De revolutie van de vrouw in Ierland. Weg met het achtste amendement.

Vrijdag werd een grote middelvinger opgestoken naar het gezag van de kerk. Er werd een eind gemaakt aan het duistere verleden van Ierland. het verleden van de Magdalen Laundries, de industriele scholen, de verkoop van kinderen aan Amerikanen door de nonnen, het dumpen van kinderlijkjes in een sceptische tank, de duizenden reizen naar Engeland om een zwangerschap te beeindigen, dikwijls van onleefbare foetussen, waarvan de ouders dan de asse over de grens smokkelden, of waar het soms met de post naar hun thuis werd verstuurd vanuit Engeland. 

De opluchting is groot, hier in Ierland. De strijd om 'Repeal the 8th' is al jaren bezig. De abortuswet werd al lang omstreden, maar kreeg plots volle vaart toen Savita Hallapanavar stierf nadat de artsen haar wens om de zwangeschap die slecht zou aflopen, te beeindigen.
Savita stierf door het gevolg van sepsis, die volledig te vermijden was.
Sindsdien is er een sterke vrouwen organisatie ontstaan die de druk verhoogde om het amendement te verwijderen.

Vrouwen in Ierland hebben het nooit gemakkelijk gehad. De kerk had hier altijd het gezag in de hand, met alle gevolgen vandien.
Zelfs nu staat er nog altijd vermeld in de grondwet dat de plaats van een vrouw in het huis is, gelukkig wordt daar niet veel belang meer aan gehecht, alhoewel het volgens mij toch beter zou zijn die vermelding ook uit de grondwet te halen.
Sinds de dood van Savita hebben de vrouwen de strijd niet meer opgegeven. en, voor het eerst, kwamen ze uit hun schelp, met echte verhalen. Vrouwen getuigden van hun ervaring met abortus, soms om hartbrekende redenen, soms omdat de zwangerschap gewoon niet kon.
Een echtgenoot vertelde hoe de chemotherapie van zijn vrouw stopgezet werd, omdat het te gevaarlijk was voor de foetus, zijzelf en haar baby stierven net na de bevalling.
De verhalen waren oertriestig en, denk ik, de aanzet voor vele twijfelaars om 'ja' te stemmen.  Ook de dokters voor keuze, die getuigden waarom het achtste amendement hun werk zo moeilijk maakte heeft bij velen de knoop doorgehakt.
40,000 expat-Ieren zijn teruggevolgen om te stemmen, er werd een gofundme campagne opgericht om de vluchten te financieren van zij die het geld niet hadden. Ze kwamen uit Europa, Amerika, Azie, om hun landsgenoten een hart onder de riem te steken en om te stemmen voor hun zusters, tantes, moeders en kinderen.
En de overwinning kwam er, geheel onverwacht, een overtuigende tweederde van de bevolking heeft ja gestemd.
De kerk is geschokt, dat is wel duidelijk. De bischoppen zeiden vanmorgen dat zei die ja gestemd hebben gezondigd hebben en naar de biecht moeten, hun laatste stuiptrekking volgens sommigen.

Ierland is eindelijk de 21e eeuw ingestapt, en we ontwaakten Zaterdag in een nieuw land. Er werden tranen van ontroering gelaten, en hier en daar kwam er een ontladende 'Fuck You' naar de oude kerk gericht.

Op de mural van Savita in Dublin werden honderden kaartjes nagelaten met berichten van de Ieren. Er werden bloemen gelegd door anonieme voorbijgangers. Er is hoop, en er is fierheid. De politiek had er niet veel mee te maken. Deze winst gaat naar de vrouwen aan de bron die een waardige strijd gestreden hebben en die de kerk en de oude garde op hun plaats gezet hebben. Dit is het nieuwe Ierland, de kettingen van de onderdrukking zijn eindelijk los.

de mural van Savita, met de honderden kaartjes en bloemen