Een paar updates uit Ierland

Ik besef maar al te goed dat ik soms iets begin te vertellen, en nooit vertel wat er nadien gebeurd is.
Hier dus een paar updates:

Mijn zoon Sipke is dus intussen in Cambridge archeologie en anthroplogie aan't studeren. Een echte triomf voor zijn school, Hamilton High School.
Hij doet het daar heel goed, is lid van de roeiclub en heeft een plaats op de eerste boot.
So far so good, dus.
Hij heeft me al wel gezegd dat hij niet meer terug naar Ierland wilt komen. Nu hij de wijdere wereld ontdekt heeft, vindt hij de kleinburgerlijkheid van de Ieren maar niks. Hij voelt zich hier niet meer thuis. Ik vrees dat dat voor al mijn kinderen hetzelfde zal worden. Wij worden waarschijnlijk in de toekomst een reizend koppel, van het ene kind naar het andere.

Mijn zoon Fintan doet nog steeds athletiek, hij is verbazend goed geworden in de triple jump (hink,stap,sprong), en haalde vorig jaar weer een bronze medaille in poolstok springen.
Mijn broer gaat hem inschrijven bij de Tiense Atheltiek club, zodat hij toch in Belgie geregistreerd wordt. Je weet maar nooit waarvoor dat goed kan zijn.

De Ierse regering.
Na de verkiezingen hebben we nu dus een regering van Fine Gael en Labour.
Ze hebben natuurlijk een heel erg moeilijke opdracht gekregen om het land weer uit de goot te halen.
Ik heb wel de indruk dat, in tegenstelling met de vorige regering, ze dit keer wel weten waarover ze praten. Spijtig genoeg wordt de kleine mens zoals altijd het hardste geraakt door de besparingsmaatregelen.
Ook onze familie lijdt eronder. Hoewel we meer verdienen dan vroeger, hebben we één auto opgegeven, de ziekteverzekering veranderd naar een lagere bescherming, en alle luxe onkosten afgeschaft. En dan komen we nog maar net rond. Dat komt onder andere door de verhoging van benzine en stookolie, de verhoging van belastingen, BTW, en de vermindering van het kindergeld.
Haydn werkt nu heel het jaar vanuit het buitenland, wat het voor niemand gemakkelijk maakt.

En nu het goede nieuws

Deborah Murphy,de kapster die op ons concert gezongen heeft, is momenteel in New York bij een producer. Er is een songwriter aan haar toegewezen, ze is dagelijks in de studio. Wie weet, spelen ze binnekort haar CD op de VRT. Kijk er naar uit!
Na het concert, had Haydn een artikel over haar geschreven op Forbes.com. Dat artikel werd 37000 gedeeld op Stumble Upon, de video kreeg over 6000 bezoekers, en ze werd dus opgemerkt door de New Yorkse producer, van wie ik de naam niet mag verklappen.

Als je dus binnenkort de doorbraak meemaakt van Deborah Murphy, weet dan dat het allemaal begonnen is in Bandon, op een concert, georganiseerd door een Vlaming in Ierland.
Leuk toch, he.
Hier is ze nog eens in Bandon met Sting's Fields of Gold


Haydn's boek is uit. en te verkrijgen op Amazon.com.
Een aanrader voor iedereen met een interesse voor innovatie in de zakenwereld.

Last but not least: ik heb met een paar vrienden een nieuwe jazz club opgericht in Bandon: The Cotton Club, Jazz and Blues in the Brogan Inn, Bandon.
We openen officieel op 19 April, en nadien zijn we elke eerste Donderdag van de maand open met een jazz gig. Misschien een reden om eens langs te komen? Dat is nu trouwens veel gemakkelijker, want Aer Lingus heeft nu rechtstreekse vluchten van Brussel naar Cork op Maandag, Woensdag en Vrijdag.

Voilá, iedereen is weer op de hoogte!

Tragedie in Union Hall brengt Ierse katholieken en Egyptische Moslims samen

West-Cork werd weer eens wakker geschud door een tragedie op de oceaan. Vorige week raakte de vissersboot Tit Bonhomme in moeilijkheden net voor de ingang van de haven in Union Hall, dichtbij het prachtige Glandore, hier in West Cork.
De Tit Bonhomme had een rots geraakt en zonk. Slechts 1 van de zes vissers aan boord overleefde de ramp. De rest verdronk in het vaartuig.
De kapitein was een vader van vijf kinderen, de jongste man aan boord was Kevin Kershaw, 21. Hij maakte zijn eerste uitstap met het schip. Hij hield van de oceaan en droomde ervan om visser te worden. Verder waren er nog 3 Egyptische vissers aan boord.
Door de weersomstandigheden was het moeilijk de lichamen van de verdronken vissers te vinden. Gisteren werden de eerste twee lichamen boven gehaald, hopelijk vinden de duikers de drie andere mannen vandaag.
We maken het maar van op en afstand mee, maar zelfs van hier, waar we enkel de helicopters zien heen en weer vliegen, leven we mee met de families en de vrienden van de mannen die hun leven verloren aan de wilde oceaan.
De overlevende visser is een Egyptenaar, zijn broer is één van de mannen die niet terug kwam.

Opmerkelijk was was de hulp van de plaatselijke bevolking aan de families en de reddingsdiensten. Familieleden van vroegere slachtoffers van visserstragedies kwamen naar Union Hall om de families te steunen.
Een delegatie van de Egyptische gemeenschap van Ierland kwam ook naar Union Hall om morele hulp te bieden.
Ze stonden allemaal naast elkaar te bidden aan de kaai.
De Moslims uit Dublin met de overlevende en zijn vader die uit Egypte overgevlogen was, en de katholieken uit Union Hall stonden naast elkaar te bidden
Iedereen respecteerde elkaar, ze baden elk op hun eigen manier.
De Union Hall huisvrouwen zorgen voor thee en scones voor de familieleden , de reddingsploegen en de sympathysanten.

Moslims en Christenen zijn gelijk in hun verdriet. De plaatselijke priester merkte zelfs op dat de Moslim gemeenschap het verwerkingsproces startte , toen het lichaam van Attia Shaban, één van de Egyptenaars, weggevoerd werd.
De Egyptische groep begon te bidden met hun handen naar de hemel gekeerd, ze weenden openlijk. Dit was als het ware een teken naar de rest van Union Hall dat het OK is om je gevoelens te tonen. Iedereen weende met hen mee.
In alle droevigheid gebeurde er daar iets moois in Union Hall. De vader van Kevin , de 21 jarige, ging nadat zijn zoon afgevoerd werd, alle Egyptenaars omhelzen. Ze hebben een band die niemand meer kan stuk maken.
Ik denk dat de opinies over Islam en de Moslims ook wat veranderd zijn in West Cork. Het is natuurlijk de wereld niet, maar alle beetjes helpen.