Op deze laatste dag van 2011, een jaar dat ze hier in Ierland waarschijnlijk liever vergeten, heb ik een paar goede intenties voor 2012.
Eén ervan is dat ik weer meer ga bloggen. Ik heb een tijdje vakantie genomen, maar nu begin ik mijn blog weer te missen, dus hier ben ik weer.
2011 was zoals in de meeste Europese landen niet zo'n goed jaar, maar éen ding hebben we toch wel geleerd dit jaar, nl. dat luchtkastelen bouwen nooit goed is, en dat je beter blij bent met wat je wel hebt en wat je je kan veroorloven. En dat de mensen goed nieuws willen, kon je vandaag ook in Twitter zien, waar #goodnews een trend werd in Ierland.
En één ding dat ze hier in Ierland in overmaat hebben is muziek!
Mijn vriend en voice coach, Laoise O'Hanlon heeft daar prachtig op ingepeeld met de oprichting van haar eigen Voiceworks Studio, tesamen met haar beste vriend en zanger Gemma Sugrue.
Hun zaak draait bijna dol.
De mensen hebben als het ware zichzelf herontdekt, en willen hun talenten gebruiken om geld te verdienen, of gewoon uit plezier.
Toen ik , eind November, het tweede 'It Must Be The Music' benefietconcert organiseerde voor Breast Cancer Ireland, zong één van Laoise's studenten ook mee. Deborah Murphy, is een Kapser en alleenstaande moeder uit Cork,. Ze werkt voltijds in het kapsalon, maar gaat 's avonds naar muziek lessen in zang, song writing en musicianship in Voiceworks Studio.
Er was een pak talent op het concert. Maar toen Deborah begon te zingen kon je een speld horen vallen. Haar stem is ongelooflijk mooi, en haar renditie van Sam Cooke's 'Change is Gonna Come' is gewoonweg ontroerend.
Ik hoop van ganse harte dat ze succes vindt, want ze verdient het zeker.
Hier is ze:
en, omdat het nu Nieuwjaar is, hier een cadeautje met het Voice Works Studio Ensemble,'Fever!'
Gelukkig Nieuwjaar!
Saturday, December 31, 2011
Thursday, July 21, 2011
'Dit is het Vaticaan niet, dit is de Ierse Republiek!
Ik heb het hier al wel vaker gehad over de katholieke kerk in Ierland. Ik die zelf uit een katholieke familie kom, met de nonkel pater, en de Jezuiet in de familie. Met een vader die bijna priester geworden was, maar dan toch maar koos voor het huwelijksleven( met 10 kinderen als beloning)
Ik heb braafjes mijn eerste en mijn plechtige communie gedaan. Ik heb mijn jonge leven doorgebracht onder het (niet altijd malse) bestuur van nonnen, van de lagere school tot de verpleegsterschool in Leuven. Je zou dus zeggen dat ik de katholieke kerk wel ken.
Dat dacht ik dus ook, tot ik in Ierland toekwam. De kerk was hier niet zoals de Belgische. Ze was overal en alomtegenwoordig.
De beheerraad van elke Nationale school wordt hier voorgezeten door de pastoor. Elke, sport-, jeugd,- of eender welke vereniging , behalve de protestante, heeft een pastoor in het committee.
De roeiclub laat hier elk jaar de boten zegenen. Alles wordt hier gezegend, tot de kelen van onze kinderen, die in het najaar gezegend worden om keelonstekingen te vermijden.
Toen ik van borstkanker geopereerd werd werd ik wakker met een priester boven mijn hoofd die me de zalving van de zieken gaf, zonder dat ik ervoor gevraagd had. Ik moest me in het ziekenhuis elke dag verstoppen, om de zegenende bisschop, monnik of non te vermijden.
Ik hoorde verhalen over vrouwen die 'gekerkt' werden na een bevalling, over kinderen van ongehuwde ouders die niet op een zondag gedoopt mochten worden, over vaders van die kinderen wie de communie geweigerd werd.
Ik noemde Ierland het Afghanistan van de katholieke kerk.
En toen verschenen de verslagen over de onderzoeken in clericaal kindermisbruik in de industriele scholen, de verhalen over de Magdalen Laundries, die tot nu toe nog geen officieel onderzoek gekregen hebben, en langzaam maar zeker werden de mensen misnoegd over de invloed van de kerk.
Maar die verslagen gingen over het ( niet zo ver) verleden. Het werd dan ook zo bekeken. Er waren nu nieuwe richtlijnen om meer misbruiken te vermijden.
En nu dan het verslag over de behandeling van clericaal misbruik in en door het Dioscesaan Cloyne. Het was een kaakslag voor elke katholiek in dit land. Het ging hier niet meer om een ver verleden, maar over feiten tot in 2008. Het blijkt dat de richtlijnen voor behandeling van seksueel misbruik door een priester die de Ierse kerk zichzelf had opgelegd niet opgevolgd werden, en dat tot in 2008.
Het Vaticaan steunde de richtlijnen niet, en dat gaf de bisschoppen een reden om ze te vermijden.
Tot nu toe was de regering altijd onderdanig tegenover de Kerk. Bertie Ahern ging dikwijls om raad vragen.
Het publiek werd ongeduldig, maar de regering bleek een goede relatie te blijven onderhouden met de kerk.
Tot nu.
Het begon al met de Labour minsiter van onderwijs, Ruairi Quinn, die het onderwijs wilt veranderen en de kerk zoveel mogelijk uit het onderwijs wilt halen. Ruairi Quinn is een gekende atheist en heeft dus helemaal geen probleem om de clergy op de tenen te trappen.
Maar niemand had verwacht dat Enda Kenny, een practiserende katholiek, de genadeslag aan de kerk zou geven.
Hij gaf gisteren, 20 juli 2011 een speech in de Dáil. Niemand was erop voorbereid, niemand had het verwacht.
Enda Kenny was duidelijk kwaad, maar bleef beheerst. 'Dit is het Vatikaan niet', zei hij, 'Dit is de Ierse Republiek!'
Hier een paar extracten:
Because for the first time in Ireland, a report into child sexual abuse exposes an attempt by the Holy See, to frustrate an inquiry in a sovereign, democratic republic – as little as three years ago, not three decades ago.
'the Cloyne report excavates the dysfunction, disconnection, elitism – the narcissism – that dominate the culture of the Vatican to this day. The rape and torture of children were downplayed or “managed” to uphold instead, the primacy of the institution, its power, standing and “reputation”.
This Roman clericalism must be devastating for good priests, some of them old; others struggling to keep their humanity, even their sanity, as they work so hard to be the keepers of the church’s light and goodness within their parishes, [their] communities [and within] the human heart.
But thankfully for them, and for us, this is not Rome.
Nor is it industrial-school or Magdalene Ireland, where the swish of a soutane smothered conscience and humanity and the swing of a thurible ruled the Irish-Catholic world.
This is the Republic of Ireland 2011.
A republic of laws, of rights and responsibilities; of proper civic order; where the delinquency and arrogance of a particular version, of a particular kind of “morality”, will no longer be tolerated or ignored.
As a practising Catholic, I don’t say any of this easily.
Cardinal Josef Ratzinger [the current Pope Benedict] said: “Standards of conduct appropriate to civil society or the workings of a democracy cannot be purely and simply applied to the church.”
As the Holy See prepares its considered response to the Cloyne report, as Taoiseach, I am making it absolutely clear, that when it comes to the protection of the children of this State, the standards of conduct which the church deems appropriate to itself, cannot and will not, be applied to the workings of democracy and civil society in this republic.
Not purely, or simply or otherwise.
Children . . . First.
Iedereen was geschokt. Niemand had dit verwacht van Enda Kenny, die, toen Obama op bezoek kwam, zelfs delen van Obama's vroegere speeches gebruikte om hem te verwelkomen, waarvoor hij door velen uitgelachen werd.
Aan de reacties op internet en Twitter te zien werd de speech door iedereen goed onthaald. Eindelijk, zo zegden er velen, eindelijk een taoiseach die het gedurfd heeft.
De Kerk en het Vaticaan hebben tot noch toe niet gereageerd.
Eén ding staat vast. Na de 15 beste minuten uit Enda Kenny's politieke leven zal de kerk-staat relatie nooit meer dezelfde zijn.
Ik heb braafjes mijn eerste en mijn plechtige communie gedaan. Ik heb mijn jonge leven doorgebracht onder het (niet altijd malse) bestuur van nonnen, van de lagere school tot de verpleegsterschool in Leuven. Je zou dus zeggen dat ik de katholieke kerk wel ken.
Dat dacht ik dus ook, tot ik in Ierland toekwam. De kerk was hier niet zoals de Belgische. Ze was overal en alomtegenwoordig.
