Geloof is een integraal deel van het Ierse leven. Sinds St Patrick in Ierland toekwam en het land bekeerde heeft godsdienst en vooral de katholieke kerk steeds een belangrijke plaats gehad in het Ierse leven.
De laatste jaren had de katholieke kerk het moeilijk. Er zijn minder roepingen, minder kerkgangers en ze hebben minder zeg in de alledaagse regering van het land.
Als je over Ierland schrijft, kan je de godsdient niet negeren. Traditionele Ierse muziek gaat dikwijls over rebellie tegen de Engelsen , maar een groot deel gaat over het rotsvaste geloof.
Ik ben hier in Ierland verschillende doorgoede mensen tegengekomen, van het soort dat ik mij in Belgie niet kan herinneren. Het zijn mensen , protestant of katholiek, met een diep geloof in het goede. Je kan voor die gelovigen alleen respect opbrengen.
Wat een ramp moet het voor al die kerkgangers zijn om het ene schandaal na het andere te horen over de katholieke kerk.
Het laatste nieuwe schandaal werd nu in het Murphy rapport gepubliceerd. Het gaat over de manier waarop de katholieke kerk in het dioscesaan Dublin de gevallen van seksueel misbruik in de kerk heeft verzwegen tussen 1975 en 2004. Er wordt gesproken over duizenden gevallen van misbruik, 46 betrokken priesters en 4 bisschoppen die erover wisten en zeer bewust de zaken verzwegen hebben. De priesters werden gewoon naar een andere parochie gebracht, waar ze steevast weer andere kinderen misbruikten. Niet alleen de kerk, ook de politie werd hierbij vernoemd.
De huidige aartsbischop, Diarmuid Martin, heeft steeds weer de moeilijke taak om de kerk op één of andere manier te redden. Vorige zondag heeft hij elke parochiepriester een brief doen voorlezen in de kerk.
Hier een klein extract: The hurt done to a child through sexual abuse is horrific. Betrayal of trust is compounded by the theft of self esteem. The horror can last a lifetime. Today, it must be unequivocally recalled that the Archdiocese of Dublin failed to recognise the theft of childhood which survivors endured and the diocese failed in its responses to them when they had the courage to come forward, compounding the damage done to their innocence.
For that no words of apology will ever be sufficient.
En hoe reageert het publiek? Aan de lezersbrieven in de kranten te zien zijn vele, zelfs trouwe katholieken verward, kwaad en gekwetst. En toch zijn er diegenen die de bischoppen nog verdedigen.
De kerk verdedigt niemand meer, maar vele gelovigen kunnen duidelijk niet zonder de rigide structuur die de kerk altijd geweest is.
Zelfs Brian Cowen verdedigde het Vaticaan, waarvan in het rapport gezegd werd dat ze het onderzoek heel moeilijk maakten door antwoorden te weigeren en brieven onbeantwoord te laten.
Vanmorgen las ik deze uitspraak in de Irish Times van John A.Costello, de eerste minister in 1958. Brian Cowen denkt duidelijk hetzelfde, net als een groot deel van de Ierse bevolking: 'Ik ben een Ier in de tweede plaats, ik ben eerst een katholiek, en ik aanvaard zonder twijfel en op alle vlakken de leerstof en de hierarchie van de kerk waartoe ik behoor.'
Een deel van de bevolking heeft het nu op zich genomen om zelf het katholieke geloof te redden.
Er zijn bijvoorbeeld de Maria watchers. Een zekere Joe Coleman is intussen een echte Maria verschijning voorspeller geworden. Eén zo'n verschijningen ging er komen in Knock in de maand Oktober. Tienduizend gelovigen gingen ernaar toe. Niemand zag Maria, maar ze zagen de zon dansen.
Nu, een maand later blijkt er een epidemie te zijn van mensen met retina beschadiging. De zon zien dansen is , volgens de plaatselijke ophtalmoloog één van de eerste tekenen van retinabeschadiging. Sommige mensen hebben tot 50% van hun zicht verloren. Er waren ook veel kinderen aanwezig, wiens ouders hen naar de zon deden kijken. De ogen specialist denkt dat er nog honderden slachtoffers zijn wiens zicht serieus beschadigd is.
Wednesday, December 2, 2009
Monday, November 23, 2009
Kroniek van een onaangekondigde overstroming.
Vorige Woensdag was een belangrijke dag voor mijn zoon Sipke, die deelneemt aan een debatteer wedstrijd met zijn school. Die avond zou zijn het debatteer team van zijn school, waarvan hij kapitein is het opnemen tegen de privéschool van Bandon.
Het onderwerp van het debat was: 'Het Westen neemt de strijd tegen Global warming niet serieus.'
Sipke's team steunde, en Bandon Grammar School verwierp de motie.
Hamilton High viel aan met onbestrijdbare feiten, Bandon Grammar kon zich maar moeilijk verdedigen, en Sipke's team won. De motie werd aanvaard.
Iedereen kon weer tevreden naar huis.
We beseften niet dat we buiten nog hardere bewijzen zouden vinden.
We merkten we dat het hard beginnen regenen was. Heel hard zelfs, een echte wolkbreuk.
Nu ja, dat gebeurt hier wel meer. We haastten ons naar huis en dachten niet meer aan de regen.
Ik werd die nacht verschillende keren gewekt door de huilende wind en het gekletter van de regen tegen het raam, maar ik was nog steeds aan het nagenieten van Sipke's laatste speech.
De volgende morgen regende het nog steeds even hard.
De baan naar Bandon was op verschillende plaatsen onberijdbaar, ook dat gebeurt wel meer. Ik bracht de kinderen via een paar omwegen toch veilig naar school.
Een tweetal uren later moest ik weer naar Bandon om een paar kinderen van de school naar de zwemlessen te brengen. Weer moest ik een omweg maken. De weg naar Bandon leek al op een rivier.
Terwijl de kinderen aan het zwemmen waren ging ik een tas koffie drinken. Er was niet veel volk in Bandon. Het weer was nog steeds barslecht.
En toen zag ik de rivier.
De Ierse naam voor Bandon is Droichead na Banndan, of Bandon Brug. De Bandon is de mooie rivier die door dit kleine stadje stroomt.
De rivier had bijna de oever bereikt, het water stroomde woedend verder.
Ik zag dat het niet lang meer zou duren vooraleer de rivier zou doorbreken, en ben dus maar vlug al mijn kinderen uit de school gaan halen. De baan naar huis leek intussen op een waterval! Ik moest weer langs omwegen naar huis.
Omdat we nu toch allemaal thuis waren besloten we eens even een kijkje te gaan nemen aan het strand.
Rondomons waren er tekenen van een echte zondvloed.
Hier een paar foto's
Omdat de meeste wegen intussen onberijdbaar waren gingen we maar terug naar huis. Sipke kreeg rond 5 uur een tekstbericht dat de rivier Bandon overstroomd had.
Al vlug was ergeen broadband meer en de telefoon gaf het ook op.
We keken naar het nieuws waar we de eerste beelden zagen van ons overstroomde stadje.
Tijdens de nacht stopte de regen eindelijk. Ik reed 's morgens naar Bandon, en vond de stad nog steeds overstroomd. Alle scholen waren gesloten, er was nergens telefoon, er was geen internet connectie. Alle winkels waren dicht, sommigen volledig vernietigd door het water. In een paar winkels, en het plaatselijk hotel had het water 1,80m bereikt.
De boekenwinkel en de bloemenwinkel waren verwoest. Het bistrootje waar ik de dag voordien nog koffie had gedronken was ook volledig vernietigd.
Alle winkels hadden voor November extra stock aangelegd voor de Kerstmishandel.
Die stock werd nu op de containers met afval gegooid.
.
Er waren overstromingen in heel West-Cork, en het westen van Ierland.
Cork was er blijkbaar aan onstnapt.
Toen besloot de ESB (Electricity Supply Board) de floodgates van hun dam in Cork city open te zetten om een grote ramp te voorkomen. Ze vreesden dat de dam anders zou barsten.
Cork overstroomde, het was de ergste overstroming sinds 1958. Hier nog een paar foto's van Cork City.
Tot overmaat van ramp zit nu de helft van Cork zonder water. 40 Scholen zijn gesloten. Volgens de watermaatschappij zal het nog minstens één week duren vooraleer dit pobleem opgelost is.
We weten het nu toch wel allemaal; global warming is een feit. We dragen er hier de gevolgen van. Hopelijk brengt Kopenhagen wat hoop.
Om te eindigen, deze stelling: zoals Sipke met een lachje en een knipoog zijn openingsspeech van het debat beeindigde: To say it with the words of the King, Elvis Presley: 'A little less conversation, a little more action, please!'
Het onderwerp van het debat was: 'Het Westen neemt de strijd tegen Global warming niet serieus.'
Sipke's team steunde, en Bandon Grammar School verwierp de motie.
Hamilton High viel aan met onbestrijdbare feiten, Bandon Grammar kon zich maar moeilijk verdedigen, en Sipke's team won. De motie werd aanvaard.
Iedereen kon weer tevreden naar huis.
We beseften niet dat we buiten nog hardere bewijzen zouden vinden.
We merkten we dat het hard beginnen regenen was. Heel hard zelfs, een echte wolkbreuk.
Nu ja, dat gebeurt hier wel meer. We haastten ons naar huis en dachten niet meer aan de regen.
Ik werd die nacht verschillende keren gewekt door de huilende wind en het gekletter van de regen tegen het raam, maar ik was nog steeds aan het nagenieten van Sipke's laatste speech.
De volgende morgen regende het nog steeds even hard.
De baan naar Bandon was op verschillende plaatsen onberijdbaar, ook dat gebeurt wel meer. Ik bracht de kinderen via een paar omwegen toch veilig naar school.
Een tweetal uren later moest ik weer naar Bandon om een paar kinderen van de school naar de zwemlessen te brengen. Weer moest ik een omweg maken. De weg naar Bandon leek al op een rivier.
Terwijl de kinderen aan het zwemmen waren ging ik een tas koffie drinken. Er was niet veel volk in Bandon. Het weer was nog steeds barslecht.
En toen zag ik de rivier.
De Ierse naam voor Bandon is Droichead na Banndan, of Bandon Brug. De Bandon is de mooie rivier die door dit kleine stadje stroomt.
De rivier had bijna de oever bereikt, het water stroomde woedend verder.
Ik zag dat het niet lang meer zou duren vooraleer de rivier zou doorbreken, en ben dus maar vlug al mijn kinderen uit de school gaan halen. De baan naar huis leek intussen op een waterval! Ik moest weer langs omwegen naar huis.
Omdat we nu toch allemaal thuis waren besloten we eens even een kijkje te gaan nemen aan het strand.
Rondomons waren er tekenen van een echte zondvloed.
Hier een paar foto's
Omdat de meeste wegen intussen onberijdbaar waren gingen we maar terug naar huis. Sipke kreeg rond 5 uur een tekstbericht dat de rivier Bandon overstroomd had.
Al vlug was ergeen broadband meer en de telefoon gaf het ook op.
We keken naar het nieuws waar we de eerste beelden zagen van ons overstroomde stadje.
Tijdens de nacht stopte de regen eindelijk. Ik reed 's morgens naar Bandon, en vond de stad nog steeds overstroomd. Alle scholen waren gesloten, er was nergens telefoon, er was geen internet connectie. Alle winkels waren dicht, sommigen volledig vernietigd door het water. In een paar winkels, en het plaatselijk hotel had het water 1,80m bereikt.
De boekenwinkel en de bloemenwinkel waren verwoest. Het bistrootje waar ik de dag voordien nog koffie had gedronken was ook volledig vernietigd.
Alle winkels hadden voor November extra stock aangelegd voor de Kerstmishandel.
Die stock werd nu op de containers met afval gegooid.
.Er waren overstromingen in heel West-Cork, en het westen van Ierland.
Cork was er blijkbaar aan onstnapt.
Toen besloot de ESB (Electricity Supply Board) de floodgates van hun dam in Cork city open te zetten om een grote ramp te voorkomen. Ze vreesden dat de dam anders zou barsten.
Cork overstroomde, het was de ergste overstroming sinds 1958. Hier nog een paar foto's van Cork City.
Tot overmaat van ramp zit nu de helft van Cork zonder water. 40 Scholen zijn gesloten. Volgens de watermaatschappij zal het nog minstens één week duren vooraleer dit pobleem opgelost is.
We weten het nu toch wel allemaal; global warming is een feit. We dragen er hier de gevolgen van. Hopelijk brengt Kopenhagen wat hoop.
Om te eindigen, deze stelling: zoals Sipke met een lachje en een knipoog zijn openingsspeech van het debat beeindigde: To say it with the words of the King, Elvis Presley: 'A little less conversation, a little more action, please!'
Friday, November 13, 2009
Cork City, een top bestemming!
De dubliners kunnen het niet geloven, ze zijn in shock! De reizigersgids The Lonely Planet heeft Cork genoemd als één van de 10 topbestemmingen in de wereld.Dublin haalde de lijst niet. En daar zijn we hier in Cork heel gelukkig mee.
Cork City is de tweede stad van Ierland. Het is een leuke universteitsstad vol jonge, actieve mensen.
Cork, of Corcaigh in het Iers heeft een rijke geschiedenis, er zijn leuke gallerijtjes en de cafeetjes zorgen voor de nodige atmosfeer's avonds.
Al die informatie vind je wel op de touristen websites.
Ik ga je nu een ander verhaal vertellen over Cork. Het gaat om één van mijn diepste geheimen....ik heb een boon voor de mannen van de City of Cork Male Voice Choir
Dit koor is een social club voor muziekliefhebbers. Ze komen 3 keer per week samen om te repeteren en doen dit nu al 42 jaar lang.
Hun vriendschap kan je waarnemen in de warme klank van hun muziek.
Ik heb een paar keren de gelegenheid gehad om met hen mee op te treden. Ik ben lid van het Chorus of Opera Cork, een vrouwenkoor. We hebben in verschillende concerten en opera's tesamen met het mannenkoor gezongen.
Die mannen zijn van het soort dat je niet dikwijls tegenkomt. Ze zijn zo vriendelijk en charmant, en dat gepaard met hun mooie stemmen en de warme klanken die zo'n mannenkoor produceren doet mijn hart altijd smelten.
Toen ik borstkanker had hebben ze tesamen geld ingezameld om onze familie te steunen tijdens de behandeling, en de moeilijkheden die daarmee gepaard gaan.
Ik zal nooit de voorzitter vergeten die mij in het ziekenhuis kwam bezoeken. Met een rode kop en een fles Lucozade kwam hij naar me toe, hij zette zich naast me neer en we praatten zo'n uur over muziek, het mannenkoor en de mooie dingen van het leven. Hij was zo'n lieve, oude man. En zo zijn ze allemaal, ongelooflijk lief en charmant.
Hier is één van de liedjes dat we samen gezongen hebben, met Louise O'Sullivan als Mezzo Soprano. Het is 'River of dreams' op de muziek van Vivaldi, zoals je wel zal horen.
