getrouwd, abortus mag niet ( maar je mag wel naar Engeland om het daar te laten uitvoeren), scheidingen worden niet gemakkelijk gemaakt, en er wordt nog gekweekt.
Het drong pas later tot me door dat dit waarschijnlijk een kritiek was op mijn niet zo'n vriendelijke verhouding met de katholieke kerk in mijn blog.
Is er dan echt iemand die, na de verhalen over kindermisbruik in katholieke instituties en de verhalen van de Magdalenes, nog respect kan opbrengen voor die kerk?
We praten allemaal graag over de onderdrukking van de vrouw in de Islam, maar zouden we niet beter eens onze eigen kerk onder de loepe nemen?

Mocht U iets willen doen om deze vrouwen te helpen, zoals dit verhaal verspreiden of een brief schrijven naar BAt O'Keefe, ga dan naar deze website