De beheerraad van elke Nationale school wordt hier voorgezeten door de pastoor. Elke, sport-, jeugd,- of eender welke vereniging , behalve de protestante, heeft een pastoor in het committee.
De roeiclub laat hier elk jaar de boten zegenen. Alles wordt hier gezegend, tot de kelen van onze kinderen, die in het najaar gezegend worden om keelonstekingen te vermijden.
Toen ik van borstkanker geopereerd werd werd ik wakker met een priester boven mijn hoofd die me de zalving van de zieken gaf, zonder dat ik ervoor gevraagd had. Ik moest me in het ziekenhuis elke dag verstoppen, om de zegenende bisschop, monnik of non te vermijden.
Ik hoorde verhalen over vrouwen die 'gekerkt' werden na een bevalling, over kinderen van ongehuwde ouders die niet op een zondag gedoopt mochten worden, over vaders van die kinderen wie de communie geweigerd werd.
Ik noemde Ierland het Afghanistan van de katholieke kerk.
En toen verschenen de verslagen over de onderzoeken in clericaal kindermisbruik in de industriele scholen, de verhalen over de Magdalen Laundries, die tot nu toe nog geen officieel onderzoek gekregen hebben, en langzaam maar zeker werden de mensen misnoegd over de invloed van de kerk.
Maar die verslagen gingen over het ( niet zo ver) verleden. Het werd dan ook zo bekeken. Er waren nu nieuwe richtlijnen om meer misbruiken te vermijden.
En nu dan het verslag over de behandeling van clericaal misbruik in en door het Dioscesaan Cloyne. Het was een kaakslag voor elke katholiek in dit land. Het ging hier niet meer om een ver verleden, maar over feiten tot in 2008. Het blijkt dat de richtlijnen voor behandeling van seksueel misbruik door een priester die de Ierse kerk zichzelf had opgelegd niet opgevolgd werden, en dat tot in 2008.
Het Vaticaan steunde de richtlijnen niet, en dat gaf de bisschoppen een reden om ze te vermijden.
Tot nu toe was de regering altijd onderdanig tegenover de Kerk. Bertie Ahern ging dikwijls om raad vragen.
Het publiek werd ongeduldig, maar de regering bleek een goede relatie te blijven onderhouden met de kerk.
Tot nu.
Het begon al met de Labour minsiter van onderwijs, Ruairi Quinn, die het onderwijs wilt veranderen en de kerk zoveel mogelijk uit het onderwijs wilt halen. Ruairi Quinn is een gekende atheist en heeft dus helemaal geen probleem om de clergy op de tenen te trappen.
Maar niemand had verwacht dat Enda Kenny, een practiserende katholiek, de genadeslag aan de kerk zou geven.
Hij gaf gisteren, 20 juli 2011 een speech in de Dáil. Niemand was erop voorbereid, niemand had het verwacht.
Enda Kenny was duidelijk kwaad, maar bleef beheerst. 'Dit is het Vatikaan niet', zei hij, 'Dit is de Ierse Republiek!'
Hier een paar extracten:
Because for the first time in Ireland, a report into child sexual abuse exposes an attempt by the Holy See, to frustrate an inquiry in a sovereign, democratic republic – as little as three years ago, not three decades ago.
'the Cloyne report excavates the dysfunction, disconnection, elitism – the narcissism – that dominate the culture of the Vatican to this day. The rape and torture of children were downplayed or “managed” to uphold instead, the primacy of the institution, its power, standing and “reputation”.
This Roman clericalism must be devastating for good priests, some of them old; others struggling to keep their humanity, even their sanity, as they work so hard to be the keepers of the church’s light and goodness within their parishes, [their] communities [and within] the human heart.
But thankfully for them, and for us, this is not Rome.
Nor is it industrial-school or Magdalene Ireland, where the swish of a soutane smothered conscience and humanity and the swing of a thurible ruled the Irish-Catholic world.
This is the Republic of Ireland 2011.
A republic of laws, of rights and responsibilities; of proper civic order; where the delinquency and arrogance of a particular version, of a particular kind of “morality”, will no longer be tolerated or ignored.
As a practising Catholic, I don’t say any of this easily.
Cardinal Josef Ratzinger [the current Pope Benedict] said: “Standards of conduct appropriate to civil society or the workings of a democracy cannot be purely and simply applied to the church.”
As the Holy See prepares its considered response to the Cloyne report, as Taoiseach, I am making it absolutely clear, that when it comes to the protection of the children of this State, the standards of conduct which the church deems appropriate to itself, cannot and will not, be applied to the workings of democracy and civil society in this republic.
Not purely, or simply or otherwise.
Children . . . First.
Iedereen was geschokt. Niemand had dit verwacht van Enda Kenny, die, toen Obama op bezoek kwam, zelfs delen van Obama's vroegere speeches gebruikte om hem te verwelkomen, waarvoor hij door velen uitgelachen werd.
Aan de reacties op internet en Twitter te zien werd de speech door iedereen goed onthaald. Eindelijk, zo zegden er velen, eindelijk een taoiseach die het gedurfd heeft.
De Kerk en het Vaticaan hebben tot noch toe niet gereageerd.
Eén ding staat vast. Na de 15 beste minuten uit Enda Kenny's politieke leven zal de kerk-staat relatie nooit meer dezelfde zijn.
Friday, July 15, 2011
Mary, Mary, Quite Contrary and the one about the Kerryman...
Terwijl de wereld zich zorgen maakt over de economische toestand van Ierland, Griekenland en Italie, hebben de Ieren andere zorgen om zich heen. De recessie is intussen oud nieuws. We zien wel wat er gebeuren zal, en dikwijls willen de Ieren er niets meer over horen.
Er zijn namelijk andere, meer dringende zaken.
Zo was er in Cork de tentoonstelling in UCC, de universiteit van Cork, van een Mexicaanse kunstenaar, Alma Lopez.De tentoonstelling was georganiseerd door de afdeling Mexicaanse Studies van UCC.
In haar digital print 'Our lady of Guadalupe' wilde Alma Lopez de chicana cultuur van Guadalupe weergeven met de steeds aanwezige Lady of Guadalupe als beeld. Het kunstwerk vertoont een vrouw, gekleed in een bloemen-bikini en een blauwe cape.
Alvoor hij het beeld gezien had, noemde bisschop Buckley het 'evil'. De politiekers Simon Coveney en Cathy Sinnot schaardden zich al vlug aan bij de rij van kwade katholieken.
Het kwam zelfs zover dat een aantal katholieke advokaten besloten een klacht neer te leggen tegen UCC omwille van godslastering, een misdaad in Ierland, waarvoor een boete van 25000 € kan geeist worden.
Hier is ze dus:
Al vlug stond er een picket van zo'n twintig mensen aan de ingang van UCC met mariabeeldjes te bidden. Niemand van de protesters had het kunstwerk gezien. Ze waren op voorhand verwittigd door de Amerikaanse 'America needs Fatima'
Een andere zaak die de Ieren bezig hield was de zaak van Michael Healy Ray, de politieker uit Kerry, die in 2007 deelgenomen had aan een reality show, Celebrities go Wild. Hij won de show.
Nu bleek dat er op de avond van de finale iemand vanuit Leinster House ( het parlements gebouw) in Dublin 3636 keer het premium nummer gebeld had om Michael healy Ray te verkiezen, dat kostte dus meer dan 2600 €.
Michael H.R. was die nacht niet aanwezig, maar zijn vader wel. Na talloze pogingen bleek het moeilijk voor de papa om te blijven ontkennen. Michael Healy Rae werd intussen ontslagen van de 'Citizens' Information Board'. Zijn vader, Jacky, een stukje Ierse Folklore, was al, na de laatste verkiezingen uit de politiek gestapt.
Ach jongens toch, wat is een recessie vergeleken met de échte problemen die we hier tegen komen?
Er zijn namelijk andere, meer dringende zaken.
Zo was er in Cork de tentoonstelling in UCC, de universiteit van Cork, van een Mexicaanse kunstenaar, Alma Lopez.De tentoonstelling was georganiseerd door de afdeling Mexicaanse Studies van UCC.
In haar digital print 'Our lady of Guadalupe' wilde Alma Lopez de chicana cultuur van Guadalupe weergeven met de steeds aanwezige Lady of Guadalupe als beeld. Het kunstwerk vertoont een vrouw, gekleed in een bloemen-bikini en een blauwe cape.
Alvoor hij het beeld gezien had, noemde bisschop Buckley het 'evil'. De politiekers Simon Coveney en Cathy Sinnot schaardden zich al vlug aan bij de rij van kwade katholieken.
Het kwam zelfs zover dat een aantal katholieke advokaten besloten een klacht neer te leggen tegen UCC omwille van godslastering, een misdaad in Ierland, waarvoor een boete van 25000 € kan geeist worden.