Dus als je van plan bent om naar Ierland te komen, kom dan eens naar Cork, en als je kunt begin dan eens een gesprek met een oudere Corkonian, ze zijn allemaal schattig. Als je dan nog een concert van het mannenkoor erbij kan nemen, is je vakantie gegarandeerd geslaagd!
( met toelating van the city of Cork Male Voice Choir en Louise O'Sullivan)
Cork City is de tweede stad van Ierland. Het is een leuke universteitsstad vol jonge, actieve mensen.
Cork, of Corcaigh in het Iers heeft een rijke geschiedenis, er zijn leuke gallerijtjes en de cafeetjes zorgen voor de nodige atmosfeer's avonds.
Al die informatie vind je wel op de touristen websites.
Ik ga je nu een ander verhaal vertellen over Cork. Het gaat om één van mijn diepste geheimen....ik heb een boon voor de mannen van de City of Cork Male Voice Choir
Dit koor is een social club voor muziekliefhebbers. Ze komen 3 keer per week samen om te repeteren en doen dit nu al 42 jaar lang.
Hun vriendschap kan je waarnemen in de warme klank van hun muziek.
Ik heb een paar keren de gelegenheid gehad om met hen mee op te treden. Ik ben lid van het Chorus of Opera Cork, een vrouwenkoor. We hebben in verschillende concerten en opera's tesamen met het mannenkoor gezongen.
Die mannen zijn van het soort dat je niet dikwijls tegenkomt. Ze zijn zo vriendelijk en charmant, en dat gepaard met hun mooie stemmen en de warme klanken die zo'n mannenkoor produceren doet mijn hart altijd smelten.
Toen ik borstkanker had hebben ze tesamen geld ingezameld om onze familie te steunen tijdens de behandeling, en de moeilijkheden die daarmee gepaard gaan.
Ik zal nooit de voorzitter vergeten die mij in het ziekenhuis kwam bezoeken. Met een rode kop en een fles Lucozade kwam hij naar me toe, hij zette zich naast me neer en we praatten zo'n uur over muziek, het mannenkoor en de mooie dingen van het leven. Hij was zo'n lieve, oude man. En zo zijn ze allemaal, ongelooflijk lief en charmant.
Hier is één van de liedjes dat we samen gezongen hebben, met Louise O'Sullivan als Mezzo Soprano. Het is 'River of dreams' op de muziek van Vivaldi, zoals je wel zal horen.
|
Dus als je van plan bent om naar Ierland te komen, kom dan eens naar Cork, en als je kunt begin dan eens een gesprek met een oudere Corkonian, ze zijn allemaal schattig. Als je dan nog een concert van het mannenkoor erbij kan nemen, is je vakantie gegarandeerd geslaagd!
( met toelating van the city of Cork Male Voice Choir en Louise O'Sullivan)
Tuesday, November 3, 2009
Hou je handen van mijn pint!
De Dáil of het Ierse Parlement, is zoals in elk land, een plaats waar er dagelijks gedebatteerd wordt over de dagelijkse zaken. Er zijn de regeringspartijen, en de oppositie.
De laatste tijd, omwille van de recessie en de besparingsmaatregelen, zijn deze debatten dikwijls nogal luid en passioneel. De backbenchers van de regeringspartijen blijven echter de regeringsbeslissingen steunen.
Niemand vond het blijkbaar onaanvaardbaar dat de cervicale kanker vaccinatie voor jonge meisjes werd afgeschaft, de manier waarop de Magdalenes behandeld worden blijkt ook geen reden voor opstand te zijn.
En toen ging het over alcohol !
De regering had een wetsvoorstel ingediend waarbij het maximum toegelaten alcoholgehalte in het bloed voor bestuurders zou verlaagd worden van 0.8 tot 0.5 promille.
Dit ging te ver! Een 20 tal TD's( parlementsleden) van de regerende partijen revolteerden luid. Het waren voornamelijk TD's uit het platteland. Volgens hen zou zulke wet de oudere boeren nog meer isoleren, en de pubs zouden één voor één sluiten.
Nu is de relatie tussen Ieren en hun pint wel gekend, maar dat ze het zó serieus namen, was wel verbazingwekkend. Vooral als je eraan denkt dat een groot deel van fatale ongelukken een gevolg zijn van alcoholgebruik.
Ach ja, ik kan de oudere boeren wel begrijpen. Ze wonen dikwijls ver afgelegen van het dorp, en het enige contact dat ze nog hebben met andere mensen is in de pub, waar ze de buren ontmoeten en over de hurling discussieren. Hoe kan dat nu zonder een lekkere Stout op de toog?
Na de invoering van het rookverbod bleven er al meer mensen thuis, en de vrees is dat er bijna niemand nog naar de pub zal komen als ze nu ook niet (genoeg) meer mogen drinken. Met als gevolg een nog grotere isolatie van de rurale bevolking, met alle gevolgen vandien.
Sommige pubs hebbeb al een vervoerdienst ter beschikking gesteld, de alcoholbus dus, die mensen thuis oppikt en ze ook weer terug brengt. Maar niet elke pub wil dit zomaar gratis doen.
Volgens de Road Safety Authority zullen er volgend jaar tenminste 10 mensen sterven als het maximum toegelaten alcoholgehalte niet verlaagd zou worden.
Een moeilijke zaak dus voor de Taoiseach. Zonder de steun van deze 20 TD's kan hij de wet er niet doorkrijgen en zou hij zeker afgemaakt worden door de oppositie.
Hij was er uiteindelijk toe verplicht een compromis te zoeken.
En dat is er nu gekomen. De meeste TD's hebben laten weten dat ze akkoord zullen gaan met het nieuwe voorstel, waarbij iemand die met een alcoholgehalte tussen 0.5 en 0.8 mg een kleinere boete zal moeten betalen, en niet meteen zijn rijbewijs zal verliezen. Ik denk dus dat de gardaí (politie) op het platteland bij een 0.7 promille, hun ogen zullen sluiten. In de steden zullen ze strenger zijn, maar hier kunnen we lustig verder drinken!
Tuesday, October 20, 2009
Magdalenes
Ze waren jong, ze hadden plezier. Sommigen hadden voorhuwelijkse betrekkingen, sommigen waren te mooi. Sommigen waren ongehuwd zwanger, anderen waren verkracht, en sommigen hadden een moeder die een buitenhuwelijkse relatie had. Soms waren het meisjes uit een arme familie.
Ze werden allemaal opgesloten en tot dwangarbeid verplicht in de Magdalene Laundries of wasserijen. daar bleven ze voor onbepaalde tijd, dikwijls voor de rest van hun leven. Hun naam werd er veranderd om met het verleden te breken. De babies die er geboren werden werden opgegeven voor adoptie, dikwijls na een paar maanden. De Vrouwen, 'penitent s' genoemd, moesten boeten voor hun zondig verleden. Zoals Maria Magdalena moesten ze de zonden wegwassen. Maar Maria Magdalena's zonden werden in één keer weg gewassen, de Magdalenes moesten blijven wassen. Ze mochten niet met elkaar praten, moesten constant bidden om vergiffenis te vragen voor hun zondelijk verleden, en werden lichamelijk en geestelijk misbruikt door wrede nonnen.
Niemand sprak erover, tenzij om de kinderen angst aan te jagen. Het was, net zoals de kinderen in de industriele scholen , een onderwerp waar niemand iets wilde over weten.
Maar als een vader zijn dochter 's morgensvroeg weg bracht, en het kind niet meer gezien werd, werd er nooit een vraag over gesteld.
Toen in 1993 de zusters van liefdadigheid in Dublin een stuk van hun eigendom dat voordien als wasserij gebruikt werd terug verkochten aan de staat, werden er 133 naamloze graven ontdekt in het kerkhof van het klooster. Het waren de lijken van Magdalenes, die er gestorven waren en waarvan nooit melding gegeven was aan de familie. De lijken werden gecremeerd en naar een ander kerkhof gebracht. Tijdens de exhumatie werden er nog 22 extra lijken ontdekt.
Het bleek ook dat de dood van verschillende vrouwen nooit officieel was aangegeven.
De laatste Magdalene Laundry werd pas in 1996 gesloten.
Noch de staat, noch de kerk heeft zich verontschuldigd tegenover de overlevende slachtoffers of de familie van de overledenen.
Toen de overlevende slachtoffers, net als de overlevenden uit de industriele scholen , compensatie eisten ,werd hun dat geweigerd. De staat beweert er niets mee te maken te hebben, Mr Bat O' Keefe, de minister van Onderwijs, verwees naar de vrouwen als 'werknemers ' van de wasserijen.
Een paar weken geleden kreeg ik plots en onverwachts bezoek van twee Vlamingen, Ierland-liefhebbers en, zo bleek, lezers van mijn blog.
Ik had spijtig genoeg niet veel tijd, want ik was net op weg om mijn dochter en haar vriendje naar de athletiek training te brengen. We hadden dus een kort gesprek over de omgeving en Ierland en ik kreeg een lekker drankje paardemelk te drinken.
Net voor ik echt moest vertrekken, begon mijn bezoeker te praten over het morele verval van Belgie, over homofiele en lesbische koppels, enzovoort.
en, volgens hem heeft het geloof in Ierland, en dus de katholieke kerk, het land gered van morele ondergang. Hier wordt nog getrouwd, abortus mag niet ( maar je mag wel naar Engeland om het daar te laten uitvoeren), scheidingen worden niet gemakkelijk gemaakt, en er wordt nog gekweekt.
Het drong pas later tot me door dat dit waarschijnlijk een kritiek was op mijn niet zo'n vriendelijke verhouding met de katholieke kerk in mijn blog.
Is er dan echt iemand die, na de verhalen over kindermisbruik in katholieke instituties en de verhalen van de Magdalenes, nog respect kan opbrengen voor die kerk?
We praten allemaal graag over de onderdrukking van de vrouw in de Islam, maar zouden we niet beter eens onze eigen kerk onder de loepe nemen?
Mocht U iets willen doen om deze vrouwen te helpen, zoals dit verhaal verspreiden of een brief schrijven naar BAt O'Keefe, ga dan naar deze website
Ze werden allemaal opgesloten en tot dwangarbeid verplicht in de Magdalene Laundries of wasserijen. daar bleven ze voor onbepaalde tijd, dikwijls voor de rest van hun leven. Hun naam werd er veranderd om met het verleden te breken. De babies die er geboren werden werden opgegeven voor adoptie, dikwijls na een paar maanden. De Vrouwen, 'penitent s' genoemd, moesten boeten voor hun zondig verleden. Zoals Maria Magdalena moesten ze de zonden wegwassen. Maar Maria Magdalena's zonden werden in één keer weg gewassen, de Magdalenes moesten blijven wassen. Ze mochten niet met elkaar praten, moesten constant bidden om vergiffenis te vragen voor hun zondelijk verleden, en werden lichamelijk en geestelijk misbruikt door wrede nonnen.
Niemand sprak erover, tenzij om de kinderen angst aan te jagen. Het was, net zoals de kinderen in de industriele scholen , een onderwerp waar niemand iets wilde over weten.
Maar als een vader zijn dochter 's morgensvroeg weg bracht, en het kind niet meer gezien werd, werd er nooit een vraag over gesteld.
Toen in 1993 de zusters van liefdadigheid in Dublin een stuk van hun eigendom dat voordien als wasserij gebruikt werd terug verkochten aan de staat, werden er 133 naamloze graven ontdekt in het kerkhof van het klooster. Het waren de lijken van Magdalenes, die er gestorven waren en waarvan nooit melding gegeven was aan de familie. De lijken werden gecremeerd en naar een ander kerkhof gebracht. Tijdens de exhumatie werden er nog 22 extra lijken ontdekt.
Het bleek ook dat de dood van verschillende vrouwen nooit officieel was aangegeven.
De laatste Magdalene Laundry werd pas in 1996 gesloten.
Noch de staat, noch de kerk heeft zich verontschuldigd tegenover de overlevende slachtoffers of de familie van de overledenen.
Toen de overlevende slachtoffers, net als de overlevenden uit de industriele scholen , compensatie eisten ,werd hun dat geweigerd. De staat beweert er niets mee te maken te hebben, Mr Bat O' Keefe, de minister van Onderwijs, verwees naar de vrouwen als 'werknemers ' van de wasserijen.
Een paar weken geleden kreeg ik plots en onverwachts bezoek van twee Vlamingen, Ierland-liefhebbers en, zo bleek, lezers van mijn blog.
Ik had spijtig genoeg niet veel tijd, want ik was net op weg om mijn dochter en haar vriendje naar de athletiek training te brengen. We hadden dus een kort gesprek over de omgeving en Ierland en ik kreeg een lekker drankje paardemelk te drinken.
Net voor ik echt moest vertrekken, begon mijn bezoeker te praten over het morele verval van Belgie, over homofiele en lesbische koppels, enzovoort.
en, volgens hem heeft het geloof in Ierland, en dus de katholieke kerk, het land gered van morele ondergang. Hier wordt nog getrouwd, abortus mag niet ( maar je mag wel naar Engeland om het daar te laten uitvoeren), scheidingen worden niet gemakkelijk gemaakt, en er wordt nog gekweekt.
Het drong pas later tot me door dat dit waarschijnlijk een kritiek was op mijn niet zo'n vriendelijke verhouding met de katholieke kerk in mijn blog.
Is er dan echt iemand die, na de verhalen over kindermisbruik in katholieke instituties en de verhalen van de Magdalenes, nog respect kan opbrengen voor die kerk?
We praten allemaal graag over de onderdrukking van de vrouw in de Islam, maar zouden we niet beter eens onze eigen kerk onder de loepe nemen?
Mocht U iets willen doen om deze vrouwen te helpen, zoals dit verhaal verspreiden of een brief schrijven naar BAt O'Keefe, ga dan naar deze website
Friday, October 2, 2009
Lissabon Referendum/ 2e zit
Het is zover, vandaag wordt er voor de tweede keer gestemd over het lissabon verdrag.
De eerste keer werd er 'neen' gestemd, meestal voor de verkeerde redenen. Niemand verstond waar het over ging.
Er werden gruwelverhalen verteld over wat er allemaal zou gebeuren, abortus, euthanasie, einde van de Ierse neutraliteit. Dit waren de redenen waarom men neen gestemd had. Ze hebben niets met Lissabon the maken, maar Declan Ganley, van Libertas, weet hoe Ieren (en eilanders) angst aan te jagen, en hij won.
De regering heeft haar best gedaan om wat meer uitleg te geven over het verdrag, en de laatste opinie peilingen duiden op een 'Ja' alhoewel er nog een pak Ieren nog twijfelen, dus niets is zeker tot morgen.
Libertas, Sinn Fein en Cóir, de drie grootste 'neen' groepen hebben weer hun best gedaan.
Hun posters lijken op de voorpagina van de tabloids. Het zijn leugens, misleidende insinuaties, en ik vind ze walgelijk.
Er is geen debat over echte dringende problemen, alleen maar domme insinuaties. Gaan de Ieren er weer voor vallen? We zullen zien.
Hieronder een verzameling van NO-campagne posters.
