Survival of the fittest

Vorige week kregen we bezoek van 3 Zweden, Tomas, Jurgen and Lota. Tomas and Lota vlogen van Stockholm naar Dublin, en wilden van daar een auto huren om tot Clonakilty in Cork te rijden. Toen we hen dat probeerden af te raden, waren ze een beetje op de tenen getrapt.'Wij komen uit Stockholm in Zweden, wij zijn gewend aan sneeuw en ijs, wij kunnen gerust met de wagen naar Cork'.
'Ja,' dacht ik,' maar dit is Ierland!!!'

En, gelukkig maar, werd het koppel aangeraden om naar Cork te vliegen, omdat de banen té gevaarlijk waren. Er was zo'n 10 cm sneeuw gevallen en in Cork vroor het tot -3 C.

De rit van Cork airport naar Clonakilty, waar ze verbleven was, zo bleek later, zó gevaarlijk, dat Tomas en Lota vlug overtuigd waren dat rijden in Ierland en in Zweden( waar het dan tot -20 C vroor) twee totaal verschillende ervaringen zijn.

Want, beste lezers, in Ierland geldt de wet van 'survival of the fittest'. De wegen worden niet bestrooid, de sneeuw wordt niet geruimd. Als je ergens naartoe moet, moet je er letterlijk naartoe glijden.
Twee weken na het begin van de vorst, na ettelijke ongevallen ,honderden breuken en een schrijnened tekort aan water in verschillende steden, kwam er eindelijk een emergency response team bij elkaar om de situatie te bespreken. De scholen werden gesloten en er werd de volgende dag hier en daar gestrooid op de grotere banen. Strooien betekent hier een tractor die wat zout rondstrooit en twee council workers die met een emmertje en schupje rondlopen en zout rond gooien. Zo kan je natuurlijk niet ver geraken. Bij ons is er nooit gestrooid geweest.

Volgens de plaatselijke diensten is het omwille van geld tekort dat er niet voldoende zout is.
Maar de gevolgen van deze nalatigheid zijn niet te onderschatten. Er was een stijging van 25% van mensen die spoedgevallen diensten bezochten met een breuk.
Januari is normaal een goede maand voor handelaars, omwille van de koopjes, maar niemand riskeert zijn leven om een goedkoop t-shirtje te gaan kopen, en de stad en winkelstraten blijven zo goed als leeg.Er wordt gevreesd dat nóg meer winkels zullen sluiten.
De oudere- van- dagen, die op het platteland wonen hebben met niemand contact. De helplijnen van de samaritanen melden een felle stijging van oproepen van oudere mensen die wenend klagen van eenzaamheid.
De straten brokkelen zienderogen af, de kosten zullen ongeloofelijk hoog liggen.
En dan zijn er de ongelukkige zielen die omgekomen zijn omwille van de gladde wegen. In Bandon is één jonge man omgekomen na een ongelukkige val, een andere ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis na een ongeval op de uiterst gladde weg naar Cork.
Dan is er het absenteisme, dat volgens de Small Firms Association zo'n 7 miljoen € aan productiviteitsverlies zal kosten.

Een andere vreemde toestand is dat de mensen hier het voetpad voor hun huis niet ruimen. Er gaat namelijk een gerucht rond dat men, als men het wel zou doen , verantwoordelijkheid zou dragen voor eventuele ongevallen. Vreemd en misschien niet volledig juist. Niemand weet het zeker. De voetpaden blijven dus ook gevaarlijk glad, met alle gevolgen vandien.

De kinderen zijn vandaag, na 1 week, terug naar school gegaan. De baan was nog steeds heel glad, maar morgen zou het moeten beteren.
Ze verveelden zich dood.
Gelukkig was er hier die éne dag, vorige zondag, dat er sneeuw gevallen was, iets dat hier nog nooit gebeurd was. En we hebben er hier echt veel plezier mee gehad. We konden nergens naartoe, de straten waren té gevaarlijk. We zijn dus de body boards van de zolder gaan halen, Sipke nam de wielen van zijn dirtboard en toverde het om in een snow board. We trokken naar het veld van de buren, en hebben daar een volle dag plezier gehad. De ontgoocheling was groot toen de sneeuw op Disdag al volledig verdwenen was, maar de sneeupwret vergeten de kinderen nooit meer.