Hier is ze dus:
Een andere zaak die de Ieren bezig hield was de zaak van Michael Healy Ray, de politieker uit Kerry, die in 2007 deelgenomen had aan een reality show, Celebrities go Wild. Hij won de show.
Nu bleek dat er op de avond van de finale iemand vanuit Leinster House ( het parlements gebouw) in Dublin 3636 keer het premium nummer gebeld had om Michael healy Ray te verkiezen, dat kostte dus meer dan 2600 €.
Michael H.R. was die nacht niet aanwezig, maar zijn vader wel. Na talloze pogingen bleek het moeilijk voor de papa om te blijven ontkennen. Michael Healy Rae werd intussen ontslagen van de 'Citizens' Information Board'. Zijn vader, Jacky, een stukje Ierse Folklore, was al, na de laatste verkiezingen uit de politiek gestapt.
Ach jongens toch, wat is een recessie vergeleken met de échte problemen die we hier tegen komen?
Friday, June 17, 2011
Eksamens, een nationale obsessie
Vandaag heeft mijn oudste zoon Sipke zijn laatste Leaving Certificate eksamen afgelegd, en daarmee het secondair onderwijs hoofdstuk afgesloten.
Hij had er zich al twee jaar op voorbereid. Alles draait hier om het Leaving Certificate, het staatseksamen dat elke schoolganger hier moet afleggen om het aantal punten te behalen dat zij/hij nodig heeft voor zijn/haar verdere studies.
Als Vlaming is het echt wel eens interressant om een leaving cert mee te maken. Het zijn niet alleen de scholieren en hun ouders die ermee begaan zijn, de hele pers en het hele land volgt de eksamens op de voet.
Elke dag verschijnt er een verslag in de krant over de moeilijkheids graad van het eksamen, de reacties van de leraars en een column geschreven door een leaving cert eksam. Twitter heeft een account @examwatch, waar de studenten om raad kunnen vragen, en waar ook reacties op de eksamens geuit worden.
Het eksamen voor hogere graad Wiskunde (paper I ) was dit jaar extra moeilijk en de meeste leraars reageerden dan ook erg boos. Maths I werd een trend op de Ierse Twitter, amper een uur na het eksamen werd het al besproken op de radio, de websites van de nationale kranten stonden er vol van. De eksamen commissaris moest zijn eksamen meteen verdedigen.
Een ander vak dat steeds op de voet gevolgd word is Engels, de spanning stijgt de dag voor het eksamen steeds, de prangende vraag is elk jaar opnieuw over welke poëten er in het Engelse eksamen zullen besproken worden.( dit jaar waren het E.Dickinson, W.B.Yeats, R.Frost and E.Boland).
Na de eksamens worden er conferenties georganiseerd waarop besproken wordt hoe de eksamens verbeterd moeten worden. Het is natuurlijk belangrijk dat elk eksamen met hetzelfde puntensysteem verbeterd wordt.Elke leerling heeft een nummer, er wordt geen naam op het eksamen papier geschreven, om anonimiteit te bewaren . Als er een plotse daling is in de gemiddelde score in vergelijking met andere jaren wordt het eksamen dikwijls opnieuw en op een mildere manier verbeterd.
Het ziet er naar uit dat dat dit jaar gaat gebeuren met Wiskunde paper I. Het is blijkbaar nog nooit zo moeilijk geweest.
Toen Sipke vandaag de school uitstapte zag hij er plots 10 kilo lichter uit. Hij ging even snoezen na de middag, maar slaapt nu, 2 uur later nog altijd. Hij heeft twee jaar gewerkt voor deze eksamens. Het doet dan wel deugd, natuurlijk, dat de natie mee volgt en meevoelt en de eksamen commissie op de vingers tikt als ze te ver gaan!
Bekijk de eksamens eens op de links in deze blog en kijk eens of je er zelf in zou slagen!
Nu moeten we wachte tot in Augustus voor de resultaten en om te weten of hij in Cambridge of in LSE zal beginnen, dat is afhankelijk van de resultaten en waarschijnlijk zal het om 1 puntje verschil in Wiskunede draaien. En nu maar hopen dat ze mild zijn!
Tuesday, April 5, 2011
Ierland, een topbestemming voor Staatshoofden ( houdt Laurent vast!)
Wat een diepe recessie al niet kan doen! Laurent had beter moeten weten. Ierland is the place to be, niet Congo!
Gisteren kwam prins Albert van Monaco op staatsbezoek, met zijn verloofde Charlene Wittstock.
Ergens begin Mei komt Queen Elisabeth het land verheugen ( althans een deel van het land) met het eerste staatsbezoek van een Brits staatshoofd sinds de onafhankelijkheid. En net als Elisabeth weer naar Engeland trekt, komt president Obama toe.
Het blijkt een trend te worden, want de Dalai Lama heeft ook zijn bezoek aangekondigd.
De reacties op de verschillende bezoeken varieren, maar één ding is zeker, de Ieren voelen zich weer wat meer het door iedereen geliefde land bij uitstek.
Het komt net op tijd, natuurlijk. Er werd net aangekondigd dat de Ierse banken nog een extra 24 miljard cash nodig hebben. Hopelijk komen de staatshoofden dus niet met lege handen toe.
De reactie op de verschillende bezoeken verschilt nogal.
Eerst dus, prins Albert van Monaco. Hij komt 50 jaar na het staatsbezoek van prinses Grace, die, je raadt het al wel, Ierse voorouders had.
Prins Albert heeft de Ierse harten duidelijk veroverd. Hij spreekt de Cúpla Focal ( de volkstaal, Iers), hij heeft volgens de kranten, veel klasse en een mooie verloofde. Het is wel duidelijk dat de Ieren 'Paris Match' nooit gelezen hebben, want ik had wel een totaal ander idee over de prinselijke Monegasken, maar ach, ze kunnen zich er maar goed bij voelen.
Een heel ander zaak is het bezoek van Koningin Elisabeth. Voor de meeste Ieren is het een goede zaak dat ze eindelijk op bezoek komt. Het had al veel vroeger moeten gebeuren.
Niet iedereen is blij met het bezoek. Gerry Adams, van Sinn Fein , vindt het bezoek 'voorbarig'. Hij vindt dat de koningin niet zou mogen komen tot Noord-Ierland eindelijk een deel van Ierland wordt.
Er zijn hier in Bandon een paar posters verschenen die er niet om liegen. Het incident van dit weekend, waarbij een ( katholieke) politieman in Noord Ierland door een boobytrap in zijn auto omgekomen is er een schrijnend voorbeeld van dat er nog een aantal heethoofden rondlopen. Hun aantal is klein, maar ze zijn gevaarlijk.
Een moedige stap van queen Elisabeth is haar plan om Croke Park te bezoeken. Croke Park is het nationaal GAA stadium, waar de Eerste Bloody Sunday plaats had in 1920. Nadat de toenmalige IRA 14 Britse informanten en spionnen gedood had, stormden de Engelsen Croke Park binnen tijdens een match en schoten er 13 toeschouwers en één speler dood.
Na haar bezoek aan Croke Park zal de koningin ook de 'Garden of Remebrance' bezoeken, die toegewijd is aan 'diegenen die stierven voor de Ierse Vrijeid', gevolgd door een bezoek aan de Irish National War Memorial Gardens in Dublin, waar de Ierse soldaten herdacht worden die tijdens de eerste wereldoorlog sneuvelden.
De Queen wilt dus duidelijk een vriendelijke hand uitrijken naar de Ieren. De meesten aanvaarden die ook, maar aan de discussie panels en de posters te zien, is er nog een pak Ieren die het verleden nooit willen vergeten en voor wie haat de enige uitweg blijkt te zijn. Alle verlofdagen werden opgeschort voor de gardaí (politiemannen) tijden het bezoek van de Queen. Hopelijk verloopt alles op een vriendelijke en veilige manier.
En last but not least, komt Obama. Met de presidentiele verkiezingen in zicht, is een bezoek aan Ierland altijd noodzakelijk. Clinton deed het, Bush, Kennedy en Reagan.
Er zijn zo'n 37 miljoen Iers-Amerikanen die een presidentieel bezoek aan Ierland zeker zullen goedkeuren. Obama heeft ook het voordeel dat een priester in Moneygall, County Offaly zijn voorouders heeft terug gevonden. O'Bama gaat dus terug naar zij Ierse Roots, in Moneygal. Hij zal er de onvermijdelijke Guiness gaan drinken, een Iers dansje aanschouwen en zijn kozijn van het zesde knoopsgat bezoeken.
De Ieren zijn enthousiast over het bezoek. Zo'n 70% zeiden dat het hen een goed gevoel gaf, en dat het goed is voor Ierland om een Amerikaanse president op bezoek te krijgen. In Moneygal hebben ze een speciale verwelkomingsvideo gemaakt voor het bezoek.
