Elk jaar voor Kerstmis heeft op RTE 2 de "Toy Show" plaats. Het wordt gepresenteerd door Pat Kenny tijdens de 'Late Late Show', een wekelijkse talk show over all things Irish.
De Toy Show wordt door bijna iedereen bekeken, er worden nieuwe speelgoedjes voorgesteld aan het pubkliek, er wordt veel gezongen en gedanst en er worden een massa prijzen weg gegeven.Ik heb er zelf nooit naar gekeken, mijn kinderen vertellen mij dat andere kinderen de Toy Show nooit missen. Het is een echte Instelling geworden.
Vorige week gaf Pat Kenny tijdens de Late Late Show tickets voor de Toy Show , tienduizend Euro en een hotelverblijf in Dublin weg aan degene die een phone quiz vraag juist beantwoordde. Toen deze dame zei dat ze niet echt geinteresseerd was in de Toy Show, maar wel met plezier de 10,0000€ aanvaardde was de verontwaardiging groot! Pat Kenny vernietigde meteen de tickets , het publiek jauwde, en sindsdien is de arme vrouw, bestormd geweest door tabloid journalisten, radio presentators, enz. Ze wordt hier bijna aanzien als de duivel. Het enige dat ze echt wou doen is in Dublin gaan winkelen met haar 85 jaar oude moeder. Ze heeft waarschijnlijk geen kinderen, waarom zou ze dus naar de Toy Show komen?
Er zijn een paar heilige koeien in Ierland: Bertie Ahern, de GAA ( Gaelic Athletic Association) en nu dus ook de Toy Show, en wee je gebeente als je er anders over denkt dan de massa.....
Friday, November 28, 2008
Wednesday, November 26, 2008
De Ierse wake
Ieren houden van feest vieren. De christmas parties, de communiefeesten, de hen- en stagparties, de dagenlange trouwfeesten, little women's christmas, etc., etc. Feesten doen ze hier met volle overtuiging em met dol enthousiasme.
Het grootste feest is echter de Ierse begrafenis. Je bent niet echt in Ierland geweest als je geen begrafenis hebt meegemaakt.
Als iemand overlijdt verpreidt dat nieuws zich als een vuurtje. De buurvrouwen van de overledene gaan dan meteen naar zijn huis en nemen het huishouden over. Het huis wordt geschuurd en geschrobt, de ramen worden gewassen. De familieleden van de overledene worden getroost en gevoed. De buurmannen doen het werk in de tuin, ze herstellen wat er te herstellen valt, soms wordt de straat voor het huis ook hersteld zodat alles er perfect uitziet.
De overige buren snellen naar de winkel om brood, beleg en whisky te gaan kopen. Het hele dorp smeert dan de boterhammen voor de volgende drie dagen.
De familie wordt niet meer alleen gelaten. Er is altijd iemand die voor de troost en het eten zorgt.
De avond van het overlijden neem de rozenkrans plaats bij de begrafenis ondernemer, of bij de overledene thuis, waar zijn lichaam dan opgebaard ligt.
Meesta stelt een boer een weide ter beschikking waar de bezoekers hun auto kunnen parkeren. Dat vraagt ook heel wat organisatie, de mannen uit het dorp zorgen daar wel voor. Ze staan op de straat en tonen de toestromende bezoekers de weg naar de parking.
De familie staat dan voor uren naast de opgebaarde overledene om de mensen te begroeten. Met honderden komen ze er op af. Iedereen die de overledene kent, of wiens dochter, zoon of vriend hem kent, tot de kozijnen van het vijfde knoopsgat komen naar een Ierse begrafenis. Hoe jonger de overledene, hoe meer volk je krijgt. Ze begroeten één voor één de familie en nemen dan afscheid van de overledene. Na de rozenkrans wordt het tijd voor de boterhammen , thee en koffie, en natuurlijk een stevig drankje.
Dezelfde nacht blijven een aantal buren in het huis van de overledene. Ze houden er een wake, gaan niet naar bed, bidden, zitten bij de overledene, praten en lachen over zijn /haar leven en drinken nog een aantal stevige whisky's
De tweede avond komt de 'removal', waarbij het de overledene gekist wordt en naar de kerk gebracht wordt.