Thursday, September 17, 2009
Tango van het blote kontje in Clonakilty
Als je in Ierland wil gaan zwemmen, kan dat nogal duur uitvallen. Er zijn hier maar weinig publieke zwembaden, en dus moeten we het hier stellen met privézwembaden, meestal in één of ander hotel.
De zwembaden behoren tot het 'leisure centre',je moet lid worden van dit centre om toegang te krijgen tot zo'n zwembad.
Dat is altijd duur. Wij betalen nu 150€ per maand voor de familie om te kunnen gaan zwemmen in een 20 meter zwembad.
Voor zo'n prijs verwacht je natuurlijk super luxueuze toestanden, en excellente faciliteiten.
Het zwembad is OK, er is zelfs een sauna en jacuzi, de gym is excellent, het personeel heel vriendelijk. En dan zijn er de kleedkamers.
Geen individuale kleedhokjes zoals je zou verwachten,iedereen kleedt zich samen aan en uit.De jongens moeten in de mannenkleedkamer en de meisjes in de vrouwenkleedkamer als ze ouder zijn dan 7, iets waar ik toch wel wat zenuwachtig van word, vooral omdat vader niet dikwijls gaat zwemmen. De verhalen over mannen die zich daar spiernaakt staan te scheren en heel lang naakt blijven paraderen voor mijn jongens, maken me alleen nog maar nerveuzer.
Als ik met mijn dochter ga zwemmen, en we komen in de vrouwenkleedkamer, moet ik altijd weer aan Toon Hermans denken. Zijn tango van het blote kontje speelt steeds weer in mijn hoofd.
Ze staan overal te pronken. De vrolijke en minder vrolijke billen, oudere depressieve en jongere montere, obees en anorexisch. Mijn dochter staat er altijd met rode kaken. Ze vindt het maar niks. Moest het nu nog alleen bij de billen blijven, ging het nog, maar er zijn altijd vrouwen die fier zijn over hun naakte lichaam en zich in het midden van de kleedkamer tentoonstellen. Het gaat hier niet alleen over de slanke dames. Ze staan er in alle maten en gewichten. En ja, in Ierland zijn er vele roodharigen met sproeten!
Ook het Ierse ondergoed wordt in al haar glorie vertoond. Er zijn de thongs tussen veel te dikke billen, de grote onderbroeken en de rode glitter lingerie.
Angharad en ik, zijn intussen echte akrobaten geworden. We kunnen ons omkleden met een handdoek op de strategische plaatsen, zoals geen ander.
We kijken tegenwoordig nog alleen naar elkaar.
Een ding is zeker: naar de gym gaan is goed voor de lijn: als je eindelijk verkleed bent, en je tussen al dat vlees weg kan, heb je echt geen honger meer!
De zwembaden behoren tot het 'leisure centre',je moet lid worden van dit centre om toegang te krijgen tot zo'n zwembad.
Dat is altijd duur. Wij betalen nu 150€ per maand voor de familie om te kunnen gaan zwemmen in een 20 meter zwembad.
Voor zo'n prijs verwacht je natuurlijk super luxueuze toestanden, en excellente faciliteiten.
Het zwembad is OK, er is zelfs een sauna en jacuzi, de gym is excellent, het personeel heel vriendelijk. En dan zijn er de kleedkamers.
Geen individuale kleedhokjes zoals je zou verwachten,iedereen kleedt zich samen aan en uit.De jongens moeten in de mannenkleedkamer en de meisjes in de vrouwenkleedkamer als ze ouder zijn dan 7, iets waar ik toch wel wat zenuwachtig van word, vooral omdat vader niet dikwijls gaat zwemmen. De verhalen over mannen die zich daar spiernaakt staan te scheren en heel lang naakt blijven paraderen voor mijn jongens, maken me alleen nog maar nerveuzer.
|
Ze staan overal te pronken. De vrolijke en minder vrolijke billen, oudere depressieve en jongere montere, obees en anorexisch. Mijn dochter staat er altijd met rode kaken. Ze vindt het maar niks. Moest het nu nog alleen bij de billen blijven, ging het nog, maar er zijn altijd vrouwen die fier zijn over hun naakte lichaam en zich in het midden van de kleedkamer tentoonstellen. Het gaat hier niet alleen over de slanke dames. Ze staan er in alle maten en gewichten. En ja, in Ierland zijn er vele roodharigen met sproeten!
Ook het Ierse ondergoed wordt in al haar glorie vertoond. Er zijn de thongs tussen veel te dikke billen, de grote onderbroeken en de rode glitter lingerie.
Angharad en ik, zijn intussen echte akrobaten geworden. We kunnen ons omkleden met een handdoek op de strategische plaatsen, zoals geen ander.
We kijken tegenwoordig nog alleen naar elkaar.
Een ding is zeker: naar de gym gaan is goed voor de lijn: als je eindelijk verkleed bent, en je tussen al dat vlees weg kan, heb je echt geen honger meer!
Friday, August 7, 2009
de dag dat Liverpool Dunmanway rood kleurde
Het werd een dag die geschiedenis maakte in Dunmanway, een klein stadje in West-Cork, waar de beschaving nog maar net is toegekomen. Liverpool FC, kwamen op 6 Augustus naar dit miniscule stadje om er het plaatselijke team, Dunmanway FC aan te pakken.
Het was dus alsof Zaventem FC Manchester United op bezoek zou krijgen!
De voetbalmatchen in Dunmanway trekken normaal zo'n 20 supporters aan. Dunmanway is een echte GAA stad, met een sterk hurling en gaelic football team. 'Soccer' was er niet zo populair. Tot nu, natuurlijk.
Toen de 7000 tickets uitkwamen stonden er 10.000 mensen aan te schuiven om ze te kopen. Dunmanway FC moest een speciale stand laten bouwen, op hun voetbalterrein in de plaatselijke school.
Met de fondsen hopen ze nu een eigen voetbalstadium te kunnen openen.
De droom van David Hall, een plaatselijke Liverpool-supporter werd dus Donderdag waargemaakt. Wie had dit ooit gedacht. David was moedig, belde hen op en tot zijn eigen verbazing, stemde Liverpool toe.
En Dunmanway deed het prachtig. Terwijl iedereen verwachtte dat ze Liverpool met minstens 10-0 zou winnen, deden ze dat enkel met 1-0.
Het was een grote dag voor de voetbal in West-Cork, maar ook een bewijs dat met wil , doorzettingsvermogen en gemeenschapsgevoel alles mogelijk wordt.
Vooruit Zaventem, bel eens naar Alex!
Thursday, July 23, 2009
Heilige Boomstronken en Godslastering
Ze heeft het weer klaargespeeld! Maria is weer eens verschenen. Dit keer niet in een bewegend standbeeld, zoals in Ballinspittle in 1985, maar in een vers afgezaagde boomstronk in Limerick.
De boom staat naast een kerk, en werd onlangs geveld. Een plaatselijke bewoner zag er de vorm van Maria in, en sinds dan zijn er duizenden mensen naar Limerick gekomen om er de boomstronk te aanbidden. De pastoor is er niet gelukkig om. Hij vind het allemaal maar onzin, en is kwaad omdat de meeste mensen die daar komen bidden nooit de kerk binnen komen.
Toen één van zijn gelovigen hem sprak over de boomstronk nam hij een houten plank , toonde het aan de arme man en vroeg hem of hij er Michael Jackson in zag.
Het was sinds 1985 geleden dat er nog zo'n massahisterie heeft plaatsgehad.Toen begon een Maria beeldje te bewegen. Duizenden pelgrims kwamen erop af. 70% ervan zag ook wel iets bewegen.
Zou dit iets met recessies te maken hebben?
En vorige week werd godslastering een misdaad in dit land. Het enige dat dit nog kan stoppen is dat Mary MAcaleese deze wet naar het hooggerechtshof zou verwijzen alvorens het te tekenen, om de grondwettelijkheid ervan na te gaan. Dat beslist ze vandaag.
Godslastering, Maria verschijningen.........Ik denk er nu aan om al mijn kruiden en theetjes te gaan verstoppen. Ik voel een heksenjacht aankomen!
De boom staat naast een kerk, en werd onlangs geveld. Een plaatselijke bewoner zag er de vorm van Maria in, en sinds dan zijn er duizenden mensen naar Limerick gekomen om er de boomstronk te aanbidden. De pastoor is er niet gelukkig om. Hij vind het allemaal maar onzin, en is kwaad omdat de meeste mensen die daar komen bidden nooit de kerk binnen komen.
Toen één van zijn gelovigen hem sprak over de boomstronk nam hij een houten plank , toonde het aan de arme man en vroeg hem of hij er Michael Jackson in zag.
Het was sinds 1985 geleden dat er nog zo'n massahisterie heeft plaatsgehad.Toen begon een Maria beeldje te bewegen. Duizenden pelgrims kwamen erop af. 70% ervan zag ook wel iets bewegen.
Zou dit iets met recessies te maken hebben?
En vorige week werd godslastering een misdaad in dit land. Het enige dat dit nog kan stoppen is dat Mary MAcaleese deze wet naar het hooggerechtshof zou verwijzen alvorens het te tekenen, om de grondwettelijkheid ervan na te gaan. Dat beslist ze vandaag.
Godslastering, Maria verschijningen.........Ik denk er nu aan om al mijn kruiden en theetjes te gaan verstoppen. Ik voel een heksenjacht aankomen!
Friday, May 29, 2009
Laat de kinderen tot Mij komen
Toen we onlangs naar de eerste communiemis gingen hier in Kilbrittain sprak de priester de woorden van Jezus "laat de kinderen tot mij komen". Mijn 12 jarige zoon, Fintan, begon te giechelen en Milo, 10, vond het duidelijk maar akelig.
En dit was vóór het Ryan report over institutioneel kindermisbruik.
Iedereen heeft het vast al gehoord. Het rapport over kindermisbruik in de residentiele instituten is uit. Uit dit rapport blijkt dat duizenden kinderen lichamelijk, seksueel en psychologisch misbruikt werden door de mensen die men hier het meest vertrouwde: nonnen, paters en broeders.
De individuele verhalen zijn te verschrikkelijk om te blijven lezen. Het gaat hier om echte wrede lijfstraffen, verkrachtingen, slavenarbeid, enz.
De kinderen die in deze instituten terecht kwamen, werden daar gezonden omdat ze iets gestolen hadden, omdat ze geen ouders hadden, omdat, zoals uit één getuigenis blijkt, hun moeder wilde scheiden en dus volgens de Ierse authoriteiten, niet geschikt was voor moederschap. Of, zoals in de film 'The Magdalen Sisters', omdat ze verkracht waren, dikwijls door een familielid, ongehuwd zwanger waren, een kind van een ongehuwde moeder waren of gewoon iets te veel naar de jongens keken.
Heel Ierland was in schok. De regering haastte zich om hun medeleven te uiten met de slachtoffers, de aartsbisschop vroeg om pardon, de christian brothers, sisters of Mercy, oblaten en andere kleinere congregaties vroegen ook om vergiffenis,( hoewel de Christian Brothers nog tot 15 Mei bleven beweren dat er nooit kindermishandeling had plaatsgehad in hun instellingen) maar zegden wel dat ze niet méér zouden uitbetalen dan wat voor de verschijning van het rapport was afgesproken met de regering.
De regering had dus al op voorhand onderhandeld met 2 nonnen, afgevaardigden van de congregaties. Als resultaat zouden de congregaties 128 miljoen uitbetalen, de regering bijna 2 miljard.
En, tot ieders verontwaardiging, werd er beloofd dat er geen namen zouden genoemd worden. Het rapport heeft een alias gebruikt voor elke non of priester die kinderen misbruikt heeft.
Staat men hier dan boven de wet omdat men priester of non is? De katholieke kerk heeft hier nog altijd veel macht, natuurlijk. Bijna elke National School ( niet privé) is katholiek en heeft een priester in zijn beheerraad.
De regering consulteert hier nog regelmatig de kerkleiders . Er is nog steeds een sterke band tussen de twee.
De kranten staan inmiddels dagelijks vol van lezersbrieven die uiting geven aan de woede van de burgers.
In Dublin werd een rouwboek geopend voor het publiek. Het zou twee dagen ter beschikking zijn, maar al vlug werd besloten om het de hele week toegankelijk te houden, en er was een constante stroom van mensen die kwamen tekenen.
President Mac Aleese heeft zelf ook geeist dat de misbruikers vervolgd moeten worden, of dat zal gebeuren moeten we nog afwachten, en de congregaties hebben uiteindelijk ingestemd om opnieuw te onderhandelen over het compensatie pak.
En natuurlijk is er dan, af en toe, een burger die de congregaties wil verdedigen, en de mensen vraagt om te denken aan al het goede dat ze ook gedaan hebben.
Ikzelf heb het hier heel moeilijk mee. Ik kan maar niet begrijpen hoe priesters en nonnen tot zulke afschuwelijke daden in staat kunnen zijn.
Ik denk aan mijn eigen nonkel pater, een oblaat, en een hele lieve mens, en aan pater Pol zaliger, een kozijn van mijn vader, jezuiet en een hele wijze man. Dit zijn heel goede mensen, er moeten ook zo'n paters geweest zijn in die instellingen. Maar hoe meer ik erover denk, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat al dat goede in het niets verdwijnt omwille van het slechte dat deze goede mensen hebben laten gebeuren.
En dat brengt mij dan bij de Ierse bevolking. Net na het rapport was er een 'wir haben es nicht gewusst' reactie. Maar al vlug kwamen er meer en meer mensen naar voren die zegden dat ze het wel wisten, niet in detail misschien, maar ze wisten dat de instellingen slecht waren, dat de kinderen er als slaven moesten werken, dat ze er slecht verzorgd uitzagen. En ze hebben niets gedaan. Want tegen de kerk kan je niet op.
En dan zijn er de rechters, de dokters de buren, de familieleden, ze zijn allemaal even verantwoordelijk voor wat er gebeurd is. Niemand heeft er iets tegen gedaan.
Hoe is dat toch mogelijk?
Engeland en Ierland zijn wrede landen. Niet alleen in de instellingen was er wreedheid. Ook in de normale scholen werden kinderen elke dag met geweld geconfronteerd.
Lijfstraffen werden hier officieel in de jaren 80 afgeschaft, maar in vele scholen werden ze nog toegepast tot begin van de jaren negentig. En dikwijls hoor je volwassenen hunkeren naar die dagen.
In mijn zoon Sipke's school zijn er nog een aantal leraars uit die periode. Eén ervan was berucht om zijn woede aanvallen en vreselijke slaagpartijen. Tijdens éen van die aanvallen hebben twee scholieren hem moeten overmeesteren, anders had hij zijn slachtoffer gedood. Deze verhalen hoor je in elk dorp, in elke school. Kinderen werden overal geslagen en vernederd.
Ik ben niet gelovig, maar ik houd wel van het verhaal van Jezus.
'Laat de kinderen tot mij komen', werd duidelijk misverstaan of misbruikt door de priesters en nonnen, en mocht er dan toch een hemel zijn, dan moet Jezus zich daar die zin nu toch wel beklagen.