Er kwam wel een kleine domper op het enthousisame toen het gerucht de ronde deed dat O'Bama slechts vijf uur in Ierland zou blijven, maar niets is officieel, we zien dus wel.
Hier is alvast het welkomst lied van Moneygall, 'Welcome home, president Barack O'Bama!'.
Gisteren kwam prins Albert van Monaco op staatsbezoek, met zijn verloofde Charlene Wittstock.
Ergens begin Mei komt Queen Elisabeth het land verheugen ( althans een deel van het land) met het eerste staatsbezoek van een Brits staatshoofd sinds de onafhankelijkheid. En net als Elisabeth weer naar Engeland trekt, komt president Obama toe.
Het blijkt een trend te worden, want de Dalai Lama heeft ook zijn bezoek aangekondigd.
De reacties op de verschillende bezoeken varieren, maar één ding is zeker, de Ieren voelen zich weer wat meer het door iedereen geliefde land bij uitstek.
Het komt net op tijd, natuurlijk. Er werd net aangekondigd dat de Ierse banken nog een extra 24 miljard cash nodig hebben. Hopelijk komen de staatshoofden dus niet met lege handen toe.
De reactie op de verschillende bezoeken verschilt nogal.
Eerst dus, prins Albert van Monaco. Hij komt 50 jaar na het staatsbezoek van prinses Grace, die, je raadt het al wel, Ierse voorouders had.
Prins Albert heeft de Ierse harten duidelijk veroverd. Hij spreekt de Cúpla Focal ( de volkstaal, Iers), hij heeft volgens de kranten, veel klasse en een mooie verloofde. Het is wel duidelijk dat de Ieren 'Paris Match' nooit gelezen hebben, want ik had wel een totaal ander idee over de prinselijke Monegasken, maar ach, ze kunnen zich er maar goed bij voelen.
Een heel ander zaak is het bezoek van Koningin Elisabeth. Voor de meeste Ieren is het een goede zaak dat ze eindelijk op bezoek komt. Het had al veel vroeger moeten gebeuren.
Niet iedereen is blij met het bezoek. Gerry Adams, van Sinn Fein , vindt het bezoek 'voorbarig'. Hij vindt dat de koningin niet zou mogen komen tot Noord-Ierland eindelijk een deel van Ierland wordt.
Er zijn hier in Bandon een paar posters verschenen die er niet om liegen. Het incident van dit weekend, waarbij een ( katholieke) politieman in Noord Ierland door een boobytrap in zijn auto omgekomen is er een schrijnend voorbeeld van dat er nog een aantal heethoofden rondlopen. Hun aantal is klein, maar ze zijn gevaarlijk.
Na haar bezoek aan Croke Park zal de koningin ook de 'Garden of Remebrance' bezoeken, die toegewijd is aan 'diegenen die stierven voor de Ierse Vrijeid', gevolgd door een bezoek aan de Irish National War Memorial Gardens in Dublin, waar de Ierse soldaten herdacht worden die tijdens de eerste wereldoorlog sneuvelden.
De Queen wilt dus duidelijk een vriendelijke hand uitrijken naar de Ieren. De meesten aanvaarden die ook, maar aan de discussie panels en de posters te zien, is er nog een pak Ieren die het verleden nooit willen vergeten en voor wie haat de enige uitweg blijkt te zijn. Alle verlofdagen werden opgeschort voor de gardaí (politiemannen) tijden het bezoek van de Queen. Hopelijk verloopt alles op een vriendelijke en veilige manier.
En last but not least, komt Obama. Met de presidentiele verkiezingen in zicht, is een bezoek aan Ierland altijd noodzakelijk. Clinton deed het, Bush, Kennedy en Reagan.
Er zijn zo'n 37 miljoen Iers-Amerikanen die een presidentieel bezoek aan Ierland zeker zullen goedkeuren. Obama heeft ook het voordeel dat een priester in Moneygall, County Offaly zijn voorouders heeft terug gevonden. O'Bama gaat dus terug naar zij Ierse Roots, in Moneygal. Hij zal er de onvermijdelijke Guiness gaan drinken, een Iers dansje aanschouwen en zijn kozijn van het zesde knoopsgat bezoeken.
De Ieren zijn enthousiast over het bezoek. Zo'n 70% zeiden dat het hen een goed gevoel gaf, en dat het goed is voor Ierland om een Amerikaanse president op bezoek te krijgen. In Moneygal hebben ze een speciale verwelkomingsvideo gemaakt voor het bezoek.
Er kwam wel een kleine domper op het enthousisame toen het gerucht de ronde deed dat O'Bama slechts vijf uur in Ierland zou blijven, maar niets is officieel, we zien dus wel.
Hier is alvast het welkomst lied van Moneygall, 'Welcome home, president Barack O'Bama!'.
Monday, March 14, 2011
Nationale Identiteit
Het is weer zover. Alles wordt weer groen, de leprechauns verschijnen weer overal, de shamrock prijkt trots op de boezems, de stout vloeit weer vrolijk.
Ja, het is weer een St Patrick's Day.
Donderdag is een dag verlof. Elke stad of dorp heeft zo zijn eigen St.Patrick's parade. Wij gaan naar Cork.
Mijn 12 jarige zoon Milo is al een week of twee het Ierse volkslied aan het zingen. Hij heeft het ook aan mijn dochter Angharad aangeleerd.
Voor de Seachtain na Gaeilge* ( De Ierse taal week) hebben ik en mijn zonen onze naam in Iers veranderd op Facebook. ( Roos Demol is Roisín Ní Chaochún**), en we hebben de face-paint en de Ierse kleuren klaar staan om naar de stoet in Cork te trekken.
Elk jaar opnieuw ben ik verbaasd van de vaderlandsliefde die de Ieren zo gretig tentoon stellen. Niet alleen hier, maar over heel de wereld. Elke mens met maar één druppel Iers bloed viert St. Patrick's day op 17 Maart.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik zo een beetje jaloers ben op die vaderlands liefde. Want als Vlaming is vaderlandslievend zijn taboe.
Toen ik aan deze blog begon heb ik mijn geweten eens goed nagegaan, en ik bleef maar tot de conclusie komen dat ik mezelf geen Belg, maar wel een Vlaming in Ierland voel. Ik voelde me er een beetje schuldig over. Want met fierheid zeggen dat je een Vlaming bent, heeft in Belgie al vlug tot gevolg dat je uiterst rechts genoemd wordt, en dat ben ik helemaal niet.
Ik leun eerder naar links.
Laat me nu een paar misverstanden rechtzetten.
1. In Ierland is iedereen nationalist. Of ze nu recht, links of neutraal zijn, één ding hebben ze allemaal gemeen: De liefde voor hun land.
2. Fianne Fail en Fine Gael zijn allebei rechts. De verkiezingen gaan hier meestal tussen rechts en rechts. De oorsprong van de partijen ligt in de burgeroorlog, waarbij Fine Gael de partij was die voorstander was van Home rule, dus dat Ierland een deel van Groot-Brittanie zou blijven , maar met een eigen parlement, zoals Schotland nu. Fine Fail was voorstander van totale onafhankelijkheid, zij hebben uiteindelijk gewonnen.
3. De meest nationalistische partij in dit land, Sin Féin, de met Ierse vlaggen zwaaiende republikeinen, zijn marxistisch, dus links, uiterst links.
4. De eerste taal in ierland is Iers (Gaeilge). Er zijn nog zo'n 70.000 Iers sprekers. Hoe komt dat? Doordat de Engelse dominatie het Iers heeft doen verdwijnen. Lees dit hier eens, vervang Ierland hier door Brussel, en Brusselse rand, meer hoef ik niet te zeggen.
Van je herkomst houden heeft niks met rechts of links te maken, en het feit dat ik me Vlaming voel, is normaal, want voor mij is taal en cultuur met elkaar verbonden. Er zijn zoveel Vlaamse dingen om fier op te zijn. We hebben een rijk verleden, we spreken vele talen, we hebben toffe steden, we vieren graag feest, we zijn joviaal.
Als ik hier met iemand praat en ze vragen naar mijn nationaliteit zeg ik altijd Flemish. Als ze dat niet verstaan zeg ik: "I am from Belgium, I am Flemish".
Op mijn eigen kleine manier maak ik Vlaanderen zo bekend bij de Bandonians en de Corkonians.
Schotten,Noord- Ieren, Welsh, ze maken allemaal deel uit van Groot-Brittanie, maar noem een Schot nooit Engels of Brit, hij zou het je niet vergeven, hetzelfde geldt voor de Noord-Ieren, enz.
Is daar iets verkeerd aan? Zijn ze daarom allemaal uiterst rechtse racisten? Natuurlijk niet. En in Belgie hoeft dat ook niet zo te zijn.