Dit is een moeilijke tijd voor de familieleden, en de buren zorgen weer voor alle mogelijke steun. ALs de removal gebeurt vanuit het huis van de overledene, wordt de kist meestal geschouderd, door de zonen, vader en nonkels, broers, zussen, tantes, of vrienden. de stoet gaat dan van het huis naar de kerk. Soms is de stoet zo lang, dat het bijna een uur duurt voor de kist in de kerk toekomt. Dikwijls stopt men voor al de huizen van de buren, om als het ware de overledene te laten afscheid nemen van zijn omgeving.
In de kerk wordt de kist gezegend, er worden een aantal gebeden gezegd, en dan gaat iedereen naar huis, met een omweg lang de pub, natuurlijk. Er blijft wel altijd iemand voor het dagelijks huishouden werken bij de familie, en er worden nog een aantal whisky's gedronken.
Dan komt de dag van de begrafenis. En zoals de vorige dag heeft iedereen de boterhammen gesmeerd, zorgen de mannen voor de nodige parkeer plaatsen, enz.
Na de uitvaartsdienst wordt de hele congregatie uitgenodigd naar ofwel het familie huis, maar meestal naar de pub, waar de boterhammen gegeten worden met thee en koffie, al vlug gevolgd door bier, whisky enz. Na een paar uren gaat iedereen al dan niet lichtjes dronken naar huis. Het is over. De buurvrouwen voelen zich goed. Ze hebben voor drie dagen hun beste kant laten zien, de buurmannen voelen zich dronken, en de familie wordt eindelijk met rust gelaten.
Na een maand is er een herdenkings mis, weer gevolgd door boterhammen en drank in de pub. Vanaf dan herhaalt hetzelfde zich bij elke jaargetijde. Dan zijn het echter alleen de echte vrienden en kennissen die erop af komen.
Ze houden hier van hun begrafenissen, zo erg zelfs, dat er regelmatig ook foto's in de krant staan van begrafenissen, bij voorkeur van de treurende familieleden.
Toen er drie jaar geleden bij mij borstkanker vastgesteld werd, verpreed dat nieuws zich als een vuurtje, een paar buren kwamen op bezoek. Eén ervan zei niets toen ze kwam, ze zat maar te staren tot ik haar vroeg om te vertrekken. Ik zag het in hun ogen, de onderdrukte opwinding die ze voelden. Een begrafenis op komst? Oh, alle triestige vehalen die ze zouden kunnen vertellen. De moeder van een klasgenootje van mijn zoon, kon de spanning niet meer aan, ze vroeg het me rechtuit. Wat is de prognose, hoe lang nog? Het is allemaal niet slecht bedoeld natuulijk, en toch vraag ik me soms af, of ik ze nu ontgoocheld heb.
Het grootste feest is echter de Ierse begrafenis. Je bent niet echt in Ierland geweest als je geen begrafenis hebt meegemaakt.
Als iemand overlijdt verpreidt dat nieuws zich als een vuurtje. De buurvrouwen van de overledene gaan dan meteen naar zijn huis en nemen het huishouden over. Het huis wordt geschuurd en geschrobt, de ramen worden gewassen. De familieleden van de overledene worden getroost en gevoed. De buurmannen doen het werk in de tuin, ze herstellen wat er te herstellen valt, soms wordt de straat voor het huis ook hersteld zodat alles er perfect uitziet.
De overige buren snellen naar de winkel om brood, beleg en whisky te gaan kopen. Het hele dorp smeert dan de boterhammen voor de volgende drie dagen.
De familie wordt niet meer alleen gelaten. Er is altijd iemand die voor de troost en het eten zorgt.
De avond van het overlijden neem de rozenkrans plaats bij de begrafenis ondernemer, of bij de overledene thuis, waar zijn lichaam dan opgebaard ligt.
Meesta stelt een boer een weide ter beschikking waar de bezoekers hun auto kunnen parkeren. Dat vraagt ook heel wat organisatie, de mannen uit het dorp zorgen daar wel voor. Ze staan op de straat en tonen de toestromende bezoekers de weg naar de parking.