Tuesday, May 19, 2009
De Ieren en de Tien Geboden
Als je in een Iers ziekenhuis ligt, krijg je steevast te maken met de Ierse katholieke kerk. Ik was er vorige week weer , na een 3 jaar lange wachttijd, voor een cosmetische ingreep, na de borstkanker operaties. Niks erg dus.
Tijdens mijn vier dagen durende verblijf werd ik gezegend door een monnik in bruin habijt en sandalen, een echte St Franciscus lool-alike, alleen wat bejaarder. Ik had hier niet om gevraagd, maar die mannen wachten tot je bijna slaapt, en dan slaan ze toe.
Verder kwam er een leek een gebedje voor me zeggen ( weer niet om gevraagd), werd ik wakker gemaakt door bischop Buckley die me aan het zegenen was, en liep ik uiteindelijk weg van de aalmoezenier, die me ook ging zegenen, maar ik had hem net op tijd gezien.
Ik heb hier deze keer niet op gereageerd. Ik ben het ondertussen gewoon. Ik heb hier, spijtig genoeg al zes keer in het ziekenhuis verbleven, de eerste keer was de ergste: ik kreeg de zalving van de zieken, op bestelling van een alto uit het koor waar ik lid van was, maar zonder mijn advies te vragen. Bischop Buckley heeft me ooit eens achtervolgd, tot hij mij kon zegenen, en hoewel ik de verpleegsters gevraagd had deze mensen duidelijk te maken dat ik hun diensten niet wenste, toch bleven ze hardnekkig verder zegenen. Ach ja, ik noem Ierland het Afghanistan van de katholieke kerk. Maar zijn de Ieren wel echt zo gelovig als ze zelf denken? Hier is mijn score voor de Ierse navolging van de 10 geboden, ik geef een score voor de regering en Jan -met-de-pet voor elk gebod.
I. BOVENAL BEMIN ÉÉN GOD
Regering: 10/10 Ja, ze beminnen hier 1 God, Zij het op de Protestantse of Katholieke manier, de God blijft dezelfde.
Bevolking: 9.5/10 Volgens de laatste volkstelling in 2006, noemen 88% van de Ieren zich katholiek, slechts 4% is niet gelovig.
II.WEES NIET IJDEL, VLOEK NOCH SPOT
Regering: 5/10. Ijdelheid, dat is een probleem zonde voor onze leiders. Bertie Ahern, de vorige Taoiseach verslond zo'n €21.823,24 aan make-up en grooming in 1 jaar.
Mary Harney,nu Tanaiste, toen minister van handel had te maken met een echte Mary -gate affair, toen bleek dat een rekening van $410 opgelopen had door 1 bezoekje aan de kapper/manicure in Florida, op kosten van de regering.
Vloeken is dan weer hun sterkere kant. Ze zijn zó tegen vloeken en godslastering , dat ze van plan zijn om godslastering een misdaad te maken, helemaal zoals in de Sharia wet.
Bevolking: 7/10
In de steden zijn ze ijdel, op het platteland niet zo erg.
Vloeken doen ze op zo een slimme manier, zodat hen niets verweten kan worden. Iedereen kent de Engelse vloekwoorden wel. Fuck, is niet toegstaan, vandaar dat de kinderen het de F-word noemen. De Ieren veranderden de letter u in e, en dat maakt alles goed.
Jezus wordt Jayzes, een idioot wordt eejit.
Je kan hier dus vrijuit in het openbaar zeggen: " Jayzes,you fecking motherfecking eejit, feck off for feck sake!" daar kan je niets op zeggen! Verder zeg je ook " For Flip's Sake" en niet "For Christ's sake" en "Shoot" in plaats van "Shit".
"Jesus, Mary and Joseph!" is geen vloek maar een uiting van verwondering, en dus toegelaten.
HEILIG STEEDS DE DAG DES HEREN
Regering 10/10.
De regering werkt niet , nooit en jamais op zondag! verkiezingen worden op een donderdag gehouden. Met goede vrijdag en op kerstdag is er een volledig alcohol verbod. Dit gebod wordt perfect gevolgd.
Bevolking: 7/10
De meeste kerken zitten nog vol op zondag. Maar de laatste paar jaren hebben de bischoppen geklaagd dat steeds meer em meer mensen aan sport doen op Zondagmorgen. Ze hebben een belangrijk bericht uitgestuurd naar de kinderen: " don't play, pray!"
Ja, zelfs de ultra katholieke GAA ( Gaelic Athletics Association) heeft matchen georganiseerd op zondag morgen! En dat beviel onze heilige mannen niet!
IV.VADER, MOEDER ZULT GIJ EREN
Regering: 0,5/10. De grijze bevolking is kwaad. Niet alleen heeft de regeing geprobeerd hen de gratis medische hulp af te pakken, de erbarmelijke staat van de verzorgings huizen en rustoorden spreekt parten.
De regering heeft ook miljoenen euros moeten terugbetalen aan ouderlingen en hun familieleden , omdat ze hen veel te veel aangerekend hadden voor rustoordverblijf.
Celia Larkin, de vriendin van Bertie Ahern, krijgt een half puntje omdat ze met geld van de regerende Fianna Fáil partij een huis voor haar oude tante had gekocht.
Bevolking: 9/10.
Ze houden hier van hun Mam en Dad, oudere mensen worden gerespecteerd.
V. DOODT NIET, GEEF GEEN ERGERNIS
Regering: 8/10 Dit is een vreedzame regering. Ze doen er alles aan om de vrede in het Noorden te behouden . De regering zendt ook regelmatig troepen op UN missies, als peacekeepers.
Bevolking: 6/10. De dodelijke vetes in Limerick en de moordende drugbendes blijven hier het nieuws halen. Onlangs demonstreerden zo'n 5000 mensen in Limerick tegen de misdaad bendes,nog 5000 mensen wilden er ook graag bij zijn, maar dierven niet.
VI. DOE NOOIT WAT ONKUISHEID IS
Regering: 10/10, alvast nu. Bertie Ahern was minder braaf, hij woonde samen in zonde met zijn vriendin. Hij was wel niet zó slecht, hij is niet uit de echt gescheiden van zijn vrouw, enkel van tafel en bed. Dat zal de bischop wel goed vinden.
Bevolking: 8/10. Ze kriigen geen maximum punten want, zoals een vrouw in Kinsale mij vertelde ' it's all fornication around here!'
En ook al doen ze in sommige scholen echt hun best ( kijk maar naar de schooluniformen)het grote aantal tiener-zwangerschappen vertelt natuurlijk boekdelen over de kuisheid van de jeugd.
De kerk heeft hier alle punten verloren. De verhalen van kindermisbruik blijven maar binnenstromen.
VII. VLUCHT HET STELEN EN BEDRIEGEN
Regering 3/10. Al de gerechtszaken spreken boekdelen
Bevolking 8/10. Dieven heb je overal. Maar net iets minder hier dan in Belgie. Geen carjacking of pickpockets hier. Als ze het doen doen ze het goed: met een spectaculaire bankroof of een echte roofmoord.
VIII. OOK DE ACHTERKLAP EN 'T LIEGEN
Regering:3/10
Dat hoeft wel geen uitleg meer, denk ik
Bevolking: 5/10. Ze houden hier van een goede roddel. Toen ik ziek was, kwam er regelmatig een buur langs, op weg naar de pub. Ze vroeg me dan rechtuit om de prognose. Kwestie van haar roddels voor te bereiden.
De meeste mensen zijn hier eerlijk , maar wee je gebeente met de zogenaamde cowboys in de bouwsector. De mannen die plots bouwondernemer werden tijdens de goede jaren van de Keltische tijger. Wij hebben er duizenden Euro's aan verloren, en we zijn niet de enigen!
IX. WEES STEEDS KUIS IN UW GEMOED
Regering: 10/10. Hier hoor je niet van schandalen zoals ze dat in Groot-Brittanie gewoon zijn.
Bevolking: 10/10. Ik wou soms dat de Ieren wat minder kuis in hun gemoed waren. Flirten doen ze hier niet, na de leeftijd van 18.
Toen we onlangs een Hongaars liedje vol passie en seksueel innuendo leerden met het koor, tesamen met het mannenkoor, keerde ik me naar de mannen en raadde hen aan wat goulash met heel pikante pepers te gaan eten. Want passie kennen ze hier niet. Woede en haat, maar geen passie!
X. EN BEGEER NOOIT IEMANDS GOED.
Regering: 2/10. Het nieuwe budget en de nieuwe tax-maatregelen zeggen daar genoeg over.
Bevolking: 8/10. Iedereen wil wel een yacht of een 4x4, en als je die niet hebt, dan begeer je die van de buren. Dat is gewoon menselijk.
Totaal score:
Regering:61,5%, voldoende
Bevolking:77,7%, onderscheiding.
Proficiat aan de Ierse bevolking. Ze doen het goed in de tien geboden sector. Dat is waarschijnlijk te danken aan hun interpretatie van het tweede gebod, en hun gebrek aan onkuisheid in het gemoed!
De regering is geslaagd, maar heeft nog werk voor de boeg.
Harder werken, jongens! Gedverdemme toch!
Thursday, April 30, 2009
Should I Stay or Should I Go?
Vorige week stond ik in de bank in Bandon, en hoorde een vrouw smeken om wat geld uit haar rekening te krijgen. Die rekening was duidelijk ver in het rood, en de vrouw had geen geld om eten te kopen.
Een dag later stond ik in de winkel achter een man die met zijn bankkaart probeerde te betalen en ook nog geld af te halen. Het lukte hem niet.
Onze buren, Denis en Ann, landbouwers, zien er tegenwoordig erg gestresseerd uit, Denis, vertelde ons dat hij de inkomsten van zijn melkkoeien heel slecht zijn. Van de negen boerderijen met melk quota in ons dorpje, is hij de enige die overblijft. In de laatste negen jaar zijn zijn inkomsten van melk nooit gestegen, en nu zijn ze gedaald.
Hij heeft veel geinvesteerd, en krijgt niets terug.
Mijn buurvrouw, Marion, heeft al haar geld zien verdwijnen in bankaandelen.
En zo kan ik maar blijven doorgaan.
De werkloosheid in Ierland is verdubbeld sedert vorig jaar.
En nu is het IMF met een rapport op de proppen gekomen waaruit blijkt dat we het laagste punt nog niet bereikt hebben.
Volgens het IMF, zal de Ierse economie dit jaar tot 8% inkrimpen, en volgend jaar nog een 3%. Tegen het einde van dit jaar zal 1 op 6 werknemers werkloos zijn.
Het ziet er niet goed uit.
Wij hebben besloten om de galerij te sluiten. We hebben niets verkocht sinds lange tijd.
Gelukkig is Haydn partner geworden in The Conversation Group, een consultancy dat bedrijven helpt met de omschakeling van werknemers- en klantenrelaties door gebriuik van blogs, sociale netwerken, en andere online mogelijkheden.
TCG doet het goed. Maar al het werk is buiten Ierland.
We waren onlangs met vakantie in Portugal, en zagen de zon voor het eerst in bijna twee jaar voor langer dan een paar uurtjes.
Toen we terug kwamen in de regen vroegen onze kinderen waarom we niet in Portugal bleven.
We hebben er samen ook over gepraat. Waarom gaan we hier niet weg? We zouden maar een paar van de verwachte 30.000 emigranten zijn.
Ach ja, verhuizen is niet zo eenvoudig natuurlijk. De kinderen zijn Engelstalig. Naar Engeland gaan ( waar Haydn veel werk heeft) zien we niet zitten. Het scholen systeem is er volledig verschillend, en hier is het nog relatief veiliger.
Toen dachten we aan Belgie. En mijn hart kromp. Hoe graag ik ook naar huis ga om de familie te ontmoeten, ik denk dat ik het moeilijk zou hebben om me terug aan te passen aan de drukte, en het, naar mijn gevoel, stijve gedoe in Belgie. Haydn heeft er zich nooit thuis gevoeld, en dat zou weer hetzelfde zijn. De kinderen zijn Engelstalig, en zouden best naar een Internationale school gaan, maar die zijn veel te duur.
We houden het dus voorlopig bij Ierland. En nu maar hopen dat het IMF verkeerd is, dat TCG blijft draaien en dat de Ierse regering eindelijk wat verstand krijgt en positieve stappen neemt om uit deze rotzooi te geraken.
Een dag later stond ik in de winkel achter een man die met zijn bankkaart probeerde te betalen en ook nog geld af te halen. Het lukte hem niet.
Onze buren, Denis en Ann, landbouwers, zien er tegenwoordig erg gestresseerd uit, Denis, vertelde ons dat hij de inkomsten van zijn melkkoeien heel slecht zijn. Van de negen boerderijen met melk quota in ons dorpje, is hij de enige die overblijft. In de laatste negen jaar zijn zijn inkomsten van melk nooit gestegen, en nu zijn ze gedaald.
Hij heeft veel geinvesteerd, en krijgt niets terug.
Mijn buurvrouw, Marion, heeft al haar geld zien verdwijnen in bankaandelen.
En zo kan ik maar blijven doorgaan.
De werkloosheid in Ierland is verdubbeld sedert vorig jaar.
En nu is het IMF met een rapport op de proppen gekomen waaruit blijkt dat we het laagste punt nog niet bereikt hebben.
Volgens het IMF, zal de Ierse economie dit jaar tot 8% inkrimpen, en volgend jaar nog een 3%. Tegen het einde van dit jaar zal 1 op 6 werknemers werkloos zijn.
Het ziet er niet goed uit.
Wij hebben besloten om de galerij te sluiten. We hebben niets verkocht sinds lange tijd.
Gelukkig is Haydn partner geworden in The Conversation Group, een consultancy dat bedrijven helpt met de omschakeling van werknemers- en klantenrelaties door gebriuik van blogs, sociale netwerken, en andere online mogelijkheden.
TCG doet het goed. Maar al het werk is buiten Ierland.
We waren onlangs met vakantie in Portugal, en zagen de zon voor het eerst in bijna twee jaar voor langer dan een paar uurtjes.
Toen we terug kwamen in de regen vroegen onze kinderen waarom we niet in Portugal bleven.
We hebben er samen ook over gepraat. Waarom gaan we hier niet weg? We zouden maar een paar van de verwachte 30.000 emigranten zijn.
Ach ja, verhuizen is niet zo eenvoudig natuurlijk. De kinderen zijn Engelstalig. Naar Engeland gaan ( waar Haydn veel werk heeft) zien we niet zitten. Het scholen systeem is er volledig verschillend, en hier is het nog relatief veiliger.
Toen dachten we aan Belgie. En mijn hart kromp. Hoe graag ik ook naar huis ga om de familie te ontmoeten, ik denk dat ik het moeilijk zou hebben om me terug aan te passen aan de drukte, en het, naar mijn gevoel, stijve gedoe in Belgie. Haydn heeft er zich nooit thuis gevoeld, en dat zou weer hetzelfde zijn. De kinderen zijn Engelstalig, en zouden best naar een Internationale school gaan, maar die zijn veel te duur.
