Van tiener tot man

Gisteren was een speciale dag voor ons. Mijn zoon Sipke kreeg de lang verwachte e-mail van King's College , Cambridge University, waarin hem een plaats aangeboden werd om volgend jaar Sociale Anthropologie te gaan studeren.
De Universiteit van Cambridge staat dit jaar nummer 1 in de wereld rangschikking van universitieiten

We hebben dus alle redenen om apetrots te zijn. We stellen het echter nog wat uit, want eerst moet hij zijn eindeksamens nog met vrucht afleggen, want bij een plaatsaanbod in een Engelse universiteit hoort altijd een voorwaarde, die voorwaarde verschilt voor elke applicant. Het gaat hem om de eindresultaten van het leaving cert. in zijn zeven keuzevakken, moet Sipke 5 keer A1 halen ( >89 %), 1 keer A2 ( > 84%) en 1 keer B1 ( meer dan 79%).
In Cambridge willen ze enkel de besten.
Sipke kan het aan, hij zal hard moeten werken, natuurlijk, maar hij is er zeker toe in staat om deze resultaten te behalen , daar zijn ze in Cambridge duidelijk ook van overtuigd.

Zo'n aanbod wordt er normaal niet verwacht voor een scholier uit een piepkleine katholieke jongensschool in Bandon.
Laat me even uitleggen hoe Sipke tot hier geraakt is.
Om naar een Ierse of Engelse universiteit te gaan moet je een aanvraag indienen. In Ierland wordt die aanvraag in Januari gedaan, in Engeland in November.  De Ierse universiteiten sturen je dan een bericht met hoeveel punten je moet halen om tot een cursus toegelaten te worden. Elke cursus heeft een numerus clausus, en naargelang het aantal kandidaten en het aanbod van plaatsen moet je meer of minder punten halen. Het maximum punten is 600, en dit wordt meestal gevraagd voor bv. geneeskunde.
Sommige vakken, zoals kinesitherapie, kan je niet in Ierland studeren of dikwijls zijn er niet genoeg plaatsen , er zijn dus elk jaar een pak studenten die naar Engelse universiteiten trekken.
In universiteiten zoals Cambridge, Oxford en LSE ligt de lat heel hoog. Een aanbod krijg je niet zomaar.
LSE baseert hun beslissing op je vorige resultaten (van het Junior Certidicate), en een personal statement, waarin je in 300 woorden moet uitleggen waarom jij de persoon bent die ze moeten aanvaarden.
In Cambridge en Oxford gaan ze nog een stap verder, daar moet je je vorige resultaten indienen en een personal statement schrijven en dan ook nog terplaatse een test gaan afleggen en op interview gaan met de lecturers.
Sipke's heeft zo'n statement zeker 10 keer herschreven, hij werd uitgenodigd voor een schriftelijke test en een  interview dat begin December in King's College in Cambridge plaats had. Je kan je wel inbeelden hoe zenuwslopend dit allemaal geweest is. We zagen daar in Cambridge trouwens een aantal tieners in tranen uitstorten na een interview.
Sipke's test was een essay, waarin hij moest uitleggen of het belangrijker is om de verschillen ofwel de overeenkomsten tussen verschillende culturen te onderzoeken.
Na het essay kreeg hij lunch in the Big Hall en dan moest hij als eerste de interview kamer binnen. Het verliep volgens hem goed, maar we moesten een maand wachten om te weten of hij een plaatsaanbod kreeg, en tijdens die maand gingen alle soorten gedachten door zijn hoofd.
In Engeland zijn er privé bedrijven die personal statements verbeteren, en voor £ 4000, kan je een weekend training in interviewing voor OxBridge volgen.
Sipke heeft het allemaal 'au naturel' gedaan.
Toen hij gisteren eindelijk het antwoord kreeg (iedereen krijgt op dezelfde dag het antwoord toegestuurd) werd hij eerst rood, dan lijkbleek, en dan begon hij te trillen als een rietje.
Nu weet hij dus waar hij voorstaat.
Binnen vier weken heeft hij pre- of Mock exams, het test leaving cert examen, in Juni heeft dan het echte leaving cert eksamen plaats voor zijn keuzevakken.
Na die eksamens moet hij dan tot half Augustus wachten om zijn resultaten te krijgen. We weten dus maar op 15 Augustus of hij in Oktober wel of niet kan beginnen in Cambridge .
Het is een ongelooflijk stresserend jaar. Elke Ier zegt hier dat je na een leaving cert, alles aankan, en ik moet ze nu echt wel gelijk geven.
Een voordeel is dat de jongeren hier hun verdere studies echt serieus moeten nemen, ze leren na te denken over wat ze echt willen. De stress en de manier ze daarmee leren omgaan maakt van de tieners hier echte volwassenen.

 Hamilton High School is een school die opgericht werd door een rijke familie om de boerenzonen die de boerderij niet zouden erven ook een kans te geven op een goede toekomst zonder armoede.
Hamilton Highschool krijgt heel weinig subsidies, omdat het een " vrijwillige" school is, dus een soort  privé school die volledig gratis is ( een vrijwillige contributie van70€ per jaar, is alles waar we om gevraagd worden).
De school telt amper 200 leerlingen, en 1 leerkracht per 13 leerlingen. Het is een school voor iedereen, zowel toekomstige automechaniekers, als academici kunnen er terecht.
Het is dan ook fantastisch voor deze school dat twee van hun studenten dit jaar een aanbod gekregen hebben voor Cambridge University. Ze zijn de eersten in de geschiedenis van de school.

Sipke's beste vriend. Jacob, heeft het niet gemakkelijk. Zijn moeder heeft hem en zijn broer en zusjes verlaten, de familie gesplit en hem bij zijn grootouders afgezet toen ze bij haar derde partner ging wonen, zijn grootvader werd een beetje later uit het huis gezet door zijn oma.
Zijn vriendin's moeder heeft haar ook verlaten. Zij woont met haar broers, 18, en 16 alleen thuis. Ze kunnen met moeite de huur betalen, daarom is Jacob bij hen ingetrokken, hij krijgt nog kindergeld en werkt na de schooluren.
Moest Jacob het slechte pad opgegaan zijn dan zou dat niet verbazend geweest zijn. Maar hij heeft de school en zijn vrienden, en hij is vastbesloten om volgend jaar psychologie te gaan studeren aan de Corkse Univesiteit UCC.
Een Russiche jongen in Sipke's school wou op zijn zestiende gaan werken, maar zijn vrienden hebben hem overtuigd om te blijven, hij gaat volgend jaar naar CIT om ingenieur te worden.

Ik herinner mij de discussie over Minister Smet's voorstel om het secundair onderwijs in Belgie te veranderen. , en de te verwachten reacties erop.

Ik ga hier nu geen mening geven over het Belgische onderwijs systeem dat ikzelf altijd wel goed gevonden heb, maar ik moet nu toch ook wel zeggen dat het systeem van iedereen op gelijke voet te laten beginnen ook zo zijn voordelen heeft., en dat de begaafde kinderen ook in zulk systeem hun doel kunnen bereiken.