De familie staat dan voor uren naast de opgebaarde overledene om de mensen te begroeten. Met honderden komen ze er op af. Iedereen die de overledene kent, of wiens dochter, zoon of vriend hem kent, tot de kozijnen van het vijfde knoopsgat komen naar een Ierse begrafenis. Hoe jonger de overledene, hoe meer volk je krijgt. Ze begroeten één voor één de familie en nemen dan afscheid van de overledene. Na de rozenkrans wordt het tijd voor de boterhammen , thee en koffie, en natuurlijk een stevig drankje.
Dezelfde nacht blijven een aantal buren in het huis van de overledene. Ze houden er een wake, gaan niet naar bed, bidden, zitten bij de overledene, praten en lachen over zijn /haar leven en drinken nog een aantal stevige whisky's
De tweede avond komt de 'removal', waarbij het de overledene gekist wordt en naar de kerk gebracht wordt.
Dit is een moeilijke tijd voor de familieleden, en de buren zorgen weer voor alle mogelijke steun. ALs de removal gebeurt vanuit het huis van de overledene, wordt de kist meestal geschouderd, door de zonen, vader en nonkels, broers, zussen, tantes, of vrienden. de stoet gaat dan van het huis naar de kerk. Soms is de stoet zo lang, dat het bijna een uur duurt voor de kist in de kerk toekomt. Dikwijls stopt men voor al de huizen van de buren, om als het ware de overledene te laten afscheid nemen van zijn omgeving.
In de kerk wordt de kist gezegend, er worden een aantal gebeden gezegd, en dan gaat iedereen naar huis, met een omweg lang de pub, natuurlijk. Er blijft wel altijd iemand voor het dagelijks huishouden werken bij de familie, en er worden nog een aantal whisky's gedronken.
Dan komt de dag van de begrafenis. En zoals de vorige dag heeft iedereen de boterhammen gesmeerd, zorgen de mannen voor de nodige parkeer plaatsen, enz.
Na de uitvaartsdienst wordt de hele congregatie uitgenodigd naar ofwel het familie huis, maar meestal naar de pub, waar de boterhammen gegeten worden met thee en koffie, al vlug gevolgd door bier, whisky enz. Na een paar uren gaat iedereen al dan niet lichtjes dronken naar huis. Het is over. De buurvrouwen voelen zich goed. Ze hebben voor drie dagen hun beste kant laten zien, de buurmannen voelen zich dronken, en de familie wordt eindelijk met rust gelaten.
Na een maand is er een herdenkings mis, weer gevolgd door boterhammen en drank in de pub. Vanaf dan herhaalt hetzelfde zich bij elke jaargetijde. Dan zijn het echter alleen de echte vrienden en kennissen die erop af komen.
Ze houden hier van hun begrafenissen, zo erg zelfs, dat er regelmatig ook foto's in de krant staan van begrafenissen, bij voorkeur van de treurende familieleden.
Toen er drie jaar geleden bij mij borstkanker vastgesteld werd, verpreed dat nieuws zich als een vuurtje, een paar buren kwamen op bezoek. Eén ervan zei niets toen ze kwam, ze zat maar te staren tot ik haar vroeg om te vertrekken. Ik zag het in hun ogen, de onderdrukte opwinding die ze voelden. Een begrafenis op komst? Oh, alle triestige vehalen die ze zouden kunnen vertellen. De moeder van een klasgenootje van mijn zoon, kon de spanning niet meer aan, ze vroeg het me rechtuit. Wat is de prognose, hoe lang nog? Het is allemaal niet slecht bedoeld natuulijk, en toch vraag ik me soms af, of ik ze nu ontgoocheld heb.
Wednesday, November 19, 2008
The Emerald Isle, with specs of white and red
Ierland is een prachtig land. Als je naar Ierland vliegt en bij de landing onder de wolken(die er steevast zijn) vliegt, dan sta je steeds versteld van hoe groen dit land wel is. De kleur groen is hier in alle variaties te vinden. De groene weiden lopen onverstoord door tot aan de kustlijn. Het is een ongelooflijk mooi en rustgevend zicht.
