De nationale depressie en Eurosong

Vanmorgen zat ik mijn koffie te drinken en de krant te lezen in Bandon, toen ik een conversatie hoorde tussen de uitbaatster, Mary Rose en de enige andere klant in de coffee shop.
Mary Rose kloeg dat ze nog 50 000€ moest afbetalen van haar woon lening, en dat ze in de volgende 5 jaar 18.000 € aan interest moet betalen.
Ze is 65, en wilt van haar lening af en omdat ze nog spaargeld heeft is ze van plan om naar de bank te stappen en de lening gewoon cash af te betalen. De man, die zelf in de immobilien werkt, raadde haar aan eerst na te gaan of ze geen 'penalty' zal moeten betalen, maar dan zei hij, 'luister, maak een afspraak met de bank manager, zeg hem dat je de lening wilt afbetalen en biedt hem 30.000€ cash aan, zonder ook maar te knipogen. De kans is groot dat hij het zal aanvaarden"
Zover zijn we dus gekomen. Mary Rose is waarschijnlijk de enige die nog geld in de bank binnen zal brengen. De meeste mensen willen hun geld eruit halen.

Je hebt het al gemerkt, het gaat nog steeds niet goed in Ierland, en het ziet er niet naar uit dat het vlug zal beteren. Als je de mensen hier bezig hoort over de politiek, begrijp je pas hoe radeloos iedereen is. Niemand vertrouwt de politici nog, als ze besloten hebben voor wie ze gaan stemmen is dat meestal met als uitleg dat dat de beste van de slechte oplossingen is.
Hier in Cork is er een grote draai naar links. Labour heeft hier het meeste voorkeur, gevogd door de centrum rechtse Fiane Gael, en op de derde plaats met 18% voorkeur Sinn Fein, die zichzelf Marxistisch noemt.
Ik ken een aantal mensen die erover nagedacht hebben om op Sinn Féin te stemmen, maar gelukkig herinneren ze zich het nogal duistere verleden van die partij.
Bij de vorige Dáil verkiezingen, werd na een paar maanden de verkozen Sinn Féin TD hier gearresteerd voor wapen-en cocaine bezit.
Dat was net na een bankoverval in Noord-Ierland in 2004 waar £ 26,5 miljoen  gestolen werd, en waarvan het een publiek geheim was dat dat geld nodig was om de IRA militanten een pensioen te kunnen betalen na de IRA ontmanteling.
Wikileaks gaf onlangs nog gelekte kabels vrij waaruit bleek dat Bertie Ahern ervan overtuigd was dat Gerry Adams en Martin Mc Guiness op de hoogte waren van de overval.

Een onlangs vesrchenen artikel in Vanity Fair heeft bij ons ook een inslag gehad. Op 9 paginas het verhaal van de Ierse crisis nog maar eens te lezen is hartverscheurend, en er lijkt maar één besluit mogelijk te zijn: we komen er niet meer uit!

Elke week vertrekken er 1000 mensen naar het buitenland. Tot nu toe merkten we er zelf niet te veel van, maar de emigratie epidemie heeft intussen ook onze vriendenkring aangetast.
En het E-woord wordt nu ook hier meer en meer vernoemd aan de ontbijttafel en tijdens de strandwandelingen met Haydn, mijn echtgenoot.
We vinden het ook moeilijk om  positief naar een toekomst in Ierland te kijken.

Het enige waar de Ieren nog enige hoop koesteren is het Eurovisie Song Festival. Ze vinden hier namelijk dat Eurosong hen toebehoort.
Iedere Ier , zelfs de grote heavy metal fans die ik hier ken, hebben zo wel hun zegje over de Ierse kandidaten.
Vorige week werd het liedje voor Eurosong gekozen, en ,tot overmaat van ramp voor de meeste Ieren met nog een greintje zelfrespect, werd Jedward, de irriterende tweeling met het belachelijk kapsel, gekozen.

Ach ja, het echt talent in dit land blijft liever weg uit Eurosong, maar dit koppel........ach bekijk het zelf maar.
Maken ze een kans? Je weet maar nooit...

Athleet worden in Ierland, hoe doe je dat?

Mijn zoon Fintan wordt 15 in juli. Hij was bijna 2 jaar oud toen we naar Ierland verhuisden.
Ik zeg zelf altijd dat hij als een kleine Hercules op de wereld kwam. Hij is altijd erg sportief geweest. Hij ging naar de Gymnastiek club op zijn 4e, maar verkoos atheltiek, waaraan hij begon toen hij 7 was.

We zagen al vlug dat hij talent heeft. Op zijn achtste nam hij deel aan de Cork kampioenschappen verspingen voor 9 jarigen. Hij won, maar kreeg geen prijs omdat hij te jong was.