We houden het dus voorlopig bij Ierland. En nu maar hopen dat het IMF verkeerd is, dat TCG blijft draaien en dat de Ierse regering eindelijk wat verstand krijgt en positieve stappen neemt om uit deze rotzooi te geraken.
Thursday, March 26, 2009
Holy Cowen!
De politie (gardaí) in Ierland heeft het niet gemakkelijk. Ze hebben dagelijks af te rekenen met de steeds sterker wordende bendes, niets kan deze bendes deren. Vorige week schoot een bendeleider zichzelf in het hoofd toen hij een aantal nieuwelingen een lesje gaf in wapen gebruik. Op zijn begrafenis werd er een salvo van kogels afgeschoten, als afscheid en teken van respect, door bendeleden met uiteraard illegale wapens. De gardaí keken toe, niemand werd gearresteerd.
Wat er in het bankwezen hier gebeurt is voer voor thrillers, de corruptie blijft tot nog toe ongestraft!
Het leven van een garda kan niet gemakkelijk zijn, met al die onopgeloste zaken.
Maar zoals altijd is er licht aan het einde van de tunnel. En dit licht werd er gebracht door de ondeugende Conor Casby, guerilla kunstenaar.
Conor Casby, een leraar in het secundair onderwijs schilderde twee naaktportretten van Brian Cowen ,en hing ze, zonder toestemming, in de National Gallery en de Royal Hibernian Gallery. In éen van de portretten houdt de Taoiseach zijn onderbroek in zijn hand, in het andere zit hij op het toilet met een rol toiletpapier .
Today FM, een privé radiostation was in contact met Conor Casby. Hij belde hen op Maandag op om te bevestigen dat hij de schilderijen gemaakt had.
In de Royal Hibernian Gallery, werd het werk pas opgemerkt toen een bezoeker om de prijs vroeg. In de National Gallery bleef het werk zo'n twintig minuten hangen voor het verwijderd werd door de veilgheidsdienst.
RTE News vermeldde het incident met als commentaar dat de Taoiseach niet geposeerd had voor de portretten. Het was een verzetje voor iedereen, een leuke anecdote die de recessie even op de achtergrond drukte.
Niet zo voor mr. Cowen.
Er werd een klacht ingediend bij de politie. De Gardaí ondervroeg de producer van Today FM, toen deze de identiteit van de kunstenaar niet wou vrijgeven, zegden ze dat ze de computers in beslag zouden nemen om de e-mail bestanden na te gaan.
RTE werd verplicht zich te verontschuldigen, wat hen heel kwalijk genomen werd door de Ierse blogwereld.
Intussen gaf een geschokte Conor Casby zich spontaan aan bij de politie. Hij werd ondervraagd, en er wordt een dossier opgemaakt voor de Directeur van Public Prosecutions.
Conor Casby zou vervolgd kunnen worden voor onfatsoenlijkheid, aanzetten tot haat en criminele schade ( Er werd een nagel in de muur geslagen)van de NAtional Gallery.
Indien hij schuldig bevonden wordt, riskeert hij een zware boete, en mogelijk een gevangenisstraf.
En ik die dacht dat dat alleen maar in China kon gebeuren!
Je kan Conor Casby steunen op Facebook:
Wat er in het bankwezen hier gebeurt is voer voor thrillers, de corruptie blijft tot nog toe ongestraft!
Het leven van een garda kan niet gemakkelijk zijn, met al die onopgeloste zaken.
Maar zoals altijd is er licht aan het einde van de tunnel. En dit licht werd er gebracht door de ondeugende Conor Casby, guerilla kunstenaar.
Conor Casby, een leraar in het secundair onderwijs schilderde twee naaktportretten van Brian Cowen ,en hing ze, zonder toestemming, in de National Gallery en de Royal Hibernian Gallery. In éen van de portretten houdt de Taoiseach zijn onderbroek in zijn hand, in het andere zit hij op het toilet met een rol toiletpapier .
Today FM, een privé radiostation was in contact met Conor Casby. Hij belde hen op Maandag op om te bevestigen dat hij de schilderijen gemaakt had.
In de Royal Hibernian Gallery, werd het werk pas opgemerkt toen een bezoeker om de prijs vroeg. In de National Gallery bleef het werk zo'n twintig minuten hangen voor het verwijderd werd door de veilgheidsdienst.
RTE News vermeldde het incident met als commentaar dat de Taoiseach niet geposeerd had voor de portretten. Het was een verzetje voor iedereen, een leuke anecdote die de recessie even op de achtergrond drukte.
Niet zo voor mr. Cowen.
Er werd een klacht ingediend bij de politie. De Gardaí ondervroeg de producer van Today FM, toen deze de identiteit van de kunstenaar niet wou vrijgeven, zegden ze dat ze de computers in beslag zouden nemen om de e-mail bestanden na te gaan.
RTE werd verplicht zich te verontschuldigen, wat hen heel kwalijk genomen werd door de Ierse blogwereld.
Intussen gaf een geschokte Conor Casby zich spontaan aan bij de politie. Hij werd ondervraagd, en er wordt een dossier opgemaakt voor de Directeur van Public Prosecutions.
Conor Casby zou vervolgd kunnen worden voor onfatsoenlijkheid, aanzetten tot haat en criminele schade ( Er werd een nagel in de muur geslagen)van de NAtional Gallery.
Indien hij schuldig bevonden wordt, riskeert hij een zware boete, en mogelijk een gevangenisstraf.
En ik die dacht dat dat alleen maar in China kon gebeuren!
Je kan Conor Casby steunen op Facebook:
Tuesday, March 17, 2009
St Patrick's Day en Vlaanderen in Actie.
Vandaag is het de dag waarop de Ieren zelf geloven wat ze de toeristen al jaren lang wijs maken. Overal zijn er Leprechauns te zien, iedereeen houdt van Ierse muziek en Irish dancing is een nationale hobby. Het is St Patrick's day.
We trokken er vanmorgen al op uit om de parade in Cork te zien. We waren twee uren te vroeg en wandelden dus wat rond in Cork. De straat muzikanten zorgden ervoor dat iedereen in de sfeer geraakte, en venters verkochten veel te dure Ierse prullen, die mijn kinderen natuurlijk wilden.
De stoet was leuk. Wat vooral opviel was dat de meeste groepen die deelnamen associaties van buitenlanders in Cork waren.
Eén van de Ierse groepen die écht opviel was de Ierse gebedsgroep, die elk jaar weer meedoet en maar een sombere indruk nalaat. Tussen al het plezier, gedans en muziek, lopen zij de rozenkrans te bidden. Plichtsbewust slaat dan elke Ierse toeschouwer dan vlug een kruisteken en stuurt een schietgebedje naar St Patrick.
De Afrikanen, Philipinos and Indiers brachten wat meer ritme en een echte festieve sfeer naar de stoet.
Na de Cork parade gingen we naar Bandon, waar Fintan ook meeliep met de Bandon Athletic club. Na de parade werd de shamrock gezegend door de katholieke priester en de protestantse dominee, en dan was er wat street entertainment.
Een gezellige boel wel.
Vanavond is er een St Patrick's day special van de Simpsons op Sky. De eerste keer dat een nieuwe aflevering eerst in Ierland vertoond wordt, daarna in de USA.
De Ieren hebben het slim gespeeld. Ze zijn waarschijnlijk één van de populairste bevolkingsgroepen in de wereld. De Vlaanderen in Actie 2020 groep kan hier wel wat komen leren.
Eén van de tricks die de Ieren goed gebruiken is het in leven houden van de geschiedenis, hoe oud ze ook is, en vooral de mythes goed bewaren.
Ze vertellen graag over de hongersnood en de Engelse onrechtvaardigheden. Hoewel Ierland nu al bijna 100 jaar onafhankelijk is , toch blijven ze hier maar praten over de Engelsen als de Old Enemy, en hoewel de hongernood nu al bijna 200 jaar geleden is, toch blijven ze daar ook over vertellen alsof het gisteren was. Onlangs kreeg mijn man een e-mail uit Indie, waarin de Indier die hem contacteerde begon met 'I heard you had a famine'.
Ik denk altijd maar dat het nu toch wel tijd wordt om de geschiedenis achter zich te zetten en dat uitkijken naar de toekomst beter is.
Maar de Ieren houden deze verhalen maar al te graag in leven, want ze blijven er populair door.
Ze blijven ook in contact met de Ierse diaspora. Vandaar de groene rivier in Chicago, de 80 miljoen Amerikanen die beweren Ier te zijn, en de talloze Amerikaanse presidenten en presidentskandidaten die erop aandringen dat ze Irish roots hebben.
En hier is nu een ideetje voor ViA.
Misschien moeten we Vlaanderen wat meer populair maken. We kunnen dat doen door bijvoorbeeld een Hollywood film te maken over de Guldensporenslag, met Brad Pitt als Pieter De Koninck en Russel Crowe als Jan Breydel.
We kunnen ook spannende boeken schrijven of TV series maken over het leed dat ons Vlamingen werd aangedaan door de Hertog van Alva en de Spaanse Furie, de Leliaards, de Nederlanders en natuurlijk de Duitsers. Antonio Banderas zou een goede Hertog van Alva zijn, bijvoorbeeld. Angelina Jolie,of Julia Roberts een mooie Vlaamse Maagd.
En hebben we ook geen hongersnood gehad? Die moeten we dan ook uitbuiten.Een remake van 'Daens', misschien?
Verder moeten we op zoek gaan naar elke druppel Vlaams bloed in de wereld, en vooral in de Verenigde Staten. Wie weet hoeveel miljoen Vlamingen we zo kunnen vinden. Verenig die Vlamingen elk jaar door een Vlaamse dag( 11 Juli lijkt me niet slecht) te organiseren, laat hen de rivieren zwart en geel kleuren, of vullen met Vlaams bier.
Vlaamse traditionele muziek kunnen we ook bekend maken door groepen zoals Clouseau in te zetten, en er rock-versies van uit te brengen. Als Koen Wauters dan, zoals Bono, een quasi-heilige status kan verkrijgen, zal onze populariteit nog meer stijgen.
De enige vraag is nu: hoe noemen we de Vlaamse dag? Guldensporenviering klinkt wat oudbollig! We kunnen ook geen patroonheilige gebruiken, daarvoor hebben we teveel vrijzinnigen (Heeft Vlaanderen eigenlijk een patroonheilige?)
Hendrik Conscience, dat klinkt net iets té Frans en aan de wereld verkondigen dat hij de Vlamingen leerde lezen zou voor sommigen kunnen betekenen dat we vóór Conscience een bende dommeriken waren. Misschien 'Kriekenlambiekdag',maar dat zullen de Antwerpenaars niet goed vinden, die willen waarschijnlijk een 'bollekesdag'. We moeten dus een naam vinden die elke Vlaming in de wereld herkent, waar iedereen blij mee is en die in alle talen gemakkelijk uit te spreken is.
Suggesties zijn altijd welkom!
We trokken er vanmorgen al op uit om de parade in Cork te zien. We waren twee uren te vroeg en wandelden dus wat rond in Cork. De straat muzikanten zorgden ervoor dat iedereen in de sfeer geraakte, en venters verkochten veel te dure Ierse prullen, die mijn kinderen natuurlijk wilden.
 |
| From St. Patrick's day 2009 CorkBandon |
De stoet was leuk. Wat vooral opviel was dat de meeste groepen die deelnamen associaties van buitenlanders in Cork waren.
Eén van de Ierse groepen die écht opviel was de Ierse gebedsgroep, die elk jaar weer meedoet en maar een sombere indruk nalaat. Tussen al het plezier, gedans en muziek, lopen zij de rozenkrans te bidden. Plichtsbewust slaat dan elke Ierse toeschouwer dan vlug een kruisteken en stuurt een schietgebedje naar St Patrick.
 |
| From St. Patrick's day 2009 CorkBandon |
 |
| From St. Patrick's day 2009 CorkBandon |
 |
| From St. Patrick's day 2009 CorkBandon |
De Afrikanen, Philipinos and Indiers brachten wat meer ritme en een echte festieve sfeer naar de stoet.
 |
| From St. Patrick's day 2009 CorkBandon |
 |
| From St. Patrick's day 2009 CorkBandon |
Na de Cork parade gingen we naar Bandon, waar Fintan ook meeliep met de Bandon Athletic club. Na de parade werd de shamrock gezegend door de katholieke priester en de protestantse dominee, en dan was er wat street entertainment.
 |
| From St. Patrick's day 2009 CorkBandon |
Een gezellige boel wel.
Vanavond is er een St Patrick's day special van de Simpsons op Sky. De eerste keer dat een nieuwe aflevering eerst in Ierland vertoond wordt, daarna in de USA.
De Ieren hebben het slim gespeeld. Ze zijn waarschijnlijk één van de populairste bevolkingsgroepen in de wereld. De Vlaanderen in Actie 2020 groep kan hier wel wat komen leren.
Eén van de tricks die de Ieren goed gebruiken is het in leven houden van de geschiedenis, hoe oud ze ook is, en vooral de mythes goed bewaren.
Ze vertellen graag over de hongersnood en de Engelse onrechtvaardigheden. Hoewel Ierland nu al bijna 100 jaar onafhankelijk is , toch blijven ze hier maar praten over de Engelsen als de Old Enemy, en hoewel de hongernood nu al bijna 200 jaar geleden is, toch blijven ze daar ook over vertellen alsof het gisteren was. Onlangs kreeg mijn man een e-mail uit Indie, waarin de Indier die hem contacteerde begon met 'I heard you had a famine'.
Ik denk altijd maar dat het nu toch wel tijd wordt om de geschiedenis achter zich te zetten en dat uitkijken naar de toekomst beter is.
Maar de Ieren houden deze verhalen maar al te graag in leven, want ze blijven er populair door.
Ze blijven ook in contact met de Ierse diaspora. Vandaar de groene rivier in Chicago, de 80 miljoen Amerikanen die beweren Ier te zijn, en de talloze Amerikaanse presidenten en presidentskandidaten die erop aandringen dat ze Irish roots hebben.
En hier is nu een ideetje voor ViA.
Misschien moeten we Vlaanderen wat meer populair maken. We kunnen dat doen door bijvoorbeeld een Hollywood film te maken over de Guldensporenslag, met Brad Pitt als Pieter De Koninck en Russel Crowe als Jan Breydel.
We kunnen ook spannende boeken schrijven of TV series maken over het leed dat ons Vlamingen werd aangedaan door de Hertog van Alva en de Spaanse Furie, de Leliaards, de Nederlanders en natuurlijk de Duitsers. Antonio Banderas zou een goede Hertog van Alva zijn, bijvoorbeeld. Angelina Jolie,of Julia Roberts een mooie Vlaamse Maagd.
En hebben we ook geen hongersnood gehad? Die moeten we dan ook uitbuiten.Een remake van 'Daens', misschien?
Verder moeten we op zoek gaan naar elke druppel Vlaams bloed in de wereld, en vooral in de Verenigde Staten. Wie weet hoeveel miljoen Vlamingen we zo kunnen vinden. Verenig die Vlamingen elk jaar door een Vlaamse dag( 11 Juli lijkt me niet slecht) te organiseren, laat hen de rivieren zwart en geel kleuren, of vullen met Vlaams bier.