Bovenaan zie je Coolmain Bay, in Kilbrittain, voor 1 dag niet in het groen, maar in het wit.

En hier : 'Sneeuwpret'

Accentuate the positive!

2009 ,het annus horribilis van de Ierse Republiek, is eindelijk voorbij, en we zijn er niet kwaad om. De recessie en de schandalen in de katholieke kerk maakten 2009 een jaar dat iedere Ier waarschijnlijk zo snel mogelijk wilt vergeten.

Het lijkt er op dat de Ierse Staat op alle vlakken een aantal stappen terug gezet heeft. De Keltische tijger is nu morsdood, en al wat ervan overblijft zijn de immense schulden, de mensen die hun huizen verliezen wegens achterstand in terugbetalingen, hoge werkeloosheid, en een algemeen gevoel van doem.

Er zijn nog een aantal dingen veranderd. Zoals ik eerder al vertelde nemen de gelovige Ieren zelf het geloof in handen en krijgen we hier te maken met massa hysterie zoals de zogenaamde Maria verschijningen.
Ook op andere gebieden heeft de Ierse samenleving een paar stappen terug gezet. Onlangs werd een man uit County Kerry veroordeeld voor de seksuele aanranding van een jonge vrouw. Na de gerechtszitting stond er een rij van 50 mannen uit zijn dorp aan te schuiven om de hand van de veroordeelde te schudden. De priester, die toch wel beter had moeten weten, had tijdens de gerechtszitting een getuigenis gegeven waarin hij de man volledig steunde, zeggende dat hij altijd heel respectvol was voor vrouwen. Het feit dat er CCTV beelden waren die de hele aanslag hadden opgenomen bleek noch de priester, noch de dorpsgenoten van de misdadiger te deren.
Het arme slachtoffer zat in de gerechtszaal toe te kijken terwijl haar aanrander schouderklopjes kreeg van zijn buren. Dit lijkt een verhaal van de jaren 50, maar het gebeurde een maand geleden.

Het slechte weer is nog een andere reden om 2009 zo snel mogelijk te vergeten. De overstromingen, hebben niet alleen de huizen en plaatselijke winkels vernietigd, ook de straten zijn er erg aan toe. In de stad Cork alleen is er naar schatting 1 miljoen schade aan de straten, van de county Cork is er nog geen bedrag bekend gemaakt, maar we moeten maar om ons heen kijken om te weten hoe erg het is.

Tot overmaat van ramp hebben we nu met de grote vries te maken. En in Ierland wordt er niet gestrooid. Sommige dagen regent het hier op het ijs, en je riskeert dan elke keer als je in de auto stapt je leven. Strooien doen ze blijkbaar alleen in Dublin. Ik heb hier in Cork nog geen enkele strooiwagen gezien. 'Het is de recessie' is het ekskuus van de openbare diensten.

Och, ik kan zo nog uren doorgaan. En toch, en toch. Eén ding kan je hier niet veranderen. In moeilijke tijden moet je naar de positieve dingen blijven zoeken. En die vind je hier vlug. Al wat je moet doen is naar buiten kijken. Het land is één van de mooiste landen ter wereld.
En om dit te bewijzen, hier een nieuwjaars cadeautje voor jullie: dit is de Gap of Dunloe, tussen de Macgillycuddy Reeks en de Blue Mountains in County Kerry. Wij zijn er vorige week (traagjes) naartoe gereden en hebben er een prachtig weekend doorgebracht. Het is maar een anderhalf uur rijden van bij ons, en we hebben er met volle teugen van genoten. Dat kan geen enkele recessie ons afnemen!