De dag die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal blijven is de dag van de Munster Indoor kampioenschappen in 2007. Fintan was 10. Hij deed mee aan het verspringen.
Na de eerste drie sprongen was hij aan de leiding met 4.08m, de finale begon met een jongen die het Munster record verbrak en 4.11 sprong. De volgende ronde brak een andere jongen het record met een sprong van 4.21.
Ik stond aan de kant, en vertelde mezelf dat we echt wel blij moesten zijn met een bronzen medaille. En toen was het Fintan's beurt. Hij sprong en vloog door de lucht. De officielen werden er meteen weer bijgeroepen, want het was duidelijk dat het record voor de derde keer verbroken was en inderdaad, Fintan had 4,42m gesprongen. Ik stond een uur later nog steeds te trillen op mijn benen, samen met de ouders van de twee andere record brekers. Dat record staat tot nu toe nog steeds op zijn naam.
Ik weet nu hoe het aanvoelde voor de ouders van Tia Hellebaut op de Olympische Spelen. Die Munster kampioesnschappen waren voor de kinderen even belangrijk, en voor ons, ouders ook..
Toen de Ierse kampioenschappen eraan kwamen had Fintan tonsilitis en mocht hij van ons niet gaan, maar hij smeekte . Haydn gaf toe en ging met hem naar Nenagh, denkende dat het allemaal voor niets zou zijn. Fintan won, weer met een sprong van 4.42m .
Sindsdien heeft Fintan nog regelmatig gewonnen, zowel op nationaal vlak als plaatselijk. In 2008 zijn we naar de open Schotse kampioenschappen in Glasgow gegaan, waar hij derde werd.
Buiten verspringen heeft hij ook medailles gehaald in vijfkamp, hoogspringen en hordes.
De laatste twee jaar is hij hard beginnen te groeien en had hij last van Osgood-Schlatter, een aandoening van de knieen die weer vanzelf overgaat .
Hij moest dus rusten. Vorige zomer heeft hij wel meegedaan aan het poolstokspringen. Hij werd derde in de Ierse kampioenschappen voor 14 jarigen.
Sinds September is hij terug aan het werk. Hij traint 4 keer per week. We weten niet echt hoe ver hij nu kan springen, omdat hij al twee jaar niet meer meegedaan heeft aan een serieuze competitie, maar hij zit dicht bij de 6 meter, denkt hij.
In het hoogspringen kan hij over 1,70m en in het poolstok springen haalt hij al ( in training) 3.10m .
Zijn super idool is Usain Bolt. Hij heeft zijn biografie al drie keer gelezen.

Fintan  droomt ervan om athleet te worden. en hier knelt het schoentje.

Om het goed te doen in athletiek heb je degelijke coaching nodig, gepaard met wilskracht en faciliteiten.
De wilskracht is er duidelijk wel, maar er zijn niet veel coachen en in Bandon wordt er op gras getraind.
Tijdens het weekend kunnen ze wel in Cork terecht op een echte athletiek piste. Fintan's coach is een Nederlander, Frank Stam, wiens zoon het ook heel goed doet. Frank heeft ervoor gezorgd dat zijn zoon Erik ingeschreven is bij de Nederlandse athletiekliga. Fintan's training is eigenlijk de training die Erik nodig heeft, maar voorlopig is dat OK omdat ze beiden de zelfde interesses hebben.

De indoor kampioenschappen hebben plaats in een oude koeienstal in Nenagh. Toen er daar een paar jaar geleden een internationaal event gehouden werd, stapten de Engelsen het, na een eerste blik, meteen op .
Het is er namelijk koud, de verwarming zorgt er enkel voor dat het niet vriest.
Als het regent, regent het er binnen. De opwarmings plaats is veel te klein ( het is de plaats waar de koeien vroeger stonden). Elk jaar geraken er veel te veel kinderen gewond omwille van de koude.



Ach ze doen hun best bij de AAI. Zo zijn er de Regional Squads voor de elite athleten, maar die trainen  1 keer per trimester.
Als Fintan echt athleet wilt worden is zijn enige hoop een scholarship in het buitenland. Loughborough in Engeland, of ergens in de US.
Fintan verraste me vorige week toen hij zei dat hij liefts voor Belgie zou springen, en liever niet voor Ierland.
We zijn nu al twee jaar naar de Van Damme Memorial gaan kijken, en de kinderen zijn erg onder de indruk van de jongeren daar, en de manier waarop ze als echte waardevolle athleten behandeld worden.
Mijn broer en zus hebben vroeger in een sportschool in Wemmel school gelopen, ik wou dat zulke scholen hier ook bestonden, maar de scholen hier denken enkel aan hurling en gaelic football, rugby en hockey.
De beste athletiek scholen  zijn de protestantse scholen in Noord-Ierland, en daar denken we niet aan.

Ik heb ooit eens een e-mail gestuurd naar de Vlaamse Atheltiekliga, om te vragen of het mogelijk is om Fintan op een Belgisch register in te schrijven, maar ik heb er nooit antwoord op gekregen. Mijn vraag is dus, mocht hij het goed doen, wat zijn dan Fintan's kansen om ooit de Belgische kleuren te dragen en  zijn er sportbeurzen in Vlaamse universiteiten zoals de Engelse en Amerikaanse sports scholarships, of moet mijn zoon ook uitwijken naar de US of UK zoals de meeste Ierse athleten hier?