Wij wonen in Kilbrittain, waarschijnlijk één van de mooiste dorpjes in Zuid-West Ierland. We hebben zicht over al dat groen, met de blauwgrijze oceaan in de achtergrond.
Elke dag verandert ons zicht hier. Soms vaart een grote tanker voorbij, soms is het storm op zee, en af en toe zie je het witte zeil van een yacht voorbij varen.
En die yachts houden soms wel een grote verrassing verborgen.
Twee weken geleden zeilde zo'n yacht het keine havenstadje Castletownbere in West Cork binnen. De yacht werd opgewacht door de drugsbrigade, er was cocaine aan boord met een waarde van 670 miljoen €.
Een paar maanden geleden sloeg de bemanning van een andere boot alarm toen hun motor het opgaf in de buurt van Bantry, ook in West Cork. Toen de reddingsploeg ter plekke kwam, zagen ze tientallen witte zakken op het water drijven.Het was natuurlijk cocaine. De bemanning had de cocaine net van een groot vrachtschip opgepikt, maar door een domme vergissing hadden ze de hun diesel boot met benzine gevuld. Ze hadden de keuze tussen de gevangenis of verdrinken, en kozen voor het eerste.
Dit is het Ierland waar wij in leven, de drughandel is hier een florerende business.
Het is een echte pest.
Het blijft niet alleen bij het smokkelen, de drughandel in Dublin en Limerick heeft al vele levens gekocht. Elke week hoor je wel van een moord, meestal zijn het de drugs bendes die elkaar uitmoorden.
Soms echter wordt een onschuldige burger getroffen. Zo was er de jongen die een leercontract als loodgieter had, hij voerde herstellingen uit in het huis van een drugsbaron. Ze kwamen om de drugsbaron te doden en schoten hem dan ook maar neer,hij was een gevaarlijke getuige.
Vorige week werd in Limerick een jonge man dood geschoten, het was een geval van 'mistaken identity', hij trok op zijn buurman, die het echte doel van de schietpartij had moeten zijn.
De Ieren zijn woedend, omdat de drugbendes duidelijk de overhand hebben en de overheid volgens hen niet genoeg doet om een eind te maken aan die verschrikkelijke misdaden. Tijdens een talk show op de radio, waren er verschillende Ieren die vonden dat het leger moet ingezet worden om de drugbendes uit te schakelen.
Limerick is gekend voor zijn criminele families en de vetes die al vele levens opgeeist hebben. Er is een grotere aanwezigheid van politie, en de Special Assault Unit heeft is er ook steeds aanwezig, en toch blijven deze misdadigers verder moorden en de drughandel blijft bestaan.
Dit mooie groene eiland wordt tegenwoordig steeds meer en meer bevuild door het witte cocaine poeder en de rode vlekken van een bloederige strijd om de drughandel te beheren.
Wednesday, November 12, 2008
De recessie en kanker.
Terwijl onze aandacht gericht was op de Amerikaanse verkiezingen en de daarop volgende euforie, maakte Mary Harney, de minister voor gezondheids zorg, bekend dat ze de plannen om elk 12 jarig meisje te vaccineren tegen cervicale kanker geschorst had. We hebben er het geld niet voor volgens haar.
Niemand had er echt notie van genomen in het begin, maar langzaam maar zeker begint de realiteit ervan door te dringen. Zover gaan de besparingen hier dus, dat een politieker zomaar kan beslissen over het leven van onze dochters. Vogens dr Mc Daid, nochtans een Fianne Fáil TD (parlementslid) kunnen door het vaccin zo'n 70 tot 80 levens per jaar gered worden in Ierland. Dr Mc Daid heeft zich onthouden in de stemming van gisteren, een poging van de oppositie partij, Fianne Gael, om de vaccinatie toch nog te laten doorgaan.
Maar Fianne Fáil won de stemming met een kleine meerderheid en onder andere de steun van de groenen die ook in de regering zitten.