Vlaamse traditionele muziek kunnen we ook bekend maken door groepen zoals Clouseau in te zetten, en er rock-versies van uit te brengen. Als Koen Wauters dan, zoals Bono, een quasi-heilige status kan verkrijgen, zal onze populariteit nog meer stijgen.
De enige vraag is nu: hoe noemen we de Vlaamse dag? Guldensporenviering klinkt wat oudbollig! We kunnen ook geen patroonheilige gebruiken, daarvoor hebben we teveel vrijzinnigen (Heeft Vlaanderen eigenlijk een patroonheilige?)
Hendrik Conscience, dat klinkt net iets té Frans en aan de wereld verkondigen dat hij de Vlamingen leerde lezen zou voor sommigen kunnen betekenen dat we vóór Conscience een bende dommeriken waren. Misschien 'Kriekenlambiekdag',maar dat zullen de Antwerpenaars niet goed vinden, die willen waarschijnlijk een 'bollekesdag'. We moeten dus een naam vinden die elke Vlaming in de wereld herkent, waar iedereen blij mee is en die in alle talen gemakkelijk uit te spreken is.
Suggesties zijn altijd welkom!
Monday, March 9, 2009
Fragiele Vrede in het Noorden
Vorig jaar werden de All-Ireland Juvenile Athletics Championships voor het eerst in Antrim, Noord-Ierland georganiseerd. Dit was een resultaat van het vredesakkoord in Noord-Ierland. De Ierse regering had er mee geinvesteerd in de bouw van een state-of-the-art sport complex.
De Indoor kampioenschappen nemen gedeeltelijk plaats in Magherafelt, ook in Noord-Ierland, en weer in een gloednieuw sportcomplex.
Niet iedereen wou naar het Noorden rijden in Juli, het hoogseizoen van de orange marches, ik vond de reis door Noord-Ierland ook wel wat intimiderend. De Union Jacks langs de baan, doen je er niet aan twijfelen dat je nu op Brits grondgebied bent. In Belfast waren er ook heel wat Union Jacks te zien. Sipke en Fintan vonden het daar maar akelig. Ze dierven niet te luid spreken, omwille van hun Zuid-Iers accent, en we waren gelukkig dat we onze auto, met de Ierse nummerplaat, veilig konden verstoppen op de parkeerplaats van het hotel.
Het weekend verliep echter zonder incidenten, met uitzondering van de Tipperary bus die door een aantal jongeren met stenen bekogeld werd . De Noord-Ierse athletiekers waren duidelijk blij we daar waren. Iedereen was gelukkig, vriendelijk en erg behulpzaam, en we gingen allemaal weer naar huis met het gevoel dat het vredesproces nu echt wel sporen begon na te laten.
De laatste twee maanden, waren er al tekens aan de wand,vooral toen in Januari een bomauto, ontmanteld werd, en toen het hoofd van de PSNI vorige Woensdag nog waarschuwde voor een verhoogde dreiging van de RIRA.
En gisteren was het dus zover. De Real IRA schoot twee Britse soldaten dood en verwondde een Poolse Pizza leveraar.
De aanslag werd door de RIRA opgeeist. Ze hadden er meer willen doden. Ze zeiden dat het neerschieten van de Poolse pizzaman verantwoord was, ze noemden hem een collaborator van het Britse koningshuis omdat hij de Britse soldaten bediende. Zulke praat verwacht je tegenwoordig toch echt niet meer.
In het Noorden zijn ze geschokt en bang. Niemand wil de 'troubles'terug.
Gelovigen van zowel katholieke als protestantse kerken kwamen tesamen op de plek waar de twee soldaten vermoord werden, om er samen te bidden. Meteen een duidelijk bericht aan de RIRA.
Alle politieke partijen veroordeelden de aanslag. Het duurde wel 14 uur vóór Sinn Féin, de politieke vleugel van de oude IRA, ook eindelijk hetzelfde deed. Gerry Adams maakte wel gebruik van het interview om nog maar eens te zeggen dat de Britse aanwezigheid in Noord-Ierland ongewenst was, wat veel kritiek opleverde in de Britse pers.( Britse aanwezigheid werd verminderd van 27 000 tot 5000 als gevolg van het vredes proces)
Gelukkig was er Martin Mc Guiness,Vice eerste minister, en ex-commandant van de IRA, die zei dat niets de 'powersharing' in Noord-Ierland kon stoppen.
Het ziet er naar uit dat niemand terug wil naar de afschuwelijke tijden van de 'troubles'. Nu maar hopen dat er geen wraak-aanslagen komen, en dat de RIRA zo vlug mogelijk opgepakt en opgedoekt wordt.
De Indoor kampioenschappen nemen gedeeltelijk plaats in Magherafelt, ook in Noord-Ierland, en weer in een gloednieuw sportcomplex.
Niet iedereen wou naar het Noorden rijden in Juli, het hoogseizoen van de orange marches, ik vond de reis door Noord-Ierland ook wel wat intimiderend. De Union Jacks langs de baan, doen je er niet aan twijfelen dat je nu op Brits grondgebied bent. In Belfast waren er ook heel wat Union Jacks te zien. Sipke en Fintan vonden het daar maar akelig. Ze dierven niet te luid spreken, omwille van hun Zuid-Iers accent, en we waren gelukkig dat we onze auto, met de Ierse nummerplaat, veilig konden verstoppen op de parkeerplaats van het hotel.
Het weekend verliep echter zonder incidenten, met uitzondering van de Tipperary bus die door een aantal jongeren met stenen bekogeld werd . De Noord-Ierse athletiekers waren duidelijk blij we daar waren. Iedereen was gelukkig, vriendelijk en erg behulpzaam, en we gingen allemaal weer naar huis met het gevoel dat het vredesproces nu echt wel sporen begon na te laten.
De laatste twee maanden, waren er al tekens aan de wand,vooral toen in Januari een bomauto, ontmanteld werd, en toen het hoofd van de PSNI vorige Woensdag nog waarschuwde voor een verhoogde dreiging van de RIRA.
En gisteren was het dus zover. De Real IRA schoot twee Britse soldaten dood en verwondde een Poolse Pizza leveraar.
De aanslag werd door de RIRA opgeeist. Ze hadden er meer willen doden. Ze zeiden dat het neerschieten van de Poolse pizzaman verantwoord was, ze noemden hem een collaborator van het Britse koningshuis omdat hij de Britse soldaten bediende. Zulke praat verwacht je tegenwoordig toch echt niet meer.
In het Noorden zijn ze geschokt en bang. Niemand wil de 'troubles'terug.
Gelovigen van zowel katholieke als protestantse kerken kwamen tesamen op de plek waar de twee soldaten vermoord werden, om er samen te bidden. Meteen een duidelijk bericht aan de RIRA.
Alle politieke partijen veroordeelden de aanslag. Het duurde wel 14 uur vóór Sinn Féin, de politieke vleugel van de oude IRA, ook eindelijk hetzelfde deed. Gerry Adams maakte wel gebruik van het interview om nog maar eens te zeggen dat de Britse aanwezigheid in Noord-Ierland ongewenst was, wat veel kritiek opleverde in de Britse pers.( Britse aanwezigheid werd verminderd van 27 000 tot 5000 als gevolg van het vredes proces)
Gelukkig was er Martin Mc Guiness,Vice eerste minister, en ex-commandant van de IRA, die zei dat niets de 'powersharing' in Noord-Ierland kon stoppen.
Het ziet er naar uit dat niemand terug wil naar de afschuwelijke tijden van de 'troubles'. Nu maar hopen dat er geen wraak-aanslagen komen, en dat de RIRA zo vlug mogelijk opgepakt en opgedoekt wordt.
Thursday, March 5, 2009
Naar Ierland op vakantie?
De werkloosheid bedraagt hier nu al 10%, en volgens Brian Cowen, de Taoiseach, zal het nog veel erger worden.
Eén van de sectors die het hard te verduren heeft is de toeristische industrie. In Dublin is het nog niet te erg, maar hier in West-Cork, ziet het er niet rooskleurig uit. De afschaffing van de Swansea-Cork ferry heeft daar ook wel mee te maken.
Vandaag dus een post over leuke dingen die je in West-Cork kan komen doen. Voor al diegenen die dachten om een weekendje naar Dublin te gaan: hier is een betere optie: kom naar West-Cork! Het is hier mooi, er valt heel wat te beleven, en je helpt een toeristische sector in nood.
Cork is de grootste county van Ierland. Je kan Cork indelen in Cork city, West-Cork en East-Cork.
Op deze website vindt je al wat je nodig hebt over tours in Cork, attracties, enzovoort. Ik geef je mijn eigen indrukken en wat tips over West-Cork.
Om ons te bereiken heb je verschillende mogelijkheden: Als je naar Dublin vliegt, kan je een binnenvlucht naar Cork nemen met Ryanair, of Aer Arann. De vluchten zijn meestal goedkoop. Aer Arann is iets duurder, maar aangenamer om mee te vliegen. Er rijdt ook een trein van Dublin naar Cork City, maar die is dikwijls duurder dan het vliegtuig!
Vanuit Shannon moet je wel een auto huren, er is geen ander vervoer.
Je kan ook met de trein naar Amsterdam, en vandaar met Aer Lingus rechtstreeks naar Cork vliegen.
De beste manier om West-Cork te verkennen is per auto. Spijtig genoeg is er maar weinig openbaar vervoer. Autohuur hoeft niet duur te zijn als je het goed op voorhand online reserveert. Vergeet niet links te rijden!
Vervoer
Een paar weetjes als je met de auto rijdt: De pechstrook wordt hier dikwijls gebruikt door tragere voertuigen, om een tweede rijvak te maken. Het is toegelaten, maar wel gevaarlijk. Ikzelf doe het nooit.
In de kleine West-Cork dorpjes, groet je iedereen die je passeert. Dit is niet echt omdat de mensen hier zo vriendelijk zijn. Ze groeten hier iedereen, om er zeker van te zijn dat men nooit bekenden overslaat, want als je iemand die je kent niet groet, kan dat wel eens voor problemen zorgen. Begin nu niet te zwaaien, een hand of zelfs een vinger opsteken is voldioende!
The Pub
Er zijn een aantal gezellige pubs in West-Cork. In sommigen kan je ook eten. Het wordt wel moeilijk om naar de pub te gaan als je kinderen hebt. Onder de achtien jaar mag je niet meer in de pub na 9 PM. Je ziet dan ook trossen jongeren aan de deur van een pub staan, terwijl hun ouders binnen zitten.
Als je zonder kinderen reist of een babysitter hebt, ga dan gerust naar de pub. Tijdens het weekend zijn er dikwijls optredens van plaatselijke groepjes, en met een beetje geluk barst men spontaan uit in gezang en maak je de traditionele Ierse sing-song mee. Iedereen wordt dan uitgenodigd om zijn/haar party-piece te zingen, en als je te dicht bij de zangers zit, zal je waarschijnlijk ook gevraagd worden om mee te zingen. Bereid je dus voor! Toen het mij overkwam, werd ik op een tafel gezet, en aangekondigd als de dame uit verre oorden. Ik was niet voorbereid en begon dus maar 'In de Stille Kempen' te zingen, met veel succes!
Meer toeristische stadjes met een overvloed aan pubs met muziek zijn onder andere, Kinsale, een havenstadje in Zuid-West Cork, en Clonakilty, de hoofdstad van West-Cork.
Voor de spontane sing-songs moet je in de kleinere dorpjes zijn.
Als je om een pint vraagt, krijg je de Engelse'pint'als maat, dus ongeveer een halve liter. Wil je een kleiner glas, vraag dan 'A glass of .....'
Op het platteland staan de mannen meestal aan de toog, terwijl de vrouwen aan de tafeltjes zitten. Dit is niet verplicht! Blijf dus maar gerust bij je partner zitten, tenzij je mee aan de toog wil gaan staan en de laatste resultaten van de GAA matchen wil gaan bespreken.
Je merkt ook wel gauw dat de mannen steeds drankjes blijven kopen voor de vrouwen, niet omdat ze hen een plezier willen doen, maar gewoon opdat de vrouwen zouden blijven zitten en niet naar huis gaan, want dan zit hun avond er ook weer op.
Als je de mannen ziet knipogen, denk dan niet dat ze je willen verleiden, het is hun manier om je te groeten!
Er is een verplicht sluitingsuur: 11.30 tijdens de week en 12.30 op Vrijdag- en Zaterdag avond.
Surfen
De oceaan is koud, maar ideaal voor surfers. Neem altijd een wetsuit mee, ik heb hier nog nooit iemand in zijn zwempak zien surfen. Het water is té koud.
Goede surf vind je in Garretstown, Ballinspittle, niet ver van Kinsale.
Er is een surf school waar je surfborden en wetsuits kan huren ,ook bodyboards, en sea kayaks. Je kan er surf lessen nemen en in de zomer worden er ook surf camps georganiseerd. Mijn kinderen doen dit elke zomer en vinden het fantastisch.
Inchydoney beach,dicht bij Clonakilty heeft ook een surf school. Het strand is prachtig en er staat ook een fantastisch hotel met kuur-oord.
Red strand, ook dichtbij Inchydoney, is een strand voor doorwinterde surfers. Baden is er verboden, maar de surf is 'great'!
Windsurfen kan overal. Je kan tijdens de zomer op zondag avond windsurfboards huren in Oysterhaven. Hier kan je ook een huisje huren en je kinderen een hele week op waterkamp sturen. Ze moeten natuurlijk wel Engels kunnen spreken.
Coolmain Beach, hier bij ons in Kilbrittain is populair bij windsurfers, en nu ook meer en meer bij Kite surfers. Ook hier kan je lessen boeken.
Muziek
Tijdens de maand Juni heeft hier jaarlijks het West-Cork Chamber Music Festival plaats,in het mooie Bantry. Dit festival krijgt steeds meer en meer bekendheid, op voorhand boeken is aangeraden.
Eind Mei is er een muziekfestival in Bandon, met plaatselijke rockgroepen in de pubs en in openlucht concerten. Dit festival wordt met het jaar meer populair.
In Oktober kan je in Kinsale naar het Fringe-jazz festival, dat tesamen met het bekende Cork Jazz festival plaats heeft.
Culinair
Ierland noemt zichzelf 'the food island', maar niets is minder waar. Er wordt maar weinig gekookt bij de doorsnee-Ier. Een feestmaaltijd bestaat meestal uit gebraad, Kool en wortelen, met geroosterde aardappelen. Coleslaw vinden ze hier een lekkernij. Broccoli is exotic.
Er zijn wel een aantal goede restaurants. Maar pas op, want ze zijn altijd enorm duur.
Hier zijn een aantal suggesties:
Fishy fishy cafe in Kinsale serveert heerlijke visgerechten. Het is enkel open van 12 tot 4 uur, en kredietkaarten worden er niet aanvaard.
Jola's Restaurant in Kinsale : Heerlijke Poolse keuken
Deasy's Harbour BAr and Seafood Restaurant in Ring nabij Clonakilty is volgens mij het beste visrestaurant ind e buurt.