Ik ken verschillende mensen in Wallonie, ik spreek ook vloeiend Frans. Ik heb respect voor mij n buren, maar ik voel me niet één van hen. Is dat verkeerd?
Als het dan over de koninklijke familie gaat; die horen thuis in sprookjes, dat heb ik op mijn zesde al besloten, nadat ik uren op de luchthaven in Zaventem moest wachten op koning Boudewijn en president Mobutu, met een Belgisch vlagje in mijn hand. Ik was erg opgewonden om een echte koning te zien, tot hij eindelijk voorbij me stapte. Hij had geen kroon, geen lange mantel, en hij keek niet eens naar mij. Dat deed voor mij de deur dicht.
Ik laat de politiek liever aan politiekers natuurlijk, maar ik wou dat diegenen die de beschuldigende vinger zo graag opsteken, eens over de grenzen gaan kijken.
Ik heb intussen mijn Ierse vlag klaar staan, en het Ierse volkslied ken ik ook bijna.
*zeg: Sjachtan na gweelga
**zeg: Roosjien nie Choochoen
Tuesday, March 8, 2011
Een pracht van een Ierse vrouw: Laoise O'Hanlon
|
Tijd dus om een vrouwen blog post te schrijven.
Vorig jaar had ik het over de Ierse vrouwen in het algemeen. Vandaag heb ik er ééntje uitgekozen die het zeker verdient om door een breed publiek gekend te worden.
Het gaat om Laoise O'Hanlon, de zangeres waarover ik het al vaker gehad heb.
Ik houd namelijk van jazz, en terwijl Ierland meer gekend is voor traditionele muziek en natuurlijk ook voor Bono, is er hier toch een leuke jazz scene. En Laoise maakt daar deel van uit.
Laoise komt uit Cork, haar liefde voor muziek heeft ze van haar ouders gekregen.
Ze studeerde muziek in London, en behaalde haar masters in de Cork School of Music, waar ze het beste resultaat ooit haalde voor de 'best overall performer awards'.
Haar stem is soms, zoet en melancholisch, soms rauw, haar invloeden komen van Ella Fitzgerald,Diana Krall, Al Jerreau, Diane Schuur, Cassandra Wilson, Liane Carroll, Mark Murphy, Bobby Mc Ferrin, Miles Davis and Jill Scot.
Ik leerde Laoise kennen toen ik op zoek was naar een alternatief voor het koor, waar ik niet meer naartoe kon, omwille van mijn moeder-taxi werk.
Mijn vriendin, ook een hobby-zangeres raadde me aan om bij Laoise zanglessen te volgen.Ik heb sindsdien niet meer terug gekeken.
Mijn liefde voor jazz, die ik bijna vergeten was ( ik heb vroeger nogal wat tijd doorgebracht in de Sounds club op de Elsene Steenweg in Brussel), kwam al weer vlug terug. Het doet mij plezier met haar over jazz te praten, zij heeft me veel geleerd, maar ik heb haar ook wat bijgeleerd over Europese jazz, want hier in Ierland is het allemaal nogal Amerikaans.
Laoise heeft het talent van een internationale ster. In tijden van x factor en pop-idool toestanden, vergeten we wel eens hoe moeilijk het soms is voor echte artiesten zoals Laoise en haar quintet, om succes te vinden. De wereld draait om middelmatigheid , de echte talenten komen er enkel door keihard te werken, en met het weinige geld dat ze verdienen kan dat heel moeilijk zijn.
Hier is Laoise tijdens ons Action Breast Cancer concert. Ze was toen net terug van het Cork Jazz festival waar ze dat weekend 15 gigs had.
Monday, March 7, 2011
Een nieuw begin?
Ze werden afgeslacht, de Fianne Failers, van de 78 zetels in de Dáil ( parlement), blijven er nog 20 over. Zo een pandoering hebben ze nog nooit gekregen in de Ierse geschiedenis. Ze zijn nu kleiner dan Labour, die 17 zetels meer haalde en nu met 35 in het parlement zit, en de winners Fine Gael, die met een winst van 25 zetels naar 76 gaat.
En na één week onderhandelen zijn Fine Gael en Labour tot een akkoord gekomen. We hebben dus een nieuwe regering.
Of de toestand nu zal verbeteren blijkt nu de vraag, het is en blijft een moeilijke taak om dit land uit de dieperik te halen. We zullen nog jaren moeten betalen.
De regering heeft vanmorgen hun regeringsakkoord bekend gemaakt.
Wat mij het meeste interesseert is dat ze nu eindelijk de gezondheids zorg gaan veranderen.
Er zijn plannen om een verzekerings systeem zoals in Nederland in te voeren in 2016. Het schandalige privé/publieke geneeskunde systeem zal eindelijk afgeschaft worden.
Ze beloven ook dat een bezoek naar de huisarts vanaf dan gratis zal zijn.... afwachten denk ik, de huisartsen krijgen nu € 50 Euro per bezoek, tijdens het weekend wordt dat € 70, ik vraag me af of ze dat wel zullen opgeven. We zien wel.
Er heerst nu een gevoel van voorzichtige hoop. Iedereen weet wel dat er een moeilijke paar jaren voor de deur staan, maar de politiekers die nu aan de macht zijn lijken meer bekwaam, ze blijken het te menen en ze lijken minder op de feestvierende cowboys van Fianne Fail.
Hoop doet leven!
En na één week onderhandelen zijn Fine Gael en Labour tot een akkoord gekomen. We hebben dus een nieuwe regering.
Of de toestand nu zal verbeteren blijkt nu de vraag, het is en blijft een moeilijke taak om dit land uit de dieperik te halen. We zullen nog jaren moeten betalen.
De regering heeft vanmorgen hun regeringsakkoord bekend gemaakt.
Wat mij het meeste interesseert is dat ze nu eindelijk de gezondheids zorg gaan veranderen.
Er zijn plannen om een verzekerings systeem zoals in Nederland in te voeren in 2016. Het schandalige privé/publieke geneeskunde systeem zal eindelijk afgeschaft worden.
Ze beloven ook dat een bezoek naar de huisarts vanaf dan gratis zal zijn.... afwachten denk ik, de huisartsen krijgen nu € 50 Euro per bezoek, tijdens het weekend wordt dat € 70, ik vraag me af of ze dat wel zullen opgeven. We zien wel.
Er heerst nu een gevoel van voorzichtige hoop. Iedereen weet wel dat er een moeilijke paar jaren voor de deur staan, maar de politiekers die nu aan de macht zijn lijken meer bekwaam, ze blijken het te menen en ze lijken minder op de feestvierende cowboys van Fianne Fail.
Hoop doet leven!
Wednesday, February 16, 2011
De nationale depressie en Eurosong
Vanmorgen zat ik mijn koffie te drinken en de krant te lezen in Bandon, toen ik een conversatie hoorde tussen de uitbaatster, Mary Rose en de enige andere klant in de coffee shop.
Mary Rose kloeg dat ze nog 50 000€ moest afbetalen van haar woon lening, en dat ze in de volgende 5 jaar 18.000 € aan interest moet betalen.
Ze is 65, en wilt van haar lening af en omdat ze nog spaargeld heeft is ze van plan om naar de bank te stappen en de lening gewoon cash af te betalen. De man, die zelf in de immobilien werkt, raadde haar aan eerst na te gaan of ze geen 'penalty' zal moeten betalen, maar dan zei hij, 'luister, maak een afspraak met de bank manager, zeg hem dat je de lening wilt afbetalen en biedt hem 30.000€ cash aan, zonder ook maar te knipogen. De kans is groot dat hij het zal aanvaarden"
Zover zijn we dus gekomen. Mary Rose is waarschijnlijk de enige die nog geld in de bank binnen zal brengen. De meeste mensen willen hun geld eruit halen.
Je hebt het al gemerkt, het gaat nog steeds niet goed in Ierland, en het ziet er niet naar uit dat het vlug zal beteren. Als je de mensen hier bezig hoort over de politiek, begrijp je pas hoe radeloos iedereen is. Niemand vertrouwt de politici nog, als ze besloten hebben voor wie ze gaan stemmen is dat meestal met als uitleg dat dat de beste van de slechte oplossingen is.
Hier in Cork is er een grote draai naar links. Labour heeft hier het meeste voorkeur, gevogd door de centrum rechtse Fiane Gael, en op de derde plaats met 18% voorkeur Sinn Fein, die zichzelf Marxistisch noemt.
Ik ken een aantal mensen die erover nagedacht hebben om op Sinn Féin te stemmen, maar gelukkig herinneren ze zich het nogal duistere verleden van die partij.
Bij de vorige Dáil verkiezingen, werd na een paar maanden de verkozen Sinn Féin TD hier gearresteerd voor wapen-en cocaine bezit.