De gezondheidszorg in Ierland is rampzalig, dit jaar zijn er meerdere schandalen uitgebroken over gemiste kanker diagnoses, of het sterven van mensen aan kanker omdat ze geen verzekering hadden en dus 6 maanden moesten wachten op een onderzoek, zoals een coloscopie, waarna de kanker al zover gevorderd was dat er niets meer aan te doen was.
De Keltische tijger was er, maar in plaats van ervan gebruik te maken om de essentiele voorzieningen zoals geneeskunde en onderwijs op peil te brengen, heeft men er gebruik van gemaakt om....... ja, ik vraag me wel af waarom. En nu dus gaan ze de plannen schrappen om die levensreddende vaccinatie af te schaffen.
Men kan het vaccin uiteraard zelf kopen, maar niet iedereen heeft zomaar €600 Euro ter beschikking , net zoals niet iedereen prive ziekteverzekering kan betalen.
Het ziet er naar uit dat de rijkere Ieren, naast een betere opleiding in de privéscholen ook beter beschermd zullen zijn tegen kanker. We kunnen hier ook wel wat "change" gebruiken!
Niemand had er echt notie van genomen in het begin, maar langzaam maar zeker begint de realiteit ervan door te dringen. Zover gaan de besparingen hier dus, dat een politieker zomaar kan beslissen over het leven van onze dochters. Vogens dr Mc Daid, nochtans een Fianne Fáil TD (parlementslid) kunnen door het vaccin zo'n 70 tot 80 levens per jaar gered worden in Ierland. Dr Mc Daid heeft zich onthouden in de stemming van gisteren, een poging van de oppositie partij, Fianne Gael, om de vaccinatie toch nog te laten doorgaan.
Maar Fianne Fáil won de stemming met een kleine meerderheid en onder andere de steun van de groenen die ook in de regering zitten.
De gezondheidszorg in Ierland is rampzalig, dit jaar zijn er meerdere schandalen uitgebroken over gemiste kanker diagnoses, of het sterven van mensen aan kanker omdat ze geen verzekering hadden en dus 6 maanden moesten wachten op een onderzoek, zoals een coloscopie, waarna de kanker al zover gevorderd was dat er niets meer aan te doen was.
De Keltische tijger was er, maar in plaats van ervan gebruik te maken om de essentiele voorzieningen zoals geneeskunde en onderwijs op peil te brengen, heeft men er gebruik van gemaakt om....... ja, ik vraag me wel af waarom. En nu dus gaan ze de plannen schrappen om die levensreddende vaccinatie af te schaffen.
Men kan het vaccin uiteraard zelf kopen, maar niet iedereen heeft zomaar €600 Euro ter beschikking , net zoals niet iedereen prive ziekteverzekering kan betalen.
Het ziet er naar uit dat de rijkere Ieren, naast een betere opleiding in de privéscholen ook beter beschermd zullen zijn tegen kanker. We kunnen hier ook wel wat "change" gebruiken!
Wednesday, November 5, 2008
Barack O'Bama, the lad from Moneygall, Offaly
Ja, het is officieel. Barack Obama is Iers! Het verbaast me natuurlijk niets! Alle Amerikanen hebben Ierse connecties, ze komen hier met massa's op zoek naar hun Irish roots.
Vele celebrities en presidentskandidaten beweren Iers bloed te hebbn. Sommigen hebben dat, andere weer niet, zoals John Kerry, die zich heel Iers gedroeg, maar uiteindelijk moest toegeven dat zijn vader de familienaam veranderd had van Kohn naar Kerry.
Als iemand bekend genoeg is en niet echt denkt dat hij Ierse connecties heeft, dan vinden de Ieren die connecties wel.
En ja hoor, de voorvaderen van Barack Obama's grootmoeder komen uit Moneygall in County Offaly. De Taoiseach, Brian Cowen heeft Barack Obama dus uitgenodigd om naar Offaly te komen. Brian zou hem dan het land van zijn voorvaderen laten zien. Brian Cowen komt zelf uit Tullamore, in Offaly en werd door RTE, de Nationale Ierse radio een 'compatriot' van Obama genoemd.
En natuurlijk werd er, naar goede Ierse gewoonte, ook meteen een ver familielid van de nieuwe Amerikaanse president ontdekt. Zijn naam is Henry Healy, hij woont in Moneygall en beweert dat zijn voorouders en Obama's voorouders ergens in de stamboom dezelfde zijn.
