Ik zeg zelf altijd dat hij als een kleine Hercules op de wereld kwam. Hij is altijd erg sportief geweest. Hij ging naar de Gymnastiek club op zijn 4e, maar verkoos atheltiek, waaraan hij begon toen hij 7 was.
We zagen al vlug dat hij talent heeft. Op zijn achtste nam hij deel aan de Cork kampioenschappen verspingen voor 9 jarigen. Hij won, maar kreeg geen prijs omdat hij te jong was.
De dag die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal blijven is de dag van de Munster Indoor kampioenschappen in 2007. Fintan was 10. Hij deed mee aan het verspringen.
Na de eerste drie sprongen was hij aan de leiding met 4.08m, de finale begon met een jongen die het Munster record verbrak en 4.11 sprong. De volgende ronde brak een andere jongen het record met een sprong van 4.21.
Ik stond aan de kant, en vertelde mezelf dat we echt wel blij moesten zijn met een bronzen medaille. En toen was het Fintan's beurt. Hij sprong en vloog door de lucht. De officielen werden er meteen weer bijgeroepen, want het was duidelijk dat het record voor de derde keer verbroken was en inderdaad, Fintan had 4,42m gesprongen. Ik stond een uur later nog steeds te trillen op mijn benen, samen met de ouders van de twee andere record brekers. Dat record staat tot nu toe nog steeds op zijn naam.
Ik weet nu hoe het aanvoelde voor de ouders van Tia Hellebaut op de Olympische Spelen. Die Munster kampioesnschappen waren voor de kinderen even belangrijk, en voor ons, ouders ook..
Toen de Ierse kampioenschappen eraan kwamen had Fintan tonsilitis en mocht hij van ons niet gaan, maar hij smeekte . Haydn gaf toe en ging met hem naar Nenagh, denkende dat het allemaal voor niets zou zijn. Fintan won, weer met een sprong van 4.42m .
Sindsdien heeft Fintan nog regelmatig gewonnen, zowel op nationaal vlak als plaatselijk. In 2008 zijn we naar de open Schotse kampioenschappen in Glasgow gegaan, waar hij derde werd.
Buiten verspringen heeft hij ook medailles gehaald in vijfkamp, hoogspringen en hordes.
De laatste twee jaar is hij hard beginnen te groeien en had hij last van Osgood-Schlatter, een aandoening van de knieen die weer vanzelf overgaat .
Hij moest dus rusten. Vorige zomer heeft hij wel meegedaan aan het poolstokspringen. Hij werd derde in de Ierse kampioenschappen voor 14 jarigen.
Sinds September is hij terug aan het werk. Hij traint 4 keer per week. We weten niet echt hoe ver hij nu kan springen, omdat hij al twee jaar niet meer meegedaan heeft aan een serieuze competitie, maar hij zit dicht bij de 6 meter, denkt hij.
In het hoogspringen kan hij over 1,70m en in het poolstok springen haalt hij al ( in training) 3.10m .
Zijn super idool is Usain Bolt. Hij heeft zijn biografie al drie keer gelezen.
Fintan droomt ervan om athleet te worden. en hier knelt het schoentje.
Om het goed te doen in athletiek heb je degelijke coaching nodig, gepaard met wilskracht en faciliteiten.
De wilskracht is er duidelijk wel, maar er zijn niet veel coachen en in Bandon wordt er op gras getraind.
Tijdens het weekend kunnen ze wel in Cork terecht op een echte athletiek piste. Fintan's coach is een Nederlander, Frank Stam, wiens zoon het ook heel goed doet. Frank heeft ervoor gezorgd dat zijn zoon Erik ingeschreven is bij de Nederlandse athletiekliga. Fintan's training is eigenlijk de training die Erik nodig heeft, maar voorlopig is dat OK omdat ze beiden de zelfde interesses hebben.
De indoor kampioenschappen hebben plaats in een oude koeienstal in Nenagh. Toen er daar een paar jaar geleden een internationaal event gehouden werd, stapten de Engelsen het, na een eerste blik, meteen op .Het is er namelijk koud, de verwarming zorgt er enkel voor dat het niet vriest.
Als het regent, regent het er binnen. De opwarmings plaats is veel te klein ( het is de plaats waar de koeien vroeger stonden). Elk jaar geraken er veel te veel kinderen gewond omwille van de koude.
Ach ze doen hun best bij de AAI. Zo zijn er de Regional Squads voor de elite athleten, maar die trainen 1 keer per trimester.
Als Fintan echt athleet wilt worden is zijn enige hoop een scholarship in het buitenland. Loughborough in Engeland, of ergens in de US.
Fintan verraste me vorige week toen hij zei dat hij liefts voor Belgie zou springen, en liever niet voor Ierland.
We zijn nu al twee jaar naar de Van Damme Memorial gaan kijken, en de kinderen zijn erg onder de indruk van de jongeren daar, en de manier waarop ze als echte waardevolle athleten behandeld worden.
Mijn broer en zus hebben vroeger in een sportschool in Wemmel school gelopen, ik wou dat zulke scholen hier ook bestonden, maar de scholen hier denken enkel aan hurling en gaelic football, rugby en hockey.
De beste athletiek scholen zijn de protestantse scholen in Noord-Ierland, en daar denken we niet aan.
Ik heb ooit eens een e-mail gestuurd naar de Vlaamse Atheltiekliga, om te vragen of het mogelijk is om Fintan op een Belgisch register in te schrijven, maar ik heb er nooit antwoord op gekregen. Mijn vraag is dus, mocht hij het goed doen, wat zijn dan Fintan's kansen om ooit de Belgische kleuren te dragen en zijn er sportbeurzen in Vlaamse universiteiten zoals de Engelse en Amerikaanse sports scholarships, of moet mijn zoon ook uitwijken naar de US of UK zoals de meeste Ierse athleten hier?
No comments:
Post a Comment