Er zijn natuurlijk nog meer restaurants, maar deze drie zijn mijn favoriete.
Natuur
West-Cork is prachtig. De beste manier om het te ontdekken is de kustbaan te volgen van Kinsale naar Clonakilty en vandaar verder naar Lep, Schull, Skibbereen.
De mooiste kustplaatjes zijn Timoleague,Lep, Glandore, Bantry, en Glengarrif.
In Glengarrif kan je met een bootje naar een klein eilandje met prachtige tuinen. Je komt er steevast voorbij een kolonie zeehonden die lui liggen te rusten op een paar rotsen in de zee.
Het allermooiste stukje West-Cork is vast en zeker de Beara Peninsula. Je kan er met de auto een tour doen, en ik verzeker je dat je kippevel zult krijgen van de schoonheid die daar zomaar voor iedereen tentoongesteld wordt.
Dit is natuurlijk een heel korte beschrijving van West-Cork. Hopelijk kan ik hiermee toch wel iemand overtuigen om eens tot hier te komen!
Eén van de sectors die het hard te verduren heeft is de toeristische industrie. In Dublin is het nog niet te erg, maar hier in West-Cork, ziet het er niet rooskleurig uit. De afschaffing van de Swansea-Cork ferry heeft daar ook wel mee te maken.
Vandaag dus een post over leuke dingen die je in West-Cork kan komen doen. Voor al diegenen die dachten om een weekendje naar Dublin te gaan: hier is een betere optie: kom naar West-Cork! Het is hier mooi, er valt heel wat te beleven, en je helpt een toeristische sector in nood.
Cork is de grootste county van Ierland. Je kan Cork indelen in Cork city, West-Cork en East-Cork.
Op deze website vindt je al wat je nodig hebt over tours in Cork, attracties, enzovoort. Ik geef je mijn eigen indrukken en wat tips over West-Cork.
Om ons te bereiken heb je verschillende mogelijkheden: Als je naar Dublin vliegt, kan je een binnenvlucht naar Cork nemen met Ryanair, of Aer Arann. De vluchten zijn meestal goedkoop. Aer Arann is iets duurder, maar aangenamer om mee te vliegen. Er rijdt ook een trein van Dublin naar Cork City, maar die is dikwijls duurder dan het vliegtuig!
Vanuit Shannon moet je wel een auto huren, er is geen ander vervoer.
Je kan ook met de trein naar Amsterdam, en vandaar met Aer Lingus rechtstreeks naar Cork vliegen.
De beste manier om West-Cork te verkennen is per auto. Spijtig genoeg is er maar weinig openbaar vervoer. Autohuur hoeft niet duur te zijn als je het goed op voorhand online reserveert. Vergeet niet links te rijden!
Vervoer
Een paar weetjes als je met de auto rijdt: De pechstrook wordt hier dikwijls gebruikt door tragere voertuigen, om een tweede rijvak te maken. Het is toegelaten, maar wel gevaarlijk. Ikzelf doe het nooit.
In de kleine West-Cork dorpjes, groet je iedereen die je passeert. Dit is niet echt omdat de mensen hier zo vriendelijk zijn. Ze groeten hier iedereen, om er zeker van te zijn dat men nooit bekenden overslaat, want als je iemand die je kent niet groet, kan dat wel eens voor problemen zorgen. Begin nu niet te zwaaien, een hand of zelfs een vinger opsteken is voldioende!
The Pub
Er zijn een aantal gezellige pubs in West-Cork. In sommigen kan je ook eten. Het wordt wel moeilijk om naar de pub te gaan als je kinderen hebt. Onder de achtien jaar mag je niet meer in de pub na 9 PM. Je ziet dan ook trossen jongeren aan de deur van een pub staan, terwijl hun ouders binnen zitten.
Als je zonder kinderen reist of een babysitter hebt, ga dan gerust naar de pub. Tijdens het weekend zijn er dikwijls optredens van plaatselijke groepjes, en met een beetje geluk barst men spontaan uit in gezang en maak je de traditionele Ierse sing-song mee. Iedereen wordt dan uitgenodigd om zijn/haar party-piece te zingen, en als je te dicht bij de zangers zit, zal je waarschijnlijk ook gevraagd worden om mee te zingen. Bereid je dus voor! Toen het mij overkwam, werd ik op een tafel gezet, en aangekondigd als de dame uit verre oorden. Ik was niet voorbereid en begon dus maar 'In de Stille Kempen' te zingen, met veel succes!
Meer toeristische stadjes met een overvloed aan pubs met muziek zijn onder andere, Kinsale, een havenstadje in Zuid-West Cork, en Clonakilty, de hoofdstad van West-Cork.
Voor de spontane sing-songs moet je in de kleinere dorpjes zijn.
Als je om een pint vraagt, krijg je de Engelse'pint'als maat, dus ongeveer een halve liter. Wil je een kleiner glas, vraag dan 'A glass of .....'
Op het platteland staan de mannen meestal aan de toog, terwijl de vrouwen aan de tafeltjes zitten. Dit is niet verplicht! Blijf dus maar gerust bij je partner zitten, tenzij je mee aan de toog wil gaan staan en de laatste resultaten van de GAA matchen wil gaan bespreken.
Je merkt ook wel gauw dat de mannen steeds drankjes blijven kopen voor de vrouwen, niet omdat ze hen een plezier willen doen, maar gewoon opdat de vrouwen zouden blijven zitten en niet naar huis gaan, want dan zit hun avond er ook weer op.
Als je de mannen ziet knipogen, denk dan niet dat ze je willen verleiden, het is hun manier om je te groeten!
Er is een verplicht sluitingsuur: 11.30 tijdens de week en 12.30 op Vrijdag- en Zaterdag avond.
Surfen
De oceaan is koud, maar ideaal voor surfers. Neem altijd een wetsuit mee, ik heb hier nog nooit iemand in zijn zwempak zien surfen. Het water is té koud.
Goede surf vind je in Garretstown, Ballinspittle, niet ver van Kinsale.
Er is een surf school waar je surfborden en wetsuits kan huren ,ook bodyboards, en sea kayaks. Je kan er surf lessen nemen en in de zomer worden er ook surf camps georganiseerd. Mijn kinderen doen dit elke zomer en vinden het fantastisch.
Inchydoney beach,dicht bij Clonakilty heeft ook een surf school. Het strand is prachtig en er staat ook een fantastisch hotel met kuur-oord.
Red strand, ook dichtbij Inchydoney, is een strand voor doorwinterde surfers. Baden is er verboden, maar de surf is 'great'!
Windsurfen kan overal. Je kan tijdens de zomer op zondag avond windsurfboards huren in Oysterhaven. Hier kan je ook een huisje huren en je kinderen een hele week op waterkamp sturen. Ze moeten natuurlijk wel Engels kunnen spreken.
Coolmain Beach, hier bij ons in Kilbrittain is populair bij windsurfers, en nu ook meer en meer bij Kite surfers. Ook hier kan je lessen boeken.
Muziek
Tijdens de maand Juni heeft hier jaarlijks het West-Cork Chamber Music Festival plaats,in het mooie Bantry. Dit festival krijgt steeds meer en meer bekendheid, op voorhand boeken is aangeraden.
Eind Mei is er een muziekfestival in Bandon, met plaatselijke rockgroepen in de pubs en in openlucht concerten. Dit festival wordt met het jaar meer populair.
In Oktober kan je in Kinsale naar het Fringe-jazz festival, dat tesamen met het bekende Cork Jazz festival plaats heeft.
Culinair
Ierland noemt zichzelf 'the food island', maar niets is minder waar. Er wordt maar weinig gekookt bij de doorsnee-Ier. Een feestmaaltijd bestaat meestal uit gebraad, Kool en wortelen, met geroosterde aardappelen. Coleslaw vinden ze hier een lekkernij. Broccoli is exotic.
Er zijn wel een aantal goede restaurants. Maar pas op, want ze zijn altijd enorm duur.
Hier zijn een aantal suggesties:
Fishy fishy cafe in Kinsale serveert heerlijke visgerechten. Het is enkel open van 12 tot 4 uur, en kredietkaarten worden er niet aanvaard.
Jola's Restaurant in Kinsale : Heerlijke Poolse keuken
Deasy's Harbour BAr and Seafood Restaurant in Ring nabij Clonakilty is volgens mij het beste visrestaurant ind e buurt.
Er zijn natuurlijk nog meer restaurants, maar deze drie zijn mijn favoriete.
Natuur
West-Cork is prachtig. De beste manier om het te ontdekken is de kustbaan te volgen van Kinsale naar Clonakilty en vandaar verder naar Lep, Schull, Skibbereen.
De mooiste kustplaatjes zijn Timoleague,Lep, Glandore, Bantry, en Glengarrif.
In Glengarrif kan je met een bootje naar een klein eilandje met prachtige tuinen. Je komt er steevast voorbij een kolonie zeehonden die lui liggen te rusten op een paar rotsen in de zee.
Het allermooiste stukje West-Cork is vast en zeker de Beara Peninsula. Je kan er met de auto een tour doen, en ik verzeker je dat je kippevel zult krijgen van de schoonheid die daar zomaar voor iedereen tentoongesteld wordt.
Dit is natuurlijk een heel korte beschrijving van West-Cork. Hopelijk kan ik hiermee toch wel iemand overtuigen om eens tot hier te komen!
Wednesday, February 25, 2009
Wordt niet ziek in Ierland!
Het nieuws wordt hier alsmaar slechter en slechter.
Het gaat niet alleen meer over de recessie, maar is er ook een dagelijkse dosis nieuws over corruptie en onwaarschijnlijke gretigheid in dit land. De Anglo-Irish Bank saga blijft de hoofdlijnen halen.
Vorige Zaterdag namen 120.000 Ieren deel aan een betoging tegen de besparings maatregelen in Dublin, in dit landje van 4,3 miljoen inwoners betekent dat wat!
De lange rijen werklozen groeien dagelijks, het is een triestg zicht in een land waar nog geen twee jaar geleden de Taoiseach, toen Bertie Ahern, zei dat alle doemdenkers beter zelfmoord zouden plegen, de economie was volgens hem in excellente staat en helemaal niet in gevaar!
En nu blijkt dat de Health Service Executive een tekort heeft van 1,1 miljard Euro.
En dat is angstaanjagend.Want zelfs vóór dit tekort en tijdens de Ketische Tijger was de gezondheidszorg hier erbarmelijk, en ik kan er van meespreken!
In Belgie zijn de ziekenhuizen en de gezondheidszorg excellent, en dat besef je dilwijls maar pas als je in het buitenland verblijft.
Vier jaar geleden werd bij mij borstkanker vastgesteld.Het was niet gemakkelijk om kanker te hebben zonder familie om je heen, maar voor het ziekenhuis was ik helemaal niet voorbereid! Het medisch personeel was heel goed, daar kan ik niet over klagen, maar de faciliteiten waren wat je zou verwachten in een ontwikkelingsland .
Ik werd in het ziekenhuis opgenomen voor een borstsparende operatie. Ik had toen geen privé verzekering en ging dus naar de heelkundige afdeling in de'Public ward' van het ziekenhuis. Ik kwam terecht in een een zaal met 36 bedden! Geen enkel bed had een bel, mijn verpleegsters instinct hield me 's nachts wakker, en ik ging de verpleegsters van dienst verwittigen als er iemand hulp nodig had. De badkamer was vuil, ik waste zelf mijn bedtafeltje, en had een ontsmettings cream voor mijn handen.
Er is geen privacy in die afdelingen,alleen een gordijn. Sterven doe je publiek, want er zijn ook geen afzonderingskamers.
Ik woonde gelukkig niet te ver van het ziekenhuis, na drie operaties kreeg ik chemotherapie en bestralingen. Sommige patienten moeten daarvoor dagelijks twee tot vier uren rijden (heen én weer), vandaar dat de vrouwen in het Westen van het land dikwijls een volledige borstamuptatie verkiezen om bestralingen te vermijden.
Mijn verhaal is een goed verhaal, het heeft een goede afloop, maar dat is spijtig genoeg niet waar voor iedereen. Vorig jaar werd het land geschokt door het verhaal van een jonge vrouw die zelf de radio opbelde. Ze had al lang buikklachten gehad en had zes maanden moeten wachten op een coloscopie. En dan werd colonkanker vastgesteld, te laat om het nog te kunnen genezen. Deze vrouw stierf enkele maanden later!
Zulke verhalen halen de krantekoppen, iedereen is verontwaardigd, maar er verandert niets. Zonder privéverzekering kan je alleen maar hopen dat je op tijd verzorgd wordt, maar zekerheid heb je nooit!
Ik heb het dan nog niet gehad over de ellenlange wachtlijsten, het gebrek aan goede revalidatiecentra, de erbarmelijke toestand van de geestelijke gezondheidsdiensten enzovoort, ik kan nog uren doorgaan.
En nu dus een tekort van 1,1 miljard. Ik wacht al drie jaar op een cosmetische ingreep, die hier automatisch bij een borstamputatie wordt aangeboden, ik denk nu dat ik waarschijnlijk nog minstens 3 jaar zal moeten wachten. En ik hoop met heel mijn hart dat die verdomde kanker niet terug komt, want ik kan me niet voorstellen wat me hier dan wel tewachten staat!
Het gaat niet alleen meer over de recessie, maar is er ook een dagelijkse dosis nieuws over corruptie en onwaarschijnlijke gretigheid in dit land. De Anglo-Irish Bank saga blijft de hoofdlijnen halen.
Vorige Zaterdag namen 120.000 Ieren deel aan een betoging tegen de besparings maatregelen in Dublin, in dit landje van 4,3 miljoen inwoners betekent dat wat!
De lange rijen werklozen groeien dagelijks, het is een triestg zicht in een land waar nog geen twee jaar geleden de Taoiseach, toen Bertie Ahern, zei dat alle doemdenkers beter zelfmoord zouden plegen, de economie was volgens hem in excellente staat en helemaal niet in gevaar!
En nu blijkt dat de Health Service Executive een tekort heeft van 1,1 miljard Euro.
En dat is angstaanjagend.Want zelfs vóór dit tekort en tijdens de Ketische Tijger was de gezondheidszorg hier erbarmelijk, en ik kan er van meespreken!
In Belgie zijn de ziekenhuizen en de gezondheidszorg excellent, en dat besef je dilwijls maar pas als je in het buitenland verblijft.
Vier jaar geleden werd bij mij borstkanker vastgesteld.Het was niet gemakkelijk om kanker te hebben zonder familie om je heen, maar voor het ziekenhuis was ik helemaal niet voorbereid! Het medisch personeel was heel goed, daar kan ik niet over klagen, maar de faciliteiten waren wat je zou verwachten in een ontwikkelingsland .