Moneygall heeft alvast een bord geplaatst op de toegangsweg naar het dorp, met de fiere vermelding' Moneygall, thuis van Barack Obama's voorouders'.
Gisteren avond werd een speciaal verkiezingsfeest georganiseerd met traditionele muziek en dans. De pers was er ook aanwezig. Iedereen bleef wakker om de resultaten te zien, en er werd serieus feest gevierd.
Henry Healy, Obama's achterachterachterachterachterneef hoopt ondertussen dat de nieuwe Amerikaanse president een bezoekje zal brengen aan Moneygall, en dat Monyegall wat geld kan verdienen door de connectie met Obama. Misschien komt er wel een kleine donatie vanuit Amerika. Ze willen graag een speeltuin bouwen, en die noemen ze maar al te graag de Obama playground.
Spijtig genoeg krijgen we hier echter géén dag verlof, zoals in Kenya, waar een ontroerde oom van mr Obama een emotioneel interview gaf op de Ierse radio.
De kinderen zijn altijd wel de beste om te verwoorden wat er in de wereld gebeurt. Toen Milo en Fintan vanmorgen wakker werden en hoorden dat Obama de verkiezingen gewonnen had zeiden ze tesamen: 'Good, now America is a good country again!' Sipke, mijn oudste zoon (15) zei:' so now we can like the Americans? strange feeling! I feel a big relief coming over me!'
Vele celebrities en presidentskandidaten beweren Iers bloed te hebbn. Sommigen hebben dat, andere weer niet, zoals John Kerry, die zich heel Iers gedroeg, maar uiteindelijk moest toegeven dat zijn vader de familienaam veranderd had van Kohn naar Kerry.
Als iemand bekend genoeg is en niet echt denkt dat hij Ierse connecties heeft, dan vinden de Ieren die connecties wel.
En ja hoor, de voorvaderen van Barack Obama's grootmoeder komen uit Moneygall in County Offaly. De Taoiseach, Brian Cowen heeft Barack Obama dus uitgenodigd om naar Offaly te komen. Brian zou hem dan het land van zijn voorvaderen laten zien. Brian Cowen komt zelf uit Tullamore, in Offaly en werd door RTE, de Nationale Ierse radio een 'compatriot' van Obama genoemd.
En natuurlijk werd er, naar goede Ierse gewoonte, ook meteen een ver familielid van de nieuwe Amerikaanse president ontdekt. Zijn naam is Henry Healy, hij woont in Moneygall en beweert dat zijn voorouders en Obama's voorouders ergens in de stamboom dezelfde zijn.
Moneygall heeft alvast een bord geplaatst op de toegangsweg naar het dorp, met de fiere vermelding' Moneygall, thuis van Barack Obama's voorouders'.
Gisteren avond werd een speciaal verkiezingsfeest georganiseerd met traditionele muziek en dans. De pers was er ook aanwezig. Iedereen bleef wakker om de resultaten te zien, en er werd serieus feest gevierd.
Henry Healy, Obama's achterachterachterachterachterneef hoopt ondertussen dat de nieuwe Amerikaanse president een bezoekje zal brengen aan Moneygall, en dat Monyegall wat geld kan verdienen door de connectie met Obama. Misschien komt er wel een kleine donatie vanuit Amerika. Ze willen graag een speeltuin bouwen, en die noemen ze maar al te graag de Obama playground.
Spijtig genoeg krijgen we hier echter géén dag verlof, zoals in Kenya, waar een ontroerde oom van mr Obama een emotioneel interview gaf op de Ierse radio.
De kinderen zijn altijd wel de beste om te verwoorden wat er in de wereld gebeurt. Toen Milo en Fintan vanmorgen wakker werden en hoorden dat Obama de verkiezingen gewonnen had zeiden ze tesamen: 'Good, now America is a good country again!' Sipke, mijn oudste zoon (15) zei:' so now we can like the Americans? strange feeling! I feel a big relief coming over me!'
Subscribe to:
Posts (Atom)