Creatief Ierland

Ik heb net een artikel gelezen in The Journal of Music waarin Toner Quinn het heeft over de fantastische Ierse muziek cultuur, en hoe de cultuur zich verspreid heeft van traditionele Ierse muziek naar andere muziek soorten.
Er zijn de rauwe spontane optredens in de gemeenschap, en daar heb ik er verschillende van meegemaakt. Iedereen kent wel een party-piece en goede zangers krijgen veel respect. De 'trad session', waar je gewoon kan bijschuiven in de circel met een instrument en met totaal ongekenden mee muziek kan maken.
Deze traditie verplaatst zich ook . Op straat bijvoorbeeld, of tijdens de rugby matchen. Ook het Iers dansen, waar iedereen met iedereen kan dansen en direct weet wat te doen, is in dat geval uniek.

De overdracht van generatie tot generatie wordt ook vernoemd, en ook dat zie ik hier regelmatig. Niet alleen in de scholen maar ook thuis, in de pub en tussen vrienden. Mijn kinderen kennen nu ook de traditionele rebelsongs en zij leren mij wel een paar dingen hierover. Ik kan er ook best een paar meezingen.
Muzikanten spelen hier, zonder klagen met iedereen. Of ze nu ver gevorderde, hoogstaande talenten zijn, of beginners die nog veel moeten leren, hier wordt daar zelfs niet over nagedacht, al doende leert men. Ik ken hier één van de beste jazz pianisten in het land die zonder twijfelen met iedereen meespeelt. Toen hij naar Chicago ging om een masters in Jazz compositie te doen, werd hij meteen gehijacked door de Ierse traditionele muzikanten daar, en hij deed gretig mee. Het gaat hem om het plezier om muziek te maken, heel simpel, zonder stress, uit pure liefde voor muziek.

Hier is Cormac aan het werk in Minnesota tijdens zijn verblijf in de US.


En dat maakt Ierland zo uniek. Zoals ik al zei, dit verspreidt zich naar andere kunsttakken, zoals dansen, plastische kunst, ambachtelijke kunst en theater.
Kijk maar naar de tentoonstelling in Brussel. Volledig bemand en georganiseerd door vrijwilligers. Waar vind je dat nog tegenwoordig?

Hier is Ciaran Bermingham, een acteur die een kleine rol had in Game of Thrones , die het land rondreist met een heel succesvolle tweemans show,'Fred and Alice', en constant betrokken is bij nieuwe theaterstukken. Hij gaf er niets om om volledig gratis mee te werken aan een klein benefiet concert voor borstkanker onderzoek, dat ik in Bandon georganiseerd had. De meeste zangers daar waren amateurs. Ik had twee professionele zangers uitgenodigd, en die vonden het leuk om, samen met Ciaran met ons mee op het podium te staan voor ons slot liedje.



Het leuke is dat iedereen hier graag meedoet, of het nu aan dansen is of aan zingen, Kijk hier naar de video van een trouwfeest waar de bruidegom met zijn vrienden de show steelde met hun Ierse dans, die ze duidelijk in het geheim hadden voorbereid. Het feit alleen al dat al die mannen konden meedansen is te danken aan de overdracht van generatie tot generatie, de scholen waar kinderen allemaal Ierse dansen leren en het plezier om samen te werken met iedereen, hoe groot of klein hun talent wel is.


En wie kan er dit vergeten: tijdens de match die ze gingen verliezen, begonnen de fans 'Fields of Athenry' te zingen tijden de Spanje-Ierland match in Euro 2012.


Creativiteit is een Ierse sterkte, waar volgens mij niet genoeg belang aan gehecht wordt. Alles gaat hier om IT, de kinderen worden als robotten klaargestoomd om de grote bedrijven hier te houden met hoog geschoold technisch personeel. Het gaat zelfs zo ver, dat geschiedenis nu een keuzevak wordt in het secundair onderwijs. In de school van Milo is er geen plaats voor kunst of muziek, in de school van mijn andere twee zijn dit ook keuzevakken.
Maar, waarom die creativitei niet steunen? Er zouden wel meer grote Ierse bedrijven uit kunnen groeien en het houdt de mensen gelukkig en misschien houdt het onze kinderen ook nog hier.

Hier nog maar eens ons liedje van dat borstkanker benefietconcert. Molly Lynch, die hier ook met ons meezingt is nu in London voor een masters in Muziek theater.