Ik werd in het ziekenhuis opgenomen voor een borstsparende operatie. Ik had toen geen privé verzekering en ging dus naar de heelkundige afdeling in de'Public ward' van het ziekenhuis. Ik kwam terecht in een een zaal met 36 bedden! Geen enkel bed had een bel, mijn verpleegsters instinct hield me 's nachts wakker, en ik ging de verpleegsters van dienst verwittigen als er iemand hulp nodig had. De badkamer was vuil, ik waste zelf mijn bedtafeltje, en had een ontsmettings cream voor mijn handen.
Er is geen privacy in die afdelingen,alleen een gordijn. Sterven doe je publiek, want er zijn ook geen afzonderingskamers.
Ik woonde gelukkig niet te ver van het ziekenhuis, na drie operaties kreeg ik chemotherapie en bestralingen. Sommige patienten moeten daarvoor dagelijks twee tot vier uren rijden (heen én weer), vandaar dat de vrouwen in het Westen van het land dikwijls een volledige borstamuptatie verkiezen om bestralingen te vermijden.
Mijn verhaal is een goed verhaal, het heeft een goede afloop, maar dat is spijtig genoeg niet waar voor iedereen. Vorig jaar werd het land geschokt door het verhaal van een jonge vrouw die zelf de radio opbelde. Ze had al lang buikklachten gehad en had zes maanden moeten wachten op een coloscopie. En dan werd colonkanker vastgesteld, te laat om het nog te kunnen genezen. Deze vrouw stierf enkele maanden later!
Zulke verhalen halen de krantekoppen, iedereen is verontwaardigd, maar er verandert niets. Zonder privéverzekering kan je alleen maar hopen dat je op tijd verzorgd wordt, maar zekerheid heb je nooit!
Ik heb het dan nog niet gehad over de ellenlange wachtlijsten, het gebrek aan goede revalidatiecentra, de erbarmelijke toestand van de geestelijke gezondheidsdiensten enzovoort, ik kan nog uren doorgaan.
En nu dus een tekort van 1,1 miljard. Ik wacht al drie jaar op een cosmetische ingreep, die hier automatisch bij een borstamputatie wordt aangeboden, ik denk nu dat ik waarschijnlijk nog minstens 3 jaar zal moeten wachten. En ik hoop met heel mijn hart dat die verdomde kanker niet terug komt, want ik kan me niet voorstellen wat me hier dan wel tewachten staat!
Wednesday, February 18, 2009
Nederlands
Ik ben een Vlaming, fiere dochter van Jaak Demol, docent voordrachtkunst aan het Conservatorium van Antwerpen en dictieleraar in verschillende scholen.
Taal heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Mijn hele familie is Vlaams-nationalist, er werd altijd op de Volks Unie gestemd. (Hoe die partijen vandaag heten, kan ik niet meer volgen).
Ik ben getrouwd met Haydn Shaughnessy, een Engelse Journalist van Ierse afkomst. We hebben elkaar ontmoet in een Ierse pub in Brussel, ik hield van zijn naam, hij hield van de Guiness, een paar uren en ettelijke Guinessen later, noemde ik hem Handel,hij vroeg me weer uit en drie weken later woonden we samen.
We hebben nog 8 jaar in Belgie gewoond, waarvan 5 in het Pajottenland. Haydn probeerde Nederlands te spreken, maar gemakkelijk is het niet voor een buitenlander.
Hij begreep maar niet dat 'twee' en 'twie' of 'drie' en 'drei' hetzelfde betekenen, en toen hij in de winkel werd uitgelachen toen hij om acht sneetjes jonge jenever vroeg in plaats van jonge kaas, gaf hij het helemaal op.
Ik werd intussen overal in Engeland geprezen voor mijn kennis van het Engels, mijn Vlaams accent klonk 'sexy', en toen ze daar hoorden dat ik ook nog Frans,en wat Duits en Spaans sprak werd ik door iedereen aanzien als een genie.
Nu, bijna 19 jaren later, wonen we in Ierland, de kinderen zijn tweetalig Engels-Iers, wij hebben ze naar een Iers-sprekende school gestuurd, uit respect voor de cultuur waar wij nu ook deel van uitmaken.
Een jaar of twee geleden werd ik gevraagd om bij een groot bedrijf lessen Nederlands te geven aan een aantal franstalige call centre agents.
Ze werden verondersteld vloeiend Nederlands te kunnen praten, en voldeden niet aan wat er van hen geeist werd.
Ik deed dat natuurlijk met veel plezier, en ook wel wat leedvermaak. Hoeveel Vlamingen krijgen nu zo'n kans?
Eén van de jongens daar was hopeloos. Hij was een Fransman die lange tijd in Kortrijk gewoond had, hij sprak Kortrijks met Frans gemengd, en begreep maar niet wat daar verkeerd mee was. Hij werkt nu op de Franse afdeling.
De andere jongens waren Walen met school-Nederlands.
Ik heb er mijn best gedaan, en het bedrijf was blij met de resultaten.
Een paar weken geleden werd ik door een ander bedrijf gevraagd om bij hen ook hetzelde te gaan doen. Dit keer was een Nederlands meisje ( ik noem haar hier Elke) dat in Spanje opgegroeid was en alleen nog thuis Nederlands sprak met haar ouders. Haar opleiding gebeurde volledig in het Spaans.
De tweede agent was 'Alex' één van mijn vorige studenten, een jongen uit Luik, een echte Waal wiens Nederlands toch wel vrij goed geworden was.
Het probleem zat hem bij de klanten. Ze vonden dat er iets haperde met de taal van deze twee werknemers. Elke's zinstructuur is niet altijd juist, soms moet ze naar woorden zoeken, en Alex heeft een té Frans accent!
Ik heb nu vier weken tijd om Elke te helpen, haar job kan ervan afhangen. Over Alex heb ik gezegd dat zijn Nederlands helemaal niet slecht is.
Als ik hier naar een customer service bel voor eender welk bedrijf krijg ik mensen uit India, Schotland, Australie, enzovoort. Ze spreken allemaal Engels, maar met verschillende accenten, en soms niet perfect. Maar er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt hierover te klagen!
Waar zijn wij Vlamingen en Nederlanders toch mee bezig? We zouden blij moeten zijn dat deze mensen onze taal willen leren en hun uiterste best doen om hun kennis te verbeteren.Alex is een overtuigde Waal, hij droomt van republiek Wallonie met Luik als hoofdstad, maar hij heeft respect voor de Vlamingen en wilt Nederlands kennen en spreken. Hij heeft een Frans accent, daar is toch niets verkeerd aan?
Elke wil de taal van haar ouders blijven spreken. Ze maakt fouten, maar iedereen begrijpt haar, dat is toch wel het belangrijkste in een gesprek met een customer-agent?
Als maatschappij zouden de Vlamingen en Nederlanders toch meer moeten openstaan voor mensen die zo duidelijk onze taal willen leren. Waarom ermee lachen als je ze kan aanmoedigen. Waarom zou je iemand haar werk doen verliezen als ze "een kleine probleem" zegt en niet "een klein probleem", of "het tafel", in plaats van "de tafel".
Wij Vlamingen en Nederlands spreken wel Engels, maar het is zeker niet perfect. Zelfs het Engels van de Vlaamse/Nederlandse journalisten hier kan beter. Hoor je daar iemand over klagen?
We noemen Amerikanen hier body-fascists, zijn wij Vlamingen en Nederlanders dan geen language-fascists?
Taal heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Mijn hele familie is Vlaams-nationalist, er werd altijd op de Volks Unie gestemd. (Hoe die partijen vandaag heten, kan ik niet meer volgen).
Ik ben getrouwd met Haydn Shaughnessy, een Engelse Journalist van Ierse afkomst. We hebben elkaar ontmoet in een Ierse pub in Brussel, ik hield van zijn naam, hij hield van de Guiness, een paar uren en ettelijke Guinessen later, noemde ik hem Handel,hij vroeg me weer uit en drie weken later woonden we samen.
We hebben nog 8 jaar in Belgie gewoond, waarvan 5 in het Pajottenland. Haydn probeerde Nederlands te spreken, maar gemakkelijk is het niet voor een buitenlander.
Hij begreep maar niet dat 'twee' en 'twie' of 'drie' en 'drei' hetzelfde betekenen, en toen hij in de winkel werd uitgelachen toen hij om acht sneetjes jonge jenever vroeg in plaats van jonge kaas, gaf hij het helemaal op.
Ik werd intussen overal in Engeland geprezen voor mijn kennis van het Engels, mijn Vlaams accent klonk 'sexy', en toen ze daar hoorden dat ik ook nog Frans,en wat Duits en Spaans sprak werd ik door iedereen aanzien als een genie.
Nu, bijna 19 jaren later, wonen we in Ierland, de kinderen zijn tweetalig Engels-Iers, wij hebben ze naar een Iers-sprekende school gestuurd, uit respect voor de cultuur waar wij nu ook deel van uitmaken.
Een jaar of twee geleden werd ik gevraagd om bij een groot bedrijf lessen Nederlands te geven aan een aantal franstalige call centre agents.
Ze werden verondersteld vloeiend Nederlands te kunnen praten, en voldeden niet aan wat er van hen geeist werd.
Ik deed dat natuurlijk met veel plezier, en ook wel wat leedvermaak. Hoeveel Vlamingen krijgen nu zo'n kans?
Eén van de jongens daar was hopeloos. Hij was een Fransman die lange tijd in Kortrijk gewoond had, hij sprak Kortrijks met Frans gemengd, en begreep maar niet wat daar verkeerd mee was. Hij werkt nu op de Franse afdeling.
De andere jongens waren Walen met school-Nederlands.
Ik heb er mijn best gedaan, en het bedrijf was blij met de resultaten.
Een paar weken geleden werd ik door een ander bedrijf gevraagd om bij hen ook hetzelde te gaan doen. Dit keer was een Nederlands meisje ( ik noem haar hier Elke) dat in Spanje opgegroeid was en alleen nog thuis Nederlands sprak met haar ouders. Haar opleiding gebeurde volledig in het Spaans.
De tweede agent was 'Alex' één van mijn vorige studenten, een jongen uit Luik, een echte Waal wiens Nederlands toch wel vrij goed geworden was.
Het probleem zat hem bij de klanten. Ze vonden dat er iets haperde met de taal van deze twee werknemers. Elke's zinstructuur is niet altijd juist, soms moet ze naar woorden zoeken, en Alex heeft een té Frans accent!
Ik heb nu vier weken tijd om Elke te helpen, haar job kan ervan afhangen. Over Alex heb ik gezegd dat zijn Nederlands helemaal niet slecht is.
Als ik hier naar een customer service bel voor eender welk bedrijf krijg ik mensen uit India, Schotland, Australie, enzovoort. Ze spreken allemaal Engels, maar met verschillende accenten, en soms niet perfect. Maar er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt hierover te klagen!
Waar zijn wij Vlamingen en Nederlanders toch mee bezig? We zouden blij moeten zijn dat deze mensen onze taal willen leren en hun uiterste best doen om hun kennis te verbeteren.Alex is een overtuigde Waal, hij droomt van republiek Wallonie met Luik als hoofdstad, maar hij heeft respect voor de Vlamingen en wilt Nederlands kennen en spreken. Hij heeft een Frans accent, daar is toch niets verkeerd aan?
Elke wil de taal van haar ouders blijven spreken. Ze maakt fouten, maar iedereen begrijpt haar, dat is toch wel het belangrijkste in een gesprek met een customer-agent?
Als maatschappij zouden de Vlamingen en Nederlanders toch meer moeten openstaan voor mensen die zo duidelijk onze taal willen leren. Waarom ermee lachen als je ze kan aanmoedigen. Waarom zou je iemand haar werk doen verliezen als ze "een kleine probleem" zegt en niet "een klein probleem", of "het tafel", in plaats van "de tafel".
Wij Vlamingen en Nederlands spreken wel Engels, maar het is zeker niet perfect. Zelfs het Engels van de Vlaamse/Nederlandse journalisten hier kan beter. Hoor je daar iemand over klagen?
We noemen Amerikanen hier body-fascists, zijn wij Vlamingen en Nederlanders dan geen language-fascists?
Wednesday, February 11, 2009
De 'Yes We Can' generatie.
Vorige week ging er bij mij plots een licht op. Er is hoop, we hebben het niet zo slecht gedaan als we misschien wel denken.
De reden voor die openbaring kwam toen ik naar de voorstelling van de tragedie van Hamlet ging kijken.
Neen, niet in Stratford-upon-Avon, maar hier in Cork.
Dit marathon toneelstuk ( de ingekorte versie duurde 3 uur) van Shakespeare werd geproduceerd door de Blackthorn Theatre Company, een nieuw opgerichte toneelgroep, bestaande uit scholieren en studenten tussen 16 en 20 jaar oud.
En daar gaat het hier over.
Niemand geloofde dat een aantal jongeren een stuk zoals Hamlet zouden kunnen produceren zonder het geweld aan te doen.
En de eerste tekenen aan de wand leken dit idee te ondersteunen. Hamlet zou geen 30-jarige zijn, maar een emo-tiener, die toch nog inde originele Shakespearetaal spreekt. Mijn zoon Sipke, die al sinds zijn zevende naar de toneelschool gaat kreeg de rol van Hamlet. Ik twijfelde niet aan Sipke's talent, maar Hamlet is nu wel één van de moeilijkste stukken die je kan spelen.
De regisseur, Sean Creag, is slechts 20, hij studeert Drama studies aan de University College of Cork.
Sean kreeg de ondersteuning van de Cork Shakespeare Company voor de rollen van Claudius en Polonius.
De groep repeteerde bij één van de acteurs thuis, ze vonden een schermvechter die het zwaard gevecht choreografeerde, en andere jongeren hielpen met de props, het grimeren enzovoort.
Het stuk werd opgevoerd in Het Cork Arts Theater, een klein theater met 100 stoelen, speciaal opgericht om toneel te promoten in Cork. Er zijn constant opvoeringen door zowel amateurgroepen, als scholen en professioneel theater.
De opvoering was, tot ieders verbazing, een enorm succes. Drie uren vlogen voorbij.
Het talent van alle acteurs was enorm, het was duidelijk dat de volwassenen in de zaal dit niet verwacht hadden. De tweede en derde dag kwamen er meer mensen aanschuiven voor tickets, ze hadden gehoord dat de show schitterend was. Niet iedereen kon binnen, het kleine theater was al vlug uitverkocht. De laatste opvoering eindigde met een staande ovatie.
Er zijn nu plannen, op aanrading van de manager van Cork Arts Theatre, om de productie naar het Everyman Palace, het grote theater in Cork, te brengen.
De hele productie was een triomf voor een handvol tieners die ondanks alle twijfel van andere mensen geloofden dat ze het konden.
En het zijn deze ondernemende jongeren die we nodig hebben. Het zijn die jongeren waar iedereen van dacht dat ze tot niets in staat zijn, omdat ze te veel verwend werden thuis. De welpjes van de Keltische tijger, rotverwend in hun jeugd. Misschien heeft de Keltische tijger toch wel iets goed gedaan. Het heeft deze kinderen geleerd dat niets onmogelijk is. Zelfs zonder geld of subsidies hebben ze prachtig werk geleverd .
Er is inderdaad nog hoop voor de toekomst!
Subscribe to:
Posts (Atom)