Dat was net na een bankoverval in Noord-Ierland in 2004 waar £ 26,5 miljoen gestolen werd, en waarvan het een publiek geheim was dat dat geld nodig was om de IRA militanten een pensioen te kunnen betalen na de IRA ontmanteling.
Wikileaks gaf onlangs nog gelekte kabels vrij waaruit bleek dat Bertie Ahern ervan overtuigd was dat Gerry Adams en Martin Mc Guiness op de hoogte waren van de overval.
Een onlangs vesrchenen artikel in Vanity Fair heeft bij ons ook een inslag gehad. Op 9 paginas het verhaal van de Ierse crisis nog maar eens te lezen is hartverscheurend, en er lijkt maar één besluit mogelijk te zijn: we komen er niet meer uit!
Elke week vertrekken er 1000 mensen naar het buitenland. Tot nu toe merkten we er zelf niet te veel van, maar de emigratie epidemie heeft intussen ook onze vriendenkring aangetast.
En het E-woord wordt nu ook hier meer en meer vernoemd aan de ontbijttafel en tijdens de strandwandelingen met Haydn, mijn echtgenoot.
We vinden het ook moeilijk om positief naar een toekomst in Ierland te kijken.
Het enige waar de Ieren nog enige hoop koesteren is het Eurovisie Song Festival. Ze vinden hier namelijk dat Eurosong hen toebehoort.
Iedere Ier , zelfs de grote heavy metal fans die ik hier ken, hebben zo wel hun zegje over de Ierse kandidaten.
Vorige week werd het liedje voor Eurosong gekozen, en ,tot overmaat van ramp voor de meeste Ieren met nog een greintje zelfrespect, werd Jedward, de irriterende tweeling met het belachelijk kapsel, gekozen.
Ach ja, het echt talent in dit land blijft liever weg uit Eurosong, maar dit koppel........ach bekijk het zelf maar.
Maken ze een kans? Je weet maar nooit...
Mary Rose kloeg dat ze nog 50 000€ moest afbetalen van haar woon lening, en dat ze in de volgende 5 jaar 18.000 € aan interest moet betalen.
Ze is 65, en wilt van haar lening af en omdat ze nog spaargeld heeft is ze van plan om naar de bank te stappen en de lening gewoon cash af te betalen. De man, die zelf in de immobilien werkt, raadde haar aan eerst na te gaan of ze geen 'penalty' zal moeten betalen, maar dan zei hij, 'luister, maak een afspraak met de bank manager, zeg hem dat je de lening wilt afbetalen en biedt hem 30.000€ cash aan, zonder ook maar te knipogen. De kans is groot dat hij het zal aanvaarden"
Zover zijn we dus gekomen. Mary Rose is waarschijnlijk de enige die nog geld in de bank binnen zal brengen. De meeste mensen willen hun geld eruit halen.
Je hebt het al gemerkt, het gaat nog steeds niet goed in Ierland, en het ziet er niet naar uit dat het vlug zal beteren. Als je de mensen hier bezig hoort over de politiek, begrijp je pas hoe radeloos iedereen is. Niemand vertrouwt de politici nog, als ze besloten hebben voor wie ze gaan stemmen is dat meestal met als uitleg dat dat de beste van de slechte oplossingen is.
Hier in Cork is er een grote draai naar links. Labour heeft hier het meeste voorkeur, gevogd door de centrum rechtse Fiane Gael, en op de derde plaats met 18% voorkeur Sinn Fein, die zichzelf Marxistisch noemt.
Ik ken een aantal mensen die erover nagedacht hebben om op Sinn Féin te stemmen, maar gelukkig herinneren ze zich het nogal duistere verleden van die partij.
Bij de vorige Dáil verkiezingen, werd na een paar maanden de verkozen Sinn Féin TD hier gearresteerd voor wapen-en cocaine bezit.
Dat was net na een bankoverval in Noord-Ierland in 2004 waar £ 26,5 miljoen gestolen werd, en waarvan het een publiek geheim was dat dat geld nodig was om de IRA militanten een pensioen te kunnen betalen na de IRA ontmanteling.
Wikileaks gaf onlangs nog gelekte kabels vrij waaruit bleek dat Bertie Ahern ervan overtuigd was dat Gerry Adams en Martin Mc Guiness op de hoogte waren van de overval.
Een onlangs vesrchenen artikel in Vanity Fair heeft bij ons ook een inslag gehad. Op 9 paginas het verhaal van de Ierse crisis nog maar eens te lezen is hartverscheurend, en er lijkt maar één besluit mogelijk te zijn: we komen er niet meer uit!
Elke week vertrekken er 1000 mensen naar het buitenland. Tot nu toe merkten we er zelf niet te veel van, maar de emigratie epidemie heeft intussen ook onze vriendenkring aangetast.
En het E-woord wordt nu ook hier meer en meer vernoemd aan de ontbijttafel en tijdens de strandwandelingen met Haydn, mijn echtgenoot.
We vinden het ook moeilijk om positief naar een toekomst in Ierland te kijken.
Het enige waar de Ieren nog enige hoop koesteren is het Eurovisie Song Festival. Ze vinden hier namelijk dat Eurosong hen toebehoort.
Iedere Ier , zelfs de grote heavy metal fans die ik hier ken, hebben zo wel hun zegje over de Ierse kandidaten.
Vorige week werd het liedje voor Eurosong gekozen, en ,tot overmaat van ramp voor de meeste Ieren met nog een greintje zelfrespect, werd Jedward, de irriterende tweeling met het belachelijk kapsel, gekozen.
Ach ja, het echt talent in dit land blijft liever weg uit Eurosong, maar dit koppel........ach bekijk het zelf maar.
Maken ze een kans? Je weet maar nooit...
Friday, February 4, 2011
Athleet worden in Ierland, hoe doe je dat?
Ik zeg zelf altijd dat hij als een kleine Hercules op de wereld kwam. Hij is altijd erg sportief geweest. Hij ging naar de Gymnastiek club op zijn 4e, maar verkoos atheltiek, waaraan hij begon toen hij 7 was.
We zagen al vlug dat hij talent heeft. Op zijn achtste nam hij deel aan de Cork kampioenschappen verspingen voor 9 jarigen. Hij won, maar kreeg geen prijs omdat hij te jong was.
De dag die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal blijven is de dag van de Munster Indoor kampioenschappen in 2007. Fintan was 10. Hij deed mee aan het verspringen.
Na de eerste drie sprongen was hij aan de leiding met 4.08m, de finale begon met een jongen die het Munster record verbrak en 4.11 sprong. De volgende ronde brak een andere jongen het record met een sprong van 4.21.
Ik stond aan de kant, en vertelde mezelf dat we echt wel blij moesten zijn met een bronzen medaille. En toen was het Fintan's beurt. Hij sprong en vloog door de lucht. De officielen werden er meteen weer bijgeroepen, want het was duidelijk dat het record voor de derde keer verbroken was en inderdaad, Fintan had 4,42m gesprongen. Ik stond een uur later nog steeds te trillen op mijn benen, samen met de ouders van de twee andere record brekers. Dat record staat tot nu toe nog steeds op zijn naam.
Ik weet nu hoe het aanvoelde voor de ouders van Tia Hellebaut op de Olympische Spelen. Die Munster kampioesnschappen waren voor de kinderen even belangrijk, en voor ons, ouders ook..
Toen de Ierse kampioenschappen eraan kwamen had Fintan tonsilitis en mocht hij van ons niet gaan, maar hij smeekte . Haydn gaf toe en ging met hem naar Nenagh, denkende dat het allemaal voor niets zou zijn. Fintan won, weer met een sprong van 4.42m .
Sindsdien heeft Fintan nog regelmatig gewonnen, zowel op nationaal vlak als plaatselijk. In 2008 zijn we naar de open Schotse kampioenschappen in Glasgow gegaan, waar hij derde werd.
Buiten verspringen heeft hij ook medailles gehaald in vijfkamp, hoogspringen en hordes.
De laatste twee jaar is hij hard beginnen te groeien en had hij last van Osgood-Schlatter, een aandoening van de knieen die weer vanzelf overgaat .
Hij moest dus rusten. Vorige zomer heeft hij wel meegedaan aan het poolstokspringen. Hij werd derde in de Ierse kampioenschappen voor 14 jarigen.
Sinds September is hij terug aan het werk. Hij traint 4 keer per week. We weten niet echt hoe ver hij nu kan springen, omdat hij al twee jaar niet meer meegedaan heeft aan een serieuze competitie, maar hij zit dicht bij de 6 meter, denkt hij.
In het hoogspringen kan hij over 1,70m en in het poolstok springen haalt hij al ( in training) 3.10m .
Zijn super idool is Usain Bolt. Hij heeft zijn biografie al drie keer gelezen.
Fintan droomt ervan om athleet te worden. en hier knelt het schoentje.
Om het goed te doen in athletiek heb je degelijke coaching nodig, gepaard met wilskracht en faciliteiten.
