2009 ,het annus horribilis van de Ierse Republiek, is eindelijk voorbij, en we zijn er niet kwaad om. De recessie en de schandalen in de katholieke kerk maakten 2009 een jaar dat iedere Ier waarschijnlijk zo snel mogelijk wilt vergeten.
Het lijkt er op dat de Ierse Staat op alle vlakken een aantal stappen terug gezet heeft. De Keltische tijger is nu morsdood, en al wat ervan overblijft zijn de immense schulden, de mensen die hun huizen verliezen wegens achterstand in terugbetalingen, hoge werkeloosheid, en een algemeen gevoel van doem.
Er zijn nog een aantal dingen veranderd. Zoals ik eerder al vertelde nemen de gelovige Ieren zelf het geloof in handen en krijgen we hier te maken met massa hysterie zoals de zogenaamde Maria verschijningen.
Ook op andere gebieden heeft de Ierse samenleving een paar stappen terug gezet. Onlangs werd een man uit County Kerry veroordeeld voor de seksuele aanranding van een jonge vrouw. Na de gerechtszitting stond er een rij van 50 mannen uit zijn dorp aan te schuiven om de hand van de veroordeelde te schudden. De priester, die toch wel beter had moeten weten, had tijdens de gerechtszitting een getuigenis gegeven waarin hij de man volledig steunde, zeggende dat hij altijd heel respectvol was voor vrouwen. Het feit dat er CCTV beelden waren die de hele aanslag hadden opgenomen bleek noch de priester, noch de dorpsgenoten van de misdadiger te deren.
Het arme slachtoffer zat in de gerechtszaal toe te kijken terwijl haar aanrander schouderklopjes kreeg van zijn buren. Dit lijkt een verhaal van de jaren 50, maar het gebeurde een maand geleden.
Het slechte weer is nog een andere reden om 2009 zo snel mogelijk te vergeten. De overstromingen, hebben niet alleen de huizen en plaatselijke winkels vernietigd, ook de straten zijn er erg aan toe. In de stad Cork alleen is er naar schatting 1 miljoen schade aan de straten, van de county Cork is er nog geen bedrag bekend gemaakt, maar we moeten maar om ons heen kijken om te weten hoe erg het is.
Tot overmaat van ramp hebben we nu met de grote vries te maken. En in Ierland wordt er niet gestrooid. Sommige dagen regent het hier op het ijs, en je riskeert dan elke keer als je in de auto stapt je leven. Strooien doen ze blijkbaar alleen in Dublin. Ik heb hier in Cork nog geen enkele strooiwagen gezien. 'Het is de recessie' is het ekskuus van de openbare diensten.
Och, ik kan zo nog uren doorgaan. En toch, en toch. Eén ding kan je hier niet veranderen. In moeilijke tijden moet je naar de positieve dingen blijven zoeken. En die vind je hier vlug. Al wat je moet doen is naar buiten kijken. Het land is één van de mooiste landen ter wereld.
En om dit te bewijzen, hier een nieuwjaars cadeautje voor jullie: dit is de Gap of Dunloe, tussen de Macgillycuddy Reeks en de Blue Mountains in County Kerry. Wij zijn er vorige week (traagjes) naartoe gereden en hebben er een prachtig weekend doorgebracht. Het is maar een anderhalf uur rijden van bij ons, en we hebben er met volle teugen van genoten. Dat kan geen enkele recessie ons afnemen!
No comments:
Post a Comment