De wilskracht is er duidelijk wel, maar er zijn niet veel coachen en in Bandon wordt er op gras getraind.
Tijdens het weekend kunnen ze wel in Cork terecht op een echte athletiek piste. Fintan's coach is een Nederlander, Frank Stam, wiens zoon het ook heel goed doet. Frank heeft ervoor gezorgd dat zijn zoon Erik ingeschreven is bij de Nederlandse athletiekliga. Fintan's training is eigenlijk de training die Erik nodig heeft, maar voorlopig is dat OK omdat ze beiden de zelfde interesses hebben.
De indoor kampioenschappen hebben plaats in een oude koeienstal in Nenagh. Toen er daar een paar jaar geleden een internationaal event gehouden werd, stapten de Engelsen het, na een eerste blik, meteen op .Het is er namelijk koud, de verwarming zorgt er enkel voor dat het niet vriest.
Als het regent, regent het er binnen. De opwarmings plaats is veel te klein ( het is de plaats waar de koeien vroeger stonden). Elk jaar geraken er veel te veel kinderen gewond omwille van de koude.
Ach ze doen hun best bij de AAI. Zo zijn er de Regional Squads voor de elite athleten, maar die trainen 1 keer per trimester.
Als Fintan echt athleet wilt worden is zijn enige hoop een scholarship in het buitenland. Loughborough in Engeland, of ergens in de US.
Fintan verraste me vorige week toen hij zei dat hij liefts voor Belgie zou springen, en liever niet voor Ierland.
We zijn nu al twee jaar naar de Van Damme Memorial gaan kijken, en de kinderen zijn erg onder de indruk van de jongeren daar, en de manier waarop ze als echte waardevolle athleten behandeld worden.
Mijn broer en zus hebben vroeger in een sportschool in Wemmel school gelopen, ik wou dat zulke scholen hier ook bestonden, maar de scholen hier denken enkel aan hurling en gaelic football, rugby en hockey.
De beste athletiek scholen zijn de protestantse scholen in Noord-Ierland, en daar denken we niet aan.
Ik heb ooit eens een e-mail gestuurd naar de Vlaamse Atheltiekliga, om te vragen of het mogelijk is om Fintan op een Belgisch register in te schrijven, maar ik heb er nooit antwoord op gekregen. Mijn vraag is dus, mocht hij het goed doen, wat zijn dan Fintan's kansen om ooit de Belgische kleuren te dragen en zijn er sportbeurzen in Vlaamse universiteiten zoals de Engelse en Amerikaanse sports scholarships, of moet mijn zoon ook uitwijken naar de US of UK zoals de meeste Ierse athleten hier?
Monday, January 31, 2011
Cork en omgeving, een paar kiekjes
Vorige Zaterdag was ik in Cork aan het wandelen met mijn zoon Milo, mijn hoofd nog vol van slecht nieuws, toen ik plots deze man zag. Milo vond dat ik geen foto mocht nemen, 'je gaat de Ieren weer stereotyperen', zei hij. Ach ja, dat is wel waar, maar misschien is dit wat de mensen willen zien. Het doet mij lachen, dus waarschijnlijk andere mensen eveneens.
En hier nog eentje van een mooi roodharig,harp spelend Iers meisje, Laura-May Keohane
De bestuurder van deze auto had duidelijk te veel gedronken:
Dramatische wolken:
De winterzon aan Garrettstown Strand
En na een lange dag, hebben we hier zo'n zonsondergang:
En als we in Kinsale zijn, zien we de zonsondergang zo:
Hier is hij dus, de man die er zich niets van aantrekt.
Ik begon mezelf weer wat gelukkiger te voelen.
En toen dacht ik eraan hier wat leuke en opmonterende foto's van Ierland bij elkaar te zetten, want Ierland is en blijft een prachtig land met leuke mensen.
Hier gaan we dus:
Elke dag zie ik bijvoorbeeld een zonsopgang zoals deze
of deze
Cork Jazz Festival, hier met Yolanda Brown.
St Patrick's Day
De Gap of Dunloe in county Kerry
En hier is een video van de onderhoudsman uit de school van Milo en Sipke, die 's avonds in een tenor verandert
En hier nog eentje van een mooi roodharig,harp spelend Iers meisje, Laura-May Keohane
De bestuurder van deze auto had duidelijk te veel gedronken:
Dramatische wolken:
De winterzon aan Garrettstown Strand
En na een lange dag, hebben we hier zo'n zonsondergang:
En als we in Kinsale zijn, zien we de zonsondergang zo:
Op deze manier bekeken heeft Ierland nog heel wat te bieden!
Wednesday, January 19, 2011
Nationale Depressie
Het is geen mooi zicht, hier in Ierland. Het eiland met 40 schakeringen van groen lijdt aan een nationale depressie.
Iedereen loopt er als geslagen honden bij.
De bailout, de drinkende taoiseach, het kinder misbruik in de kerk, het budget, de teleurgang van de gezondheidsdienst, de werkloosheid, de crash in huisprijzen, enzovoort, hebben de Ierse psyche een flinke opdoffer gegeven.
Ook in mijn vriendenkring is iedereen diep teleurgesteld in de gang van zaken. Eén bevriend koppel met 4 jonge dochters heeft in 2006 een huis gekocht voor 350.000 € , het is nu nog 180.000 € waard. Het huis wordt stilletjes aan te klein, maar ze zitten erin vast.
Een ander koppel heeft net hun grote SUVen hun camper van verkocht om nog een paar afbetalingen te kunnen doen van hun huislening in de hoop dat ze nadien weer voldoende werk zullen hebben om verder te betalen.
In het derde kwartaal van 2010 werden 384 huizen in beslag genomen in Ierland. Er waren 40,000 woonleningen met een achterstand van afbetalingen van meer dan 90 dagen in dat zelfde kwartaal. Dat is 5 van het totaal aantal huisleningen.
De meeste jongeren maken al plannen om te vertrekken na hun studies, en ze doen dat niet graag. Een jaartje weg gaan om de wereld te verkennen is wat anders dan je familie achter laten om te vertrekken naar de andere kant van de wereld om werk te vinden.
De feestjes waar ik naartoe ga eindigen meestal met politieke discussies. Niemand weet nog wie te vertrouwen. De grootste partij, Fianna Fail, is in de laatste peilingen gezakt van 44% tijdens de laatste verkiezingen naar amper14%. Dat maakt hen de kleinste partij, met evenveel voorkeur alsde radicale Sinn Fein, die van 6,6% gestegen is.De parlementairen van Fianna Fail verlaten één voor één het zinkend schip. We horen hier wekelijks van een andere politieker die besloten heeft niet meer op te komen voor de volgende verkiezingen. Ze weten dat ze zullen verliezen en weten ook dat ze als ze er nu de brui aan geven, nog een voordelig pensioen zullen trekken; omwille van de besparingsmaatregelen gaan de pensioenen voor parlementairen namelijk fors dalen.
De enige hoop die er nu bestaat is dat Brian Cowen zo vlug mogelijk verkiezingen organiseert en ze verliest, zodat er plaats kan gemaakt worden voor een nieuwe generatie politiekers.
Ik ben tijdens de 13 jaar dat ik hier woon stilletjes aan van dit land gaan houden. Twee van mijn kinderen zijn hier geboren. Ik ben hier heel ziek geweest en weer hersteld. Mijn beste vrienden wonen hier.
Het doet me dus pijn om de miserie rond mij aan te zien. Ik ben even kwaad op de regering en de bankiers als de rest van de bevolking. Ik neem deel aan online debatten , want ook ik wil dit land weer zien bloeien.
Maar ik kan niet gaan stemmen. is dat nu niet gek?
Ik ben verplicht om te stemmen in de Belgische verkiezingen, en, hoewel ik wel graag volg wat er in Belgie gebeurt, (zeker nu mijn zus ook in de politiek gestapt is) ik ga er niet meer wonen.
Hetzelfde geldt voor mijn twee oudste zonen. Ze zijn erg geinteresseerd in politiek maar zullen hier niet kunnen stemmen, tenzij ze Ier worden. Op welke Belgische partij zouden zij nu stemmen? Ze weten maar heel weinig over Belgie, en spreken maar een paar woorden Nederlands ( nu ja, daar zijn ze niet alleen in natuurlijk).
Mijn man mag hier wel stemmen omdat hij Brit is, raar maar waar.
Moet ik nu echt van nationaliteit veranderen? Ik voel me niet Iers, eerder Vlaming in Ierland.
Ik heb al eens navraag gedaan over naturalisatie, en , er zou voor ons geen probleem zijn om de Ierse nationaliteit aan te nemen, maar het is wel duur, en er is een recessie.
Al wat ik nu kan doen is hopen dat de meerderheid van Ierland gelooft wat ik geloof.
'No Taxation without representation' begint nu voor mij ook meer en meer betekenis te krijgen.
Friday, January 7, 2011
Van tiener tot man
De Universiteit van Cambridge staat dit jaar nummer 1 in de wereld rangschikking van universitieiten
We hebben dus alle redenen om apetrots te zijn. We stellen het echter nog wat uit, want eerst moet hij zijn eindeksamens nog met vrucht afleggen, want bij een plaatsaanbod in een Engelse universiteit hoort altijd een voorwaarde, die voorwaarde verschilt voor elke applicant. Het gaat hem om de eindresultaten van het leaving cert. in zijn zeven keuzevakken, moet Sipke 5 keer A1 halen ( >89 %), 1 keer A2 ( > 84%) en 1 keer B1 ( meer dan 79%).
In Cambridge willen ze enkel de besten.
Sipke kan het aan, hij zal hard moeten werken, natuurlijk, maar hij is er zeker toe in staat om deze resultaten te behalen , daar zijn ze in Cambridge duidelijk ook van overtuigd.
Zo'n aanbod wordt er normaal niet verwacht voor een scholier uit een piepkleine katholieke jongensschool in Bandon.
Laat me even uitleggen hoe Sipke tot hier geraakt is.
Om naar een Ierse of Engelse universiteit te gaan moet je een aanvraag indienen. In Ierland wordt die aanvraag in Januari gedaan, in Engeland in November. De Ierse universiteiten sturen je dan een bericht met hoeveel punten je moet halen om tot een cursus toegelaten te worden. Elke cursus heeft een numerus clausus, en naargelang het aantal kandidaten en het aanbod van plaatsen moet je meer of minder punten halen. Het maximum punten is 600, en dit wordt meestal gevraagd voor bv. geneeskunde.
Sommige vakken, zoals kinesitherapie, kan je niet in Ierland studeren of dikwijls zijn er niet genoeg plaatsen , er zijn dus elk jaar een pak studenten die naar Engelse universiteiten trekken.
In universiteiten zoals Cambridge, Oxford en LSE ligt de lat heel hoog. Een aanbod krijg je niet zomaar.
LSE baseert hun beslissing op je vorige resultaten (van het Junior Certidicate), en een personal statement, waarin je in 300 woorden moet uitleggen waarom jij de persoon bent die ze moeten aanvaarden.
In Cambridge en Oxford gaan ze nog een stap verder, daar moet je je vorige resultaten indienen en een personal statement schrijven en dan ook nog terplaatse een test gaan afleggen en op interview gaan met de lecturers.
Sipke's heeft zo'n statement zeker 10 keer herschreven, hij werd uitgenodigd voor een schriftelijke test en een interview dat begin December in King's College in Cambridge plaats had. Je kan je wel inbeelden hoe zenuwslopend dit allemaal geweest is. We zagen daar in Cambridge trouwens een aantal tieners in tranen uitstorten na een interview.
Sipke's test was een essay, waarin hij moest uitleggen of het belangrijker is om de verschillen ofwel de overeenkomsten tussen verschillende culturen te onderzoeken.
Na het essay kreeg hij lunch in the Big Hall en dan moest hij als eerste de interview kamer binnen. Het verliep volgens hem goed, maar we moesten een maand wachten om te weten of hij een plaatsaanbod kreeg, en tijdens die maand gingen alle soorten gedachten door zijn hoofd.
In Engeland zijn er privé bedrijven die personal statements verbeteren, en voor £ 4000, kan je een weekend training in interviewing voor OxBridge volgen.
Sipke heeft het allemaal 'au naturel' gedaan.
Toen hij gisteren eindelijk het antwoord kreeg (iedereen krijgt op dezelfde dag het antwoord toegestuurd) werd hij eerst rood, dan lijkbleek, en dan begon hij te trillen als een rietje.
Nu weet hij dus waar hij voorstaat.
Binnen vier weken heeft hij pre- of Mock exams, het test leaving cert examen, in Juni heeft dan het echte leaving cert eksamen plaats voor zijn keuzevakken.
Na die eksamens moet hij dan tot half Augustus wachten om zijn resultaten te krijgen. We weten dus maar op 15 Augustus of hij in Oktober wel of niet kan beginnen in Cambridge .
Het is een ongelooflijk stresserend jaar. Elke Ier zegt hier dat je na een leaving cert, alles aankan, en ik moet ze nu echt wel gelijk geven.
Een voordeel is dat de jongeren hier hun verdere studies echt serieus moeten nemen, ze leren na te denken over wat ze echt willen. De stress en de manier ze daarmee leren omgaan maakt van de tieners hier echte volwassenen.
Hamilton High School is een school die opgericht werd door een rijke familie om de boerenzonen die de boerderij niet zouden erven ook een kans te geven op een goede toekomst zonder armoede.
Hamilton Highschool krijgt heel weinig subsidies, omdat het een " vrijwillige" school is, dus een soort privé school die volledig gratis is ( een vrijwillige contributie van70€ per jaar, is alles waar we om gevraagd worden).
De school telt amper 200 leerlingen, en 1 leerkracht per 13 leerlingen. Het is een school voor iedereen, zowel toekomstige automechaniekers, als academici kunnen er terecht.
Het is dan ook fantastisch voor deze school dat twee van hun studenten dit jaar een aanbod gekregen hebben voor Cambridge University. Ze zijn de eersten in de geschiedenis van de school.
Sipke's beste vriend. Jacob, heeft het niet gemakkelijk. Zijn moeder heeft hem en zijn broer en zusjes verlaten, de familie gesplit en hem bij zijn grootouders afgezet toen ze bij haar derde partner ging wonen, zijn grootvader werd een beetje later uit het huis gezet door zijn oma.
Zijn vriendin's moeder heeft haar ook verlaten. Zij woont met haar broers, 18, en 16 alleen thuis. Ze kunnen met moeite de huur betalen, daarom is Jacob bij hen ingetrokken, hij krijgt nog kindergeld en werkt na de schooluren.
Moest Jacob het slechte pad opgegaan zijn dan zou dat niet verbazend geweest zijn. Maar hij heeft de school en zijn vrienden, en hij is vastbesloten om volgend jaar psychologie te gaan studeren aan de Corkse Univesiteit UCC.
Een Russiche jongen in Sipke's school wou op zijn zestiende gaan werken, maar zijn vrienden hebben hem overtuigd om te blijven, hij gaat volgend jaar naar CIT om ingenieur te worden.
Ik herinner mij de discussie over Minister Smet's voorstel om het secundair onderwijs in Belgie te veranderen. , en de te verwachten reacties erop.
Ik ga hier nu geen mening geven over het Belgische onderwijs systeem dat ikzelf altijd wel goed gevonden heb, maar ik moet nu toch ook wel zeggen dat het systeem van iedereen op gelijke voet te laten beginnen ook zo zijn voordelen heeft., en dat de begaafde kinderen ook in zulk systeem hun doel kunnen bereiken.
Thursday, January 6, 2011
Vrouwen Kerstmis of kleine Kerstmis.
Het is Women's Christmas of Little Christmas, of Little Women's Christmas, de dag waarop de mannen het huiswerk doen en de vrouwen en masse uitgaan.
Deze Ierse traditie is bijna overal uitgestorven, behalve dan in Kerry en (gelukkig maar) Cork.
Op deze laatste dag van Kerstmis worden de vrouwen beloond voor al het harde werk van de voorbije weken .
Kerstmis is heel groot in Ierland. Alles valt hier stil tussen Kerst en Nieuwjaar, behalve dan de vlijtige huisvrouwen die het huis versieren, kerstfeestjes organiseren, koken ( dikwijls de enige keer in het jaar dat er in sommige huizen écht gekookt wordt), en cadeautjes kopen voor iedereen die ze kennen.
Op 6 Januari wordt alles opgeruimd, en neemt mijnheer voor één keer het huiswerk op zich.
De Horeca Sector kijkt er ook naar uit hier in Cork. All restaurants zijn volgeboekt, vele hotels met spa-oord zijn dat eveneens. Er wordt een pak geld verdiend op 6 Januari.
Ik heb als Vlaamse die traditie maar al te graag overgenomen en ik ga vanavond met mijn vriendinnen naar Inchydoney,dichtbij Clonakilty waar de bar voorbehouden werd voor ons vrouwen. We worden ontvangen met roze champagne en krijgen dan een drie-gangen menu en koffie en thee, gevolgd door muziek, en de onvermijdelijke sing-song.
Mijn Engelse echtgenoot heeft de traditie nog niet echt ontdekt, maar ik vergeef het hem. Ik zet dus maar het eten op tafel, en dan loop ik hard weg om me eens in vrouwelijk gezelschap te gaan amuseren.
Happy Women's Christmas!
Subscribe to:
